Unë nuk e kuptoja me të vërtetë që isha ndryshe nga njerëzit e tjerë derisa kisha një nga krizat e mia të shumta të dhimbjes në shkollën e mesme.
Dhimbja e madhe dhe realizimi se askush tjetër nuk e kuptonte atë që po kaloja, e bëri sëmundjentime akoma më të rëndë.
Anemia e qelizave të gjakut është një sëmundje e trashëgueshme që shkakton qelizat e kuqe të gjakut të çrregullt që të bllokohen lehtë, duke ndërprerë furnizimin e organeve vitale me oksigjen, gjë që jo vetëm që është e tmerrshme dhe e paimagjinueshme, por gjithashtu mund të jetë fatale.
Ky çrregullim më është diagnostikuar që në lindje. Si një fëmijë i vogël, sëmundja nuk ishte pothuajse aq e rëndë.
Por, ndërsa unë u rrita, fillova të përjetoja dhimbje pas aktivitetit fizik, dhe unë nuk mund të bëja gjëra që fëmijët e tjerë bënin normalisht.
Sa më shumë rritem, aq më keq dhe më të shpeshta janë krizat e dhimbjes. Unë shkoj shpesh në spital, kam humbur klasën dhe do të bërtisja nga dhimbjet, nëse nuk më japin dozën e lartë e ilaçeve të dhimbjes. Me kalimin e kohës unë kisha nevojë për doza më të larta dhe më të larta.
Në vitin e parë të gjimnazit, më thanë se kisha nevojë për një transplant të palcës së eshtrave për të mbijetuar.
Për fat të mirë, prindërit e mi kishin siguruar që vëllai im më i vogël ishte një donator i përkryer për mua, dhe më pranuan në një trajtim klinik për pacientët me crregullim të qelizave të gjakut.
Në verën e vitit 2017, bëra transplantin tim dhe megjithëse kisha qenë i tmerruar nga kjo procedurë invazive, isha me fat dhe e pranoja mire atë. Familja ime dhe unë kaluam disa muaj në klinikë gjatë rikuperimit tim. Kam takuar fëmijë dhe të rinj të mrekullueshëm atje që luftonin me sëmundje të rralla dhe po kalonin nëpër përvoja të ngjashme me të miat.
Sëmundja e rrallë mund të jetë e izoluar. Fakti që kam një sëmundje shpesh hasi rezistencë nga mësuesit të cilët më gjykonin se sa i sëmurë isha nga mënyra sesi më shikonin ato, jo se si ndihesha unë.
Unë jam mirënjohës për miqtë dhe familjen time, për fëmijë dhe mbështetësit që kam njohur në klinikë dhe ata që kanë qenë atje për mua.
Qëllimi im është të bëhem mjek. Shpresoj që një ditë, do të jem në gjendje të ndihmoj fëmijët që kalojnë përvoja të ngjashme me të miat.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Jam një alergjik i tmerrshëm! Ç’të bëj?”
