“Demonët e Evropës nuk kanë ikur, ata thjesht janë duke fjetur”, paralajmëroi kohët e fundit presidenti i Komisionit Evropian, Jean-Claude Juncker, gjashtë vjet më parë.
Ky është njeriu që dikur deklaroi me krenari se “Evropa është historia e dashurisë e jetës sime”.
Juncker ishte i njohur edhe si një ndërmjetës i padiskutueshëm i mosmarrëveshjeve frëngjisht-gjermane.
Një ngjarje e tillë e famshme ishte një takim midis Presidentit Francez Zhak Chirac dhe Kancelarit gjerman Helmut Kohl në Dhjetor 1996. Juncker u quajt “Heroi i Dublinit” nga media ndërkombëtare.
The EU needs a “serious British response” to its demands to protect citizens’ rights, EU President Donald Tusk said on April 29, setting terms for launching new ties with the bloc after Brexit. / AFP PHOTO / THIERRY CHARLIER (Photo credit should read THIERRY CHARLIER/AFP/Getty Images)
Përpjekjet e tij të ndërmjetësimit tani mund të ishin të nevojshme më shumë se kurrë, pasi Presidenti Francez Emmanuel Macron duket se ka humbur durimin në marrëdhëniet me kolegët e tij gjermanë.
Macron luftoi shumë për të treguar se nuk ishte e vërtetë që Gjermania po përdorte pozicionin e saj të fortë ekonomik për të forcuar dominim e saj politik të BE-së. Por javën e kaluar, ai dukej sikur pranoi se kishte dështuar në atë mision të rëndësishëm.
Në mënyrë të parashikueshme, papunësia e lartë e Francës, rritja e varfërisë, trazirat sociale dhe gati një vit demonstratash të dhunshme kanë zbehur zellin e reformatorit të Macron.
Në këto kushte, pritet një rënie e dukshme e papunësisë edhe në Gjermani.
Kjo ngre disa çështje në marrëdhëniet franko-gjermane.
Së pari, Berlini insiston, direkt ose përmes hapave të tij në Komisionin e BE-së, në thirrjen e Parisit për deficitet e tepërt buxhetor të vlerësuar në 3.2% të PBB-së këtë vit dhe 2.3% në vitin 2020.
Së dyti, refuzimi i Gjermanisë për të stimuluar kërkesën e saj të brendshme do të thotë që ajo do të vazhdojë të jetojë larg partnerëve të saj tregtarë, siç tregohet nga eksportet e saj që rriten me një normë vjetore prej 4.6% në shtator.
Së treti, presionet e politikës fiskale gjermane ndaj Francës dhe përfitimet e mëdha ekonomike të Berlinit nga euro dhe tepricat e tregtisë në zonën e euros janë argumente të fuqishme për Marine Le Pen dhe pjesën tjetër të kundërshtarëve të Macron.
Macron foli drejtpërdrejt ose aludoi për disa prej këtyre problemeve javën e kaluar. Media gjermane e quajti atë një sulm “të pashembullt” ndaj udhëheqjes gjermane dhe një kthesë serioze të ngjarjeve në një kohë kur Gjermania po përkujtonte rrëzimin e Murit të Berlinit.
Macron nuk duhet të zgjedhë luftën me Gjermaninë sepse, duke vepruar vetëm, ai nuk mund të bëjë asgjë për ndryshimin e merkantilizmit të Gjermanisë..
Gjermania po kalon një krizë të thelluar sociale dhe politike të krijuar nga politika të gabuara ekonomike dhe emigracioni. Për momentin, asgjë nuk tregon që Berlini di çfarë të bëjë për këtë.
Michael Ivanovitch, një analist i pavarur që përqendrohet në ekonominë botërore, gjeopolitikën dhe strategjinë e investimeve. Ai shërbeu si një ekonomist i vjetër në OECD në Paris, ekonomist ndërkombëtar në Bankën Federale të Rezervave të Nju Jorkut dhe dha mësim në ekonomi në Columbia Business School.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Makron po sillet si të ishte Zot”
“Merkel, më e mira për në krye të Këshillit Europian”
