Si mësues shkolle, unë jam në këmbë shumicën e ditës dhe kam pasur disa simptoma të çuditshme. Më tha infermierja në shkollë të shihja një mjek, dhe kur mbarova punën, shkova në spital dhe më vonë u diagnostikova me kancer në mushkëri.
Fillimisht mjekët menduan se ishte adenokarcinoma e fazës 4, por më vonë u rikthye në fazën 1B të kancerit të mushkërive. Unë isha vetëm 29 vjeç në atë kohë, dhe ishte gjithçka që mund të mendoja. Unë isha shumë në ankth dhe mbingarkesë nga të gjitha të panjohurat që lidheshin me diagnozën time. Unë përfundova duke bërë operacion. Lobi i majtë i mushkërisë u hoq , dhe unë kisha 4 raunde kimioterapi. Nuk kisha të drejtë për një provë klinike, por do ta kisha konsideruar një të tillë. Kam pasur dy mutacione, por nuk ka pasur prova në atë kohë. Sot, gjendja ime është e qëndrueshme, dhe unë jam bekuar me dy fëmijë të mrekullueshëm!
Pas operacionit, kisha humbur zërin dhe duhej të adaptohesha me kapacitetin tim të ri të mushkërive. Kjo ishte një sfidë e madhe, sepse si mësuese më duhej të jem në gjendje të bërtas ose të lexoj një libër në çdo moment të ditës pa menduar dy herë. Jeta pas trajtimit ishte gjithçka që konsumonte emocionet dhe energjinë time, por unë kisha një sistem të fortë mbështetës gjatë gjithë procesit. Nëna ime më çoi në të gjitha emërimet, skanimet dhe kimioterapinë time. U mbështetem tek ata më të afërt për mua. Miqtë dhe familja ime ishin një ndihmë e madhe. Kam gjetur disa gjëra për ta bërë udhëtimin me kancer të mushkërive më të lehtë. Unë shmanga të lexoja shumë në internet. Ka shumë gjëra atje, dhe mund të jetë dërrmuese. Unë gjithashtu nuk i bëra mjekut pyetje për të cilat nuk doja të di përgjigjen. E gjithë terminologjia mjekësore ishte thjesht shumë e madhe për mua. Unë besova në ekipin tim mjekësor.
Ekzistojnë një ton burimesh në dispozicion për njerëzit që jetojnë me kancere të tjera, të tilla si gjirit dhe prostatës, por shumë pak për kancerin e mushkërive. Mund të jetë e vështirë të gjesh një grup mbështetës për të mbijetuarit nga kanceri i mushkërive, por rekomandoj shumë që të qëndoni të qetë. Në 4 vitet që nga diagnoza ime, unë fillova të frekuentoj grupet e mështetjes . Ka qenë një mënyrë e shkëlqyeshme për t’u kthyer dhe për të qëndruar e lidhur me komunitetin e kancerit të mushkërive.
Vetëm të flasësh me dikë që ka qenë atje mund të jetë i dobishëm, dhe mund të jetë terapeutike të tregosh vetë historinë tënde.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Inseminimi intrauterine’/ Si të mbeteni shtatëzënë!
‘Plasin’ arrestimet në spitalin e Shkodrës
‘Rritje pagash në 2019-ën’/ Kategoritë
