Në 8 mars, Rusia feston “Ditën e ribashkimit të Krimesë me Rusinë”. Gadishulli i Krimesë u aneksua nga Rusia në 2014, dhe që nga ajo kohë është administruar si një subjekt federal rus. Aneksimi u pasua nga një sekuestrim i pjesëve të rajoneve Luhansk dhe Donetsk të Ukrainës nga rebelët e mbështetur nga Moska, që morën pjesë në konfliktin e përgjakur që shpërtheu në lindje të vendit, i cili vrau më shumë se 13,000 njerëz.
Asambleja e Përgjithshme e SHBA ka aprovuar një rezolutë që dënon pushtimin e Krimesë të Rusisë dhe kërkoi tërheqjen e forcave të saj ushtarake.
Por presidenti rus Vladimir Putin, vlerësimet për të cilin, u rritën pasi Moska pushtoi Krimeën, ka refuzuar vazhdimisht çdo perspektivë për kthimin e gadishullit në Ukrainë. Në një dokumentar, Putini shpalli: “Nuk ka rrethana që Rusia të braktisë Krimenë dhe kurrë nuk do të ketë.” Vlerësimi i popullaritetit të Putinit u rrit pas pas aneksimit në vitin 2014. Problemi i Putinit me Krimenë filloi në 2011, kur ai vendosi të kandidojë për president për të zëvendësuar mikun dhe aleatin e tij të ngushtë Dmitry Medvedev.
Shkëmbimi i fuqisë së pushtetit u pasua nga zgjedhje e organizuar, dhe e përshtatur për asamblenë ruse me funksione këshilluese ose legjislative “Duma”. Zgjedhje të tilla të rreme dhe manipulime politike ndezën protesta antiqeveritare në të gjithë vendin. Demonstratat vazhduan me ndërprerje për muaj të tërë dhe partia në pushtet dhe Kremlini jetuan një gjendje të vërtetë paniku nga frika e një revolucioni të gjithanshëm që mund të ndryshonte peizazhin politik të të gjithë vendit. Sidoqoftë, presidenti rus nuk ka arritur të heqë qafe ankthet e tij për veprimet e ardhshme revolucionare, të cilat opozita e tij po planifikonte të niste.
Populli i Ukrainës doli në rrugë, duke brohoritur për lirinë dhe dinjitetin. “Revolucioni i Dinjitetit” të Ukrainës ishte makthi më i keq i Putinit.
Së pari, Ukraina është e lidhur me Rusinë përmes lidhjeve të panumërta kulturore dhe socio-ekonomike.
Shumica e ukrainasve kanë të afërm në Rusi. Putini e di se revolucionet janë ‘ngjitëse’ dhe lehtësisht të transmetueshme. Prandaj, suksesi i një revolucioni në Ukrainë do të përbënte një model roli dhe një apel për aspiratat e rusëve të cilët nuk janë të kënaqur me monopolin e pushtetit të Putinit dhe status quo-në e sistemit të tyre politik. Sipas disa gazetarëve rusë, mbulimi i lajmeve për revolucionin ukrainas dominonte në televizionin rus dhe media të tjera.
Rusia ka mohuar në mënyrë të përsëritur përfshirjen ushtarake në Ukrainë me gjithë provat për të kundërtën.
Që nga aneksimi i saj, Rusia filloi të ndikonte në Krime duke raportuar për abuzimet e të drejtave të njeriut, përfshirë ndalime arbitrare, arrestime dhe tortura kundër anëtarëve të komunitetit Tartar të Krimesë. Më e rëndësishmja, sot shumë njerëz janë shumë skeptikë ndaj Putinit si president, dhe për këtë arsye ata kanë rezistuar kolektivisht dhe duke bërë thirrje për kthimin e Krimesë në Ukrainë. Pa dyshim që, Rusia ka ndaluar mediat e tyre. Rusia gjithashtu ka ndaluar përdorimin e gjuhës tatarisht të Krimesë. Këto masa tregojnë se Rusia nuk tërhiqet as së shpejti.
Komuniteti ndërkombëtar e nxit Rusinë të vazhdojë me politikat e saj. Një politikë e tillë mund të funksionojë për presidentin rus në një periudhë afatshkurtër.
Por definitivisht, politikat e saj do të vazhdojnë për një kohë të gjatë, dhe do t’i shtohet brutalitetit të vazhdueshëm të Rusisë në Siri dhe Libi.
Ahmed Al-Buria, është akademik, gazetar dhe studiues palestinez-turk në Universitetin e Leicester.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Daily Sabah/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Gazsjellësi rus tregon mungesë solidariteti në Europë”
A duhet ta festojë Putin fitoren e komedianit në Ukrainë?
A e përballon dot Zelensky korrupsionin dhe luftën në lindje?
