Vendimi i qeverisë britanike për të dërguar një luftanije të dytë të Marinës Mbretërore në Gjirin Persik do të intensifikojë shqetësimet se Britania po tregohet paqëndrueshme në konflikt të armatosur me Iranin. Kjo mund të ndihmojë në përmirësimin e sigurisë për 15 ose më shumë depozita të naftës britanike që kalojnë Gjirin çdo ditë, ose mund ta përkeqësojnë atë.
Ky veprim potencialisht i kthen anijet luftarake dhe cisternat në objektiva, nëse Donald Trump vendos të fillojë një luftë.
Edhe një herë, Britania është duke u zvarritur nga ngjarjet ndërkombëtare, duke munguar një politikë e pavarur, në mëshirën e kundërshtarëve më të fuqishëm. Kjo ndjenjë është alarmante.
Të thuash se është produkt i pasigurisë së përkohshme, të shkaktuar nga ndryshimi i kryeministres, është nënvlerësim i problemit.
Britania është në krizë që ndikon negativisht në qeverisjen e saj, institucionet e saj dhe vendin e saj në botë, dhe kjo është një krizë që duket se do të përkeqësohet. Historianët mendojnë se e gjitha kjo filloi në qershor të vitit 2016, kur Britania votoi për t’u larguar nga BE.
Nervozizmi ekstrem midis zyrtarëve qeveritarë, nëpunësve civilë dhe diplomatëve, është gjithandej e dukshme. Një tregues kyç është paraliza virtuale në parlament dhe për çështjet e Brexit dhe jo Brexit; vakumi aktual i politikës është thjesht tronditës.
Dorëheqja e kuptueshme, e ambasadorit Kim Darroch ishte një tjetër goditje ndaj sistemit nervor qendror të qeverisë.
Ajo që është më e sigurt është se grabitqarët e huaj po shikojnë neurozën e Britanisë me një sy të mprehtë.
Duke reaguar ndaj kritikave lidhur me dhunën e kohëve të fundit në Hong-Kong, Kina me i tha Britanisë që të shikonte punët e veta.
Nuk pritet më pak nga Vladimir Putin. Vendimi i Theresa May për të takuar presidentin e Rusisë në samitin e G20 në Japoni ishte një përpjekje tipike britanike për të mbajtur linja të hapura të komunikimit, edhe kur bashkëbiseduesi i saj është fajtor për aktet më të ashpra si helmimet e vitit të kaluar të Salisbury.
Dhe pastaj është Amerika e Trumpit, duke e tërhequr Britaninë nga hunda në një tjetër luftë në Lindjen e Mesme, duke e trajtuar ambasadorin e saj si një gënjeshtar, duke fyer personalisht kryeministren, duke kërkuar një marrëveshje tregtie me kushte të këqija dhe gjithnjë duke shkelur rregullat ndërkombëtare që Britania e pasluftës ka kaluar dekada duke i ndërtuar.
S’është për t’u habitur që BE-ja të duket e urryeshme. Europianët janë ndër miqtë e pakët që Britania ka ende, megjithatë ata janë me qëllim, të hedhur poshtë neurotikisht. Kjo nuk është sjellje racionale.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Tronditet” Britania/ Brexit mund të anulohet?
“Politika nuk është lojë, është biznes”
”Në fund BE do të pranojë shtyrjen për Brexit”
