Kur një lider politik, edhe në një ditë feste kombëtare, merret me kundërshtarin e vet politik, por jo me gëzimin e shoqërisë së tij, ky lider, në brendësi të psikikës së tij, urren popullin e vet…
Po patë një të tillë, kurrë mos iu afroni… përcillni me përbuzje dhe përçmim…
E dini pse?
Sepse ky lloj njeriu urren gëzimin e shoqërisë se tij.
Këta tipa të sëmurë mendërisht, i shtyn urrejtja e tyre që të mendojë me mllef për prishjen e këtij gëzimi mbarë-shoqëror.
Ata këtë natyrë e kanë pasion patologjik.
Vërtetësisht, këta nuk e arrijnë dot këtë qëllim absurd, por, duke menduar në lajthim se ua kanë prishur festën bashkëkombasave, këtyre iu lehtësohet mllefi i tyre skizofrenik. Sepse, si rregull, këta tipa janë skizofrenë.
Në fakt kjo…
Është tani një aksiomë e njohur psikologjike, për psikikën e një lideri të shitur, që është shitur se urren popullin e vet… dhe iu shërben armiqëve pushtues të vendit të tij.