Pak njerëz i mbijetojnë arrestit kardiak kur ndodh jashtë një spitali, por nëse më shumë njerëz do të dinin ta njihnin atë dhe të bënin CPR (ndihmën e shpejtë) , shanset mund të jenë më të mira, zbulon një studim i ri.
Vetëm rreth 8% e atyre që vuajnë nga një atak kardiak – një ndalesë e papritur e zemrës – mbijetojnë. Thjesht të dish se çfarë të bësh dhe ta bësh atë mund të rrisë mundësinë e mbijetesës, thonë studiuesit.
Tre hapa mund të shpëtojnë jetë:
Njohja e shenjave të arrestit kardiak – humbje e vetëdijes, pa puls ose frymëmarrje – dhe thirrja e urgjencës.
Ringjallja fillestare kardiopulmonare (CPR) duke përdorur shtypjen në gjoks.
Përdorimi i një defibrilatori të automatizuar të jashtëm (AED) për të dhënë një goditje elektrike për të rifilluar zemrën e një viktimë.
Çdo person i pranishëm duhet të fillojnë CPR sa herë që dikush nuk përgjigjet dhe nuk merr frymë normalisht, këshillon AHA.
“Për çdo minutë që një person me arrest kardiak jashtë spitalit kalon pa CPR dhe defibrilim, mundësia e mbijetesës zvogëlohet nga 7 në 10%,” shkroi Dr. Ëilliam Brady, një mjek urgjence në Universitetin e Virxhinisë, kohët e fundit në Neë England Journal of Medicine.
Një përmbledhje e vitit 2010 e më shumë se 10,000 arresteve kardiake zbuloi se 22% e pacientëve që morën anembanë CPR mbijetuan, krahasuar me 8% të atyre që nuk e morën. Dhe një studim i vitit 2018 mbi më shumë se 50,000 arreste kardiake zbuloi se 67% e pacientëve të trajtuar me një AED nga një kalimtar mbijetuan, krahasuar me 43% të atyre, zemrat e të cilëve u tronditën pasi erdhën ekipet e shpëtimit.
Për të përmirësuar shanset e mbijetesës, më shumë njerëz duhet të trajnohen, veçanërisht në CPR, thanë studiuesit. Brady vlerësoi se vetëm rreth 2% e njerëzve në vit marrin trajnime CPR. Përpjekjet që mund të bëjnë më shumë njerëz për të filluar CPR më herët përfshijnë bërjen e seancave të trajnimit më të shkurtër dhe përdorimin e aplikacioneve smartphone për të paralajmëruar njerëzit e trajnuar për një arrest kardiak pranë tyre, sugjeroi ai.
“Përparimi tjetër i madh në menaxhimin e arrestit kardiak nuk është një trajtim i ri me bazë spitali dhe as ndërhyrje shpëtimi nga zjarri. Është ky kujdesi i para-ardhjes i kryer nga një kalimtar para se të arrijë personeli i shpëtimit nga zjarri dhe shumë kohë përpara se një pacient të transportohet në spital .
Ky kujdes mund të lejojë që viktimat e arrestit kardiak të kthehen në jetën e tyre dhe të familjeve, “tha Brady në një njoftim universitar.
