Afër fundit të shtatëzënisë së saj të dytë, Amanda pati një prerje në gju. Ajo bëri presion mbi plagë me një peshqir, por nuk mund të ndalonte plotësisht gjakderdhjen.
Të nesërmen, ajo bëri një seksion cezarian për të mirëpritur vajzën e saj të rvogël , Mada . Por Amanda nuk e mban mend këtë moment.
Pasi burri i saj, Toni, bëri disa foto gruas dhe foshnjës së tij, infermierët morrën Madën për të parë shenjat jetësore. Ndërkohë mjekët nuk mund të ndalonin gjakderdhjen e Amandës.
“Ka një muaj e gjysmë që jam e bllokuar që ka shkuar nga jeta ime”, tha ajo.
Këto gjashtë javë ishin mbushur me komplikime dhe pengesa, duke arritur kulmin në një goditje që kërkonte një operacion urgjent për të shpëtuar jetën e Amandës. Burimi i të gjithave ishte një gjendje e rrallë në të cilën formohen mpiksjet e gjakut dhe bllokojnë enët e vogla.
Kujtimi i saj i parë pas vuajtjes që kaloi ishte kur arriti në shtëpi dhe pa dy vajzat e saj të qeshura.
Mpiksje gjaku, gjakderdhje të pakontrolluar dhe një goditje në tru – të gjitha pasi lindi vajzën e dytë.
- Historia e Amandës
“Unë jam shumë mirënjohës për familjen time, mjekët dhe të gjithë ata që më ndihmuan të arrij këtu ku jam sot,” tha ajo.
Për shkak të gjakderdhjes së gjerë pas seksionit C, mjeku tha që ajo kishte nevojë për një operacion tjetër urgjent.
Mjekët transferuan Amanda në njësinë e kujdesit intensiv. Ajo mori transfuzione gjaku dhe Toni mësoi që ajo kishte probleme me koagulimin intravaskular. Diagnoza shpjegoi të gjitha episodet e saj të gjakderdhjes.
Ajo gjakderdhje shkaktoi ënjtje që e la trupin e saj dy herë më shumë se pesha normale. Pesha po shtypte organet e saj. Ajo nuk mund të merrte frymë vetëm, kështu që mjekët e vendosën atë në një ventilator.
Ajo kishte nevojë për operacion për të ndaluar gjakderdhjen, dhe duhej bërë shumë shpejt. Por mjekët kishin një dilemë: Ata nuk mund ta bënin këtë operacion kur gjaku i saj nuk mpikset. Kështu që ata i dhanë asaj një ilaç të mpiksjes që vinte me rreziqe. Mjeku i Amandës i tha Tonit të telefononte familjarët dhe miqtë që mund të dëshirojnë ta shohin atë.
“Ne prisnim çdo gjë”, tha Toni.
Kirurgjia ishte një sukses.
Mjekët e mbajtën Amandën në një ventilator dhe në një gjendje kome të induktuar për ta ndihmuar trupin të shërohej nga të gjitha traumat. Disa orë më vonë, mjekët thirrën Tonin që kishte shkuar në shtëpi për të parë vajzat e tij. Ilaçi që po ndihmonte të ngadalësonte gjakderdhjen, krijoi një mpiksje në tru dhe Amanda pati një goditje.
Tani ajo kishte nevojë për një operacion tjetër, por duhej të bëhej në një spital tjetër. Amanda u transportua me helikopter.
Toni më vonë pa një shënim në kartelën e mjekut që shkruhej se ajo me shumë mundësi do të vdiste pas mbërritjes.
Dy javë më vonë, Amanda mund të merrte frymë vetë. Edhe pse ajo ende vuante shumë efekte shkatërruese të goditjes, ajo morri për herë të parë foshnjen e saj në krahë.
Amanda përfundimisht filloj përsëeri të flasë, të ecë, të hajë, të vishet vetë dhe të lahet. Pastaj, një mëngjes, ajo harroi të vishte një kapelë, që duhej të vishte çdo ditë për të mbrojtur trurin. Toni e gjeti atë pa ndjenja në dyshemenë e banjës.
Pas kësaj, ana e djathtë e Amandës ishte e paralizuar dhe ajo kishte afazi, gjë që kufizon aftësinë për të shprehur ose kuptuar gjuhën e shkruar ose të folur. Për pesë muajt e ardhshëm, ajo edhe një herë ishte duke punuar me fizioterapist dhe terapistë të të folurit.
Tre vjet më vonë, Amanda është rikuperuar plotësisht. Ajo është rikthyer të punojë si menaxhere projekti në një kompani që punon me bursa.
“Unë jam mirë tani”, tha ajo, “por ishte e ashpër në fillim. Unë nuk mund t’i mbaja vajzat e mia. Më e madhja nuk e kuptoi pse nuk po kujdesesha për të dhe me kapelen që mbaja në kokë nuk i dukesha si nëna e saj”.
Ajo është mirënjohëse për mbështetjen e familjes së saj.
“Duajeni burrin tuaj, doni familjen tuaj dhe ata do të jenë gjithmonë aty për ju”.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A dëmton temperatura gjatë shtatëzanisë?
Çfarë duhet të bëni kur shtatzënia është e papritur?
