Kur Jean-Claude Juncker u bë President i Komisionit Evropian pesë vjet më parë, ai u përball me sfida të mëdha. Por prova me të cilën përballet pasardhësja e tij, Ursula von der Leyen, është edhe më komplekse.
Ajo mund të forcojë legjitimitetin demokratik të Bashkimit Evropian në dy mënyra: duke u siguruar që BE-ja nuk del jashtë pritshmërive të qytetarëve në një kohë të ndryshimit të shpejtë dhe përshkallëzimit të sfidave të jashtme, dhe duke nxitur një bashkëpunim konstruktiv me Parlamentin Evropian.
Megjithatë, sot, Parlamenti Evropian është shumë i fragmentuar dhe i polarizuar, duke e bërë të vështirë ndërtimin e një koalicioni të qëndrueshëm, pro-Evropian. Për të miratuar legjislacionin, von der Leyen do të ketë nevojë për mbështetjen e Konservatorëve dhe Social Demokratëve, si dhe marrëdhënie të mira pune me të Gjelbrit dhe Liberalët. Ajo ndoshta do të duhet të krijojë koalicione fleksibël në fusha të veçanta, të cilat do të kërkojnë kohë dhe rrisin rrezikun e dështimit politik.
Pas zgjedhjeve të fundit, për herë të parë në historinë e Parlamentit Evropian, fraksionet pro-evropiane, Partia konservatore e Popullit Evropian, Social Demokratët, të Gjelbrit dhe Liberalët, u takuan për të krijuar një program politik ndër-partiak. Por Parlamenti nuk mundi të pajtohej për kandidatin e vet për zyrën e Presidentit të Komisionit, dhe një “marrëveshje koalicioni” me katër palë nuk është më në tryezë.
Nxitja e një bashkëpunimi konstruktiv me Parlamentin Evropian do të kërkojë dialog të rregullt me Presidentin dhe angazhimin e qëndrueshëm të çdo komisioneri.
Von der Leyen duhet të jetë në gjendje të mbështetet në ekipin e saj për ta ndihmuar atë të lundrojë mjedisin e trazuar politik jo vetëm në Parlament, por edhe në Këshillin Evropian.
Në Komisionin e mëparshëm, zëvendëspresidenti Frans Timmermans i trajtoi marrëdhënie ndërinstitucionale si portofole të ndryshme. Në Komisionin e ri, marrëdhëniet ndërinstitucionale, së bashku me demokratizimin, duhet të formojnë një portofol të plotë të një komisioneri.
Komisioni Evropian dhe Parlamenti duhet të jenë më të motivuar se kurrë për të bashkëpunuar.
Kjo duhet të përfshijë rishikimet vjetore të përparësive nga Komisioni, në bashkëpunim me Parlamentin, për të vlerësuar progresin dhe për të identifikuar veprimet e nevojshme.
Një proces i tillë është bërë më i rëndësishëm në një kohë kur qeveritë anëtare të BE-së po humbasin durimin me vendimmarrjen mbikombëtare.
Sigurimi i një bashkëpunimi efektiv me një Parlament të Evropës të fragmentuar nuk do të jetë i lehtë. Por është e mundur, veçanërisht për një Komision që e ka prioritet ta bëjë këtë, duke rritur legjitimitetin e vet duke udhëhequr një debat të gjerë publik për të ardhmen e Evropës.
Ky është që Komisioni von der Leyen duhet të ndërtojë.
Daniela Schwarzer është Drejtorshë e Këshillit Gjerman për Marrëdhëniet me Jashtë (DGAP).
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Marrëveshja e gjelbër”, premtimi i Ursula von der Leyen
Gjermanët skeptikë për Ursula von der Leyen
