Charles de Gaulle kishte “një ide të caktuar për Francën”. Por, a ka Ursula von der Leyen, presidentja tjetërei Komisionit Evropian, një ide të caktuar për Evropën, në mënyrën sesi bëri Jacques Delors kur mbajti punën e parë të Bashkimit Evropian?
Ndoshta kjo është një pyetje e padrejtë dhe e parëndësishme. Në fund të fundit, pikëpamja e vetë Delors për Evropën evoluoi me kalimin e kohës. Dhe në përgjithësi, politika e Evropës (dhe për këtë arsye politikanët e saj) është bërë më pragmatike dhe më pak idealiste në gjysmë shekullin që nga vdekja e de Gaulle. Politikanët në ditët e sotme janë (në rastin më të mirë) ambiciozë.
Megjithatë, presidentja e ardhshme e Komisionit do të marrë detyrën në një kohë kur Evropa ka nevojë shumë të madhe për një udhëheqës vizionar.
Vërtetë, von der Leyen është larg nga të qenit një zgjedhje e keqe. Ajo do të jetë gruaja e parë që do të mbajë punën e parë të BE-së, dhe e para gjermane që e bëri këtë që nga Walter Hallstein në fund të viteve 50 dhe 1960, kur integrimi evropian ishte në fillimet e tij. Dhe si një ish-ministre gjermane e mbrojtjes, ajo është e njohur me çështjet gjithnjë e më kritike të sigurisë me të cilat përballet Evropa.
Me Evropën që tani përballet me sfida të mëdha të jashtme dhe të brendshme, nga ngritja e Kinës deri në përhapjen e populizmit, ajo më në fund duhet të fillojë zgjedhjen e drejtuesve të saj nisur nga meritat e tyre.
Tani i takon von der Leyen të largohet nga mediokriteti zhgënjyes i liderëve të fundit të BE-së.
Për çështjet ekonomike në veçanti, fjalimi i saj para Parlamentit Evropian ishte pa dyshim bindës, duke kombinuar kohezionin dhe qartësinë. Ajo është gjithashtu një lojtare serioze politike.
Shumë në Gjermani besojnë se ajo e shihte ministrinë e mbrojtjes si një trampolinë drejt realizimit të ambicies së saj të vërtetë: të bëhet kancelare.
Megjithatë, shumë vëzhgues evropianë, përfshirë edhe mua, akoma pyesin nëse von der Leyen ka kombinimin e duhur të karizmës, qëndrueshmërisë, rezistencës dhe aftësive politike për të qenë lideri që i duhet Evropës.
Von der Leyen do të duhet të ruajë besimin e udhëheqësve kombëtar që e emëruan atë, pa u dukur si zëdhënëse e tyre. Në të njëjtën kohë, ajo duhet të fitojë besimin e Parlamentit Evropian, i cili e konfirmoi atë si president vetëm me një diferencë të vogël.
Mbi të gjitha, ajo duhet të jetë fytyra njerëzore e një burokracie kryesisht anonime të BE-së dhe, si e tillë, të flasë drejtpërdrejt dhe bindshëm me Evropianët.
Kjo mund të tingëllojë si një detyrë e pamundur për disa, por është më e rëndësishme se kurrë. Kur himni evropian, i Beethoven u luajt në seancën e hapjes së parlamentit të ri në fillim të këtij muaji, eurodeputetët nga Partia Brexit e Mbretërisë së Bashkuar kthyen shpinën, ndërsa anëtarët e partisë së Marine Le Pen zgjodhën të qëndrojnë ulur .
Fakti që një barbarizëm i tillë në zemër të BE-së po bëhet gati banal e bën zgjedhjen e presidentit të Komisionit edhe më të rëndësishëm.
Le të shpresojmë se von der Leyen i ka bindur skeptikët dhe se ajo me të vërtetë është lideri që Evropa i duhet dhe meriton.
Dominique Moisi është një këshilltar special në Institutin Montaigne në Paris. Ai është autori i La Géopolitique des Séries ou le triomphe de la peur.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Aleatja e Merkel, një kërcënim për Trump
Mikja e Merkel në krye të Komisionit Europian?
Liderët e rinj të BE, skeptikë për Brexit
