Me demonstratat që nuk do të ndalen, dhe arrestimet që arrijnë në 1.000 në një ditë të vetme, Moska po bën një lëvizje të madhe të aktivizmit politik.
Që nga rënia e Bashkimit Sovjetik në 1991, udhëheqësit e shteteve post-sovjetike zakonisht kanë humbur kontrollin e tyre të pushtetit duke bërë një nga dy gabimet e mëdha. Putin dhe ekipi i tij tani i kanë bërë të dy.
Gabimi i parë është manipulimi i pacipë i zgjedhjeve. I ashtuquajturi Revolucioni Rozë në Gjeorgji në 2003, Revolucioni Portokalli në Ukrainë në 2004 dhe Revolucioni i Tulipanëve në Kirgistan në 2005 u prekën nga akuzat e votave të rreme dhe mashtrimet e tjera elektorale.
Në vetë Rusinë, demonstratat më të mëdha të periudhës pas-Sovjetike ishin protestat që pasuan zgjedhjet e korruptuara parlamentare të vitit 2011.
Gabimi i dytë në të kaluarën është pandëshkueshmëria zyrtare. Tani Putinizmi kontrollon përsëri këtë kuti mosndëshkimi.
Presidenti Putin i trajtonte problemet e tilla me mjeshtëri. E tij është një diktaturë e butë, dhe ai rrallë e ka rrezikuar pozicionin e tij me rrahje masive dhe gjakderdhje, ose mashtrim tepër të dukshëm në kutinë e votimit.
Sondazhet tregojnë se besimi i publikut ndaj tij ka rënë. Partia e tij, Rusia e Bashkuar, është aq jopopullore sa që humbi një numër zgjedhjesh guvernatoriale vitin e kaluar, dhe shumë prej kandidatëve të saj në garat lokale po zgjedhin të kandidojnë si të pavarur.
Nëse ai nuk mundet, të sigurohet që zgjedhjet të duken të lira dhe të ndershme mund të fillojnë të duken si një luks që regjimi nuk mund ta lejojë më.
Për dy dekada presidenti ka shërbyer si mbrojtësi i fundit i të ashtuquajturave “ministri të pushtetit” të Rusisë.
Sidoqoftë, kjo strategji, duke mbështetur dhe forcuar burokracinë e shtetit pa marrë parasysh pasojat, mund ta bëjë Putinin që të pendohet.
Stephen Sestanovich, një profesor në Shkollën e Universitetit të Columbia për çështjet Ndërkombëtare dhe Publike, është autori i “Maximalist: America in the World from Truman to Obama”.