Javën e kaluar, shkrova se forcat ukrainase kishin rimarrë kurajon që u duhej dhe Vladimir Putin po humbiste “luftën e zgjedhur”.
Nuk e dija se sa e vërtetë ishte. Kur shkrova atë rubrikë, vëmendja u përqendrua në ofensivën e Ukrainës në jug ndaj Khersonit. Ai sulm po sjell vetëm përfitime në rritje, por javën e kaluar, Ukraina ka nisur një ofensivë të befasishme në provincën Kharkiv që ka arritur përparim të rrufeshëm në verilindje.
Interneti është plot me imazhe të civilëve ukrainas të ngazëllyer duke u çliruar nga zgjedha e pushtimit rus.
Në total, forcat ukrainase pretendojnë se kanë çliruar më shumë se 1000 milje katrorë territor (më shumë se zona tokësore e Los Anxhelosit dhe Nju Jorkut së bashku), dhe ofensiva nuk ka përfunduar ende. Veçanërisht i rëndësishëm ka qenë çlirimi i pikave kyçe hekurudhore dhe logjistike, si qyteti ukrainas i Izyum, që u përdorën për të mbështetur operacionet ruse në rajonin lindor të Donbasit.
Kjo është fitorja më e madhe e Ukrainës që nga mbrojtja e suksesshme e Kievit në ditët e para të konfliktit.
Planet e Putinit për një luftë tre-ditore janë vonuar gati shtatë muaj.
Si ndodhi që Ukraina ishte kaq e suksesshme në mposhtjen e fqinjit të saj më të madh? Unë shoh katër faktorë ndikues.
Së pari, ndihma perëndimore ka qenë jetike.
Vendimi i Presidentit Biden në qershor për të furnizuar Ukrainën me sisteme raketash artilerie të lëvizshmërisë së lartë (HIMARS) ishte një pikë kthese. Raketat me rreze të gjatë i lejuan ukrainasit të synonin depot ruse të municionit dhe postet komanduese. Vendimi më i fundit i SHBA-së për të dërguar raketa kundër rrezatimit me shpejtësi të lartë (HARM) i lejoi ukrainasit të godasin radarët rusë të mbrojtjes ajrore, duke u dhënë dronëve ukrainas dhe avionëve të drejtuar më shumë liri për një ofensivë tokësore.
Ndërkohë, armët kundërajrore si Gepard e Gjermanisë lejuan forcat ukrainase të mbanin larg avionët rusë. Uashingtoni ka ndarë gjithashtu inteligjencë kritike me ukrainasit.
Por mbani mend: forcat afgane morën gjithashtu tonelata pajisje ushtarake perëndimore, dhe kjo nuk e shmangi kolapsin e tyre verën e kaluar. Kjo është kryesisht sepse ata po luftonin për një regjim jopopullor dhe të korruptuar.
Një ndryshim kryesor në Ukrainë – dhe faktori i dytë që shpjegon suksesin e saj të jashtëzakonshëm – është uniteti i popullit ukrainas pas qeverisë së Volodymyr Zelensky.
Vendimi i tij për të qëndruar në Kiev në ditët e para të luftës, në rrezik të konsiderueshëm për jetën e tij, siguroi vendin e tij në panteonin e udhëheqësve të mëdhenj të kohës së luftës. Por është më shumë se Zelensky: ukrainasit po luftojnë për të mbrojtur demokracinë e tyre dhe të drejtën e tyre për vetëvendosje.
Nëse ukrainasit kanë nevojë për ndonjë motiv për të vazhduar luftën, ai sigurohet nga mizoritë e tmerrshme që forcat ruse kryejnë kudo që shkojnë.
Faktori i tretë që shpjegon suksesin e Ukrainës është zgjuarsia, aftësia dhe shpirti luftarak i forcave të saj të armatosura.
Ata janë riorganizuar që nga viti 2014 në një forcë që, si homologët e tyre perëndimorë, fuqizon komandantët e nivelit më të ulët për të marrë vendime të pavarura në kontrast me centralizimin e autoritetit në radhët ruse.
Ajo që kanë bërë ukrainasit është e ngjashme me rindërtimin e një aeroplani gjatë fluturimit. Aftësitë e tyre taktike janë shfaqur vazhdimisht gjatë javës së kaluar. Duke reklamuar ofensivën e tyre Kherson, ata nxitën rusët të lëviznin trupat nga lindja në jug, duke hapur kështu lindjen për një sulm të befasishëm.
Faktori i katërt dhe i fundit që shpjegon rrjedhën e papritur të luftës është korrupsioni dhe marrëzia e regjimit të Putinit.
Komandantët rusë kanë shpërdoruar avantazhet e tyre materiale përmes udhëheqjes së paaftë të rënduar nga inteligjenca e tmerrshme. Në sulmin e tyre fillestar në Kiev, rusët shfaqën një paaftësi për të kryer operacione sulmuese të shpejta. Ukrainasit tani po u tregojnë atyre se si luftohet.
Rusët nuk e parashikuan ofensivën e Kharkivit dhe do ta kenë të vështirë për t’u rikuperuar sepsekanë pësuar humbje të mëdha gjatë gjashtë muajve të fundit.
Natyrisht, nuk duhet të kalojmë nga një ekstrem në tjetrin.
Dikur supozohej gjerësisht se lufta do të rezultonte në një fitore të shpejtë ruse dhe, nëse nuk ndodhte, do të kalonte në një ‘ngërç’. Kjo ka ndodhur tani dhe është një gëzim të shikosh ukrainasit që përparojnë.
Por ne nuk duhet të supozojmë se Ukraina tani thjesht do të shkojë me lehtësi ndaj fitores.
Lufta, për mirë dhe për keq, është një çështje në thelb e paparashikueshme.
Max Boot është një kolumnist i Washington Post, një anëtar i lartë në Këshillin për Marrëdhëniet me Jashtë dhe autor i “Rruga që nuk u mor: Edward Lansdale dhe Tragjedia Amerikane në Vietnam”.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Autobusë të zbrazët, një ekskursion që s’do të ndodhë kurrë’
“Armët e avancuara do të na sjellin katastrofën”
