Një marrëveshje e re midis presidentit rus Vladimir Putin dhe homologut të tij turk Rexhep Tajip Erdogan për t’i dhënë fund luftimeve në Idlib është shumë e rëndësishme.
Javët e fundit, marrëdhëniet ruso-turke kaluan “një provë”, dhe përpjekjet e diplomacisë personale nga të dy presidentët ishin të nevojshme për të qetësuar situatën.
“Situata në zonën Idlib në Siri është përkeqësuar aq shumë sa duhet të kemi një diskutim të drejtpërdrejtë dhe personal,” i tha Putin Erdogan në fjalën e tij të hapjes kur të dy udhëheqësit u ulën në Kremlin më 5 mars.
“Para së gjithash, unë do të doja të shprehja ngushëllimet tona të sinqerta për vdekjen e personelit tuaj ushtarak në Siri. Humbja e jetëve është gjithmonë një tragjedi e madhe. Për fat të keq, siç jua kam thënë me telefon, askush, përfshirë ushtrinë siriane, nuk ishte në dijeni të vendndodhjes së trupave tuaj. Në të njëjtën kohë, pati viktima edhe midis ushtarakëve sirianë. Ushtria Siriane raportoi humbje të mëdha“, vuri në dukje Putin, duke hedhur poshtë spekulimet e fundit se Moska nuk kujdeset për aleatin e saj dhe po vepron në një mënyrë egoiste.
Javën e kaluar, të paktën 34 trupa turke u vranë në një sulm ajror, dhe Turqia u hakmor duke vrarë një numër të madh të forcave siriane.
“Ne duhet të diskutojmë gjithçka dhe të analizojmë zhvillimet e tanishme në mënyrë që, së pari, kjo të mos ndodhë përsëri dhe, së dyti, që kjo të mos dëmtojë marrëdhëniet ruso-turke, të cilat unë e di që edhe ju i vlerësoni,” i tha Putin Erdoganit sikur duke theksuar rëndësinë që ka marrëdhënia bilaterale për të dy vendet përtej Idlibit.
Dukej se Moska ishte e interesuar për situatën me Turqinë, por Putin gjithashtu nuk ishte i gatshëm të sakrifikonte Sirinë për ambiciet e Turqisë.
Në një kuptim, është gjithashtu reflektues i tre parimeve që Rusia i ndjek në trajtimin e një homologu të vështirë si Turqia.
Së pari, demonstron empati për çështje që janë të ndjeshme dhe të rëndësishme për sigurinë turke.
Së dyti, përshkruan qartë “vijën e kuqe” dhe korridorin e mundësive për bashkëpunim për këto çështje.
Së treti, shfrytëzon gabimet e bëra nga palët e tjera, pozicioni i të cilave është i rëndësishëm për Ankaranë, Shtetet e Bashkuara, dhe përdor kontrastin në avantazhin tuaj.
Pesë orë e 45 minuta bisedime midis Rusisë dhe Turqisë prodhuan një grup të dukshëm modest të dorëzimeve.
Sidoqoftë, është e qartë se asnjë nga tre pikat që presidentët nënshkruan në atë që zyrtarisht quhet “Protokoll shtesë i Memorandumit për Stabilizimin e Situatës në Idlib” nuk erdhi lehtë – veçanërisht, ndoshta, për palën turke.
Përfundimisht, Putin dhe Erdogan ranë dakord të “ndalojnë të gjitha veprimet ushtarake” duke filluar në 12:01 të mëngjesit të 6 Marsit; të vendosin një korridor sigurie 6 kilometra (gati 4 milje) në veri dhe 6 kilometra në jug nga autostrada M4; dhe, duke filluar nga 15 Mars, të fillojnë patrullime të përbashkëta turko-ruse përgjatë autostradës M4 nga vendbanimi i Trumba (2 kilometra, ose afërsisht një milje, në perëndim të Saraqeb) deri në vendbanimin e Ain al-Havr.
Marrëveshja shumë e re, megjithatë, duket shumë si një masë e përkohshme.
Armëpushimi ka të ngjarë të shkelet nga të paktën një palë.
Megjithatë marrëveshja e re kishte për qëllim veçse një “armëpushim” në marrëdhëniet ruso-turke, dhe në këtë kuptim është një sukses relativ për të dy palët.
Për më tepër, në rrethanat aktuale çdo marrëveshje e përhershme ishte e pamundur.
Në këtë kuptim, kjo arritje minimale është ndoshta maksimumi i mundshëm tani.
Përkthyer dhe përshtatur nga Al-Monitor/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A do ta zgjidhë takimi Rusi-Turqi çështjen e Idlibit?
Beteja e Idlibit/ Caktohen kufijtë e zonës së çmilitarizuar
“Rusia nuk mund ta zëvendësojë kurrë SHBA-në”
