09.09.2019 - 17:26
Nëse do ta rrisja dhe njëherë fëmijën tim
do t’i ndërtoj më parë vetëvlerësimin
e më vonë, shtëpinë.
Me gishta, me shumë do të pikturoja me të
e gishtin, më pak do t’ia drejtoja për gabime,
do t’i zëvendësoja qortimet më përqafime,
do t’i largoja sytë nga ora, për ta parë atë në sy,
do të ngjisja balona me të drejt qiellit,
do të reshtja së qeni serioz,
por, do të luaja shumë seriozisht.
Do të vrapoja pafundësisht nëpër yje
dhe përqafimet do të ishin shtroja jonë,
nëse… edhe njëherë.
Nga: Diane Loomanse
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Për t'u mbajtur mend nga Çajupi
‘O shokë, ç’u prish dynjaja’, poezia që mbetet aktuale
MARTHA RIVERA GARRIDO
‘MOS U DASHURO’
Agolli, poeti i tokës, njeriut dhe... vdekjes.
“Ç’t’i bësh! S’më rrihet pa shkrepur një varg”
Flet Robert Budina
