Në vitin 1997 kur isha duke ngarë biçikletën, unë rashë dhe e copëtova legenin. Unë isha vetëm 57 vjeç në atë kohë. Të nesërmen u operova dhe fraktura për pasojë u shërua normalisht. Pas rekuperimit vazhdova të praktikoja sporte dhe, për fat të mirë, nuk kam pësuar rënie apo fraktura serioze që nga atëherë.
Në kohën e frakturës së legenit, osteoporoza nuk ishte përmendur – më saktësisht, unë kurrë nuk u testova për osteoporozë. Kjo ndoshta për shkak se në ato ditë ende konsiderohej një “sëmundje e gruas” tipike, kështu që burrat zakonisht nuk u testuan për osteoporozë.
Në vitin 2011 unë shkova për të parë mjekun e përgjithshëm për një kollë të imët dhe ai më dërgoi te një radiolog për të parë nëse kishte diçka të gabuar në mushkëri. Radiologu raportoi që mushkëritë e mia ishin krejtësisht të pastra, por ai kishte vërejtur osteoporozën në dy rruaza. Unë u ktheva te mjeku me raportin dhe ai tha që ishte i habitur që kisha osteoporozë pasi nuk kisha faktorë të dukshëm rreziku.
Ai tha: “Ju kurrë nuk keni pirë duhan, nuk pini alkool, nuk jeni trajtuar kurrë me kortikosteroide, ju praktikoni sporte pothuajse çdo ditë dhe shpesh jeni jashtë. Ekziston ose diçka e gabuar me imazhin me rreze x ose keni osteoporozë – do të duhet të hetojmë më tej. ”
Ai më dërgoi në spital për një skanim të densitetit kockor dhe u konfirmua që me të vërtetë kisha osteoporozë. Unë u ktheva tek mjeku me raportin dhe ai përsëri më pas më dërgoi në një njësi speciale për osteoporozën për të gjetur rrënjën e problemit.
Në të gjitha llojet e testeve, ata konfirmuan se unë kisha osteoporozë dhe ata u përpoqën të zbulojnë pse, pasi asnjëri nga prindërit e mi nuk kishte pasur një frakturë. Ata arritën në përfundimin se osteoporoza ishte për shkak të mosfunksionimit të gjëndrës paratiroide dhe niveleve të ulëta të hormoneve mashkullore. Trajtimi filloi me alendronate çdo dy javë dhe injeksione me systanol çdo dy javë. Që nga fillimi i trajtimit, testet vijuese kanë treguar që osteoporoza tani është e qëndrueshme.
Kam vendosur që nuk do të marr më rreziqe. Kam shkuar për të bërë ski dy ose tre herë në vit, por pasi u konfirmua diagnoza, vendosa që nuk doja më të rrezikoja një rënie. Nëse e copëtoj shtyllën kurrizore, do të jem në karrocë me rrota për pjesën tjetër të jetës time dhe nuk do të jem më në gjendje të praktikoj asnjë sport çfarëdo.
Me kalimin e kohës dhe për shkak të rrezikut nga rënia, fillova të luaj tenis më rrallë dhe ndalova së luajturi dimrin e kaluar. Dy vjet më parë fillova të luaj golf pasi është më pak agresiv. Për momentin ndihem shumë mirë dhe kujdesem në detaj për cdo gjë pasi shëndeti për mua është parësor.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
