Partitë franceze janë në negociata intensive për të formuar një qeveri pasi votuesit javën e kaluar dhanë parlamentin më të thyer në historinë e vendit të pasluftës. Presidenti Emmanuel Macron ka bërë thirrje për një “pakt të gjerë qeverisës” që do të përjashtonte të djathtën ekstreme dhe të majtën ekstreme La France Insoumise (LFI). Blloku Nouveau Front Populaire (NFP) pretendon se ka të drejtën e kryeministrit pasi doli e para në votimin e së dielës, me 180 vende në asamblenë prej 577 anëtarësh. Socialistët, komunistët dhe ekologët ranë dakord dje për “një kandidaturë të përbashkët nga shoqëria civile” për të marrë kreun e një qeverie të majtë, deklaroi Partia Socialiste (PS) në një deklaratë për shtyp, pa specifikuar emrin e kandidatit. Informacion i konfirmuar nga Fabien Roussel, sekretari kombëtar i Partisë Komuniste Franceze (PCF).
Vendimi i Frontit të Ri Popullor
“Dëshirojmë mbi këtë bazë një rifillim të menjëhershëm të diskutimeve” për Matignon, shton njoftimi për shtyp. La France insoumise (LFI) pak më herët gjatë ditës kishte hedhur poshtë idenë e një figure të shoqërisë civile për postin e kryeministrit, duke njoftuar pezullimin e diskutimeve në pritje të një kandidature të vetme nga Fronti i Ri Popullor (NFP) për kryesia e Kuvendit. PS nuk dëshiron të komunikojë menjëherë emrin e personit të ri të propozuar. “E kuptuam dhe dëgjuam se kandidatura e Olivier Faure mund të bllokohej”, shpjegoi për AFP sekretari i përgjithshëm i PS-së, Pierre Jouvet. Veç tij, ka edhe kandidatë të tjerë që kërkojnë postin.
Olivier Faure
I qetë dhe i matur, lideri i partisë socialiste të qendrës së majtë, Olivier Faure, nuk duhet nënvlerësuar. Faure do të ishte një palë duar të sigurta duke pasur parasysh përvojën e tij dekadash në politikën lokale dhe kombëtare dhe është më i moderuar se të tjerët në NFP. Aleanca e majtë ka këmbëngulur se do të zbatojë programin e saj të rëndë të taksave dhe shpenzimeve dhe të shfuqizojë reformën kryesore të pensioneve të Macron, por Faure mund të jetë i lakueshëm si kryeministër.
Marine Tondelier
Një tjetër kandidate është udhëheqësja e të Gjelbërve, Marine Tondelier, e njohur për të veshur shpesh një xhaketë në ngjyrën e saj të partisë. Ajo është shfaqur si një lojtare kyçe në NFP, duke vepruar si një urë lidhëse midis Faure dhe politikanëve të ekstremit të majtë. 37-vjeçarja ka spikatur me paraqitjet e saj të forta televizive dhe fjalimet plot pasion kundër të djathtës ekstreme. Por ajo ka pak eksperiencë në qeverinë kombëtare.
Gérald Darmanin
Një ministër që nga fillimi i mandatit të parë të Macron në detyrë në 2017, dhe i ngarkuar me portofolin sfidues të brendshëm që përfshin policinë për katër vitet e fundit, 41-vjeçari Gérald Darmanin e ka lakmuar prej kohësh postin e kryeministrit. Darmanin është një nga figurat kryesore të krahut të djathtë në kampin e Macron. I rizgjedhur si deputet nga një qark verior, ai njihet për qëndrimin e tij të rendit dhe ligjit.
François Bayrou
Një nga aleatët më të hershëm të Macron, François Bayrou ka mbrojtur centrizmin e moderuar gjatë gjithë karrierës së tij politike prej dekadash. 73-vjeçari, i cili tani është kryebashkiak i Pau në rajonin e tij të lindjes në Francën jugperëndimore, drejton partinë Modem që është pjesë e aleancës së Ansamblit të presidentit. Një socialdemokrat klasik, Bayrou ka mbrojtur politika të tilla brenda “krahut të majtë” të kampit të Macron dhe ka kërkuar të kundërshtojë zhvendosjen graduale të presidentit në të djathtë për çështje si siguria dhe kultura.
Një teknokrat misterioz
Macron ka luajtur me kohë këtë javë duke mbajtur qeverinë aktuale të kryeministrit Gabriel Attal në vend ndërsa negociatat zhvillohen. Megjithatë Attal ka lënë të kuptohet se dëshiron të largohet që në fillim të javës së ardhshme. Nëse Macron është në një ngërç, ai mund të zgjedhë një qeveri teknokratike për aq kohë sa mund t’i mbijetojë një votimi mosbesimi. Do të ishte e para për Francën moderne. Një qeveri teknokratike do të kishte aftësi më të kufizuar për të vepruar, kështu që duhen pritur pak reforma të mëdha.