Nëse Aurora do t’i jepte një histori jetës së saj një emër, do të ishte : “Trupi im po bën një luftë”.
Që kur ishte gjashtë vjeç, Aurora është duke luftuar me manifestimet e papërshtatshme të lupusit në trup. Ndonjëherë, ato “përleshje” zhvilloheshin në një spital, ashtu siç bënin për 10 vjet që ajo kaloi duke shkuar nga mjeku te mjeku në kërkim të një diagnoze. Ndonjëherë, ato përleshje ishin me familjen e saj, të cilën ajo mendonte se po përpiqej ta kontrollonte, nga frika se sëmundja e saj do ta dëmtonte seriozisht. Dhe ndonjëherë, ato zënka ishin vetëm me veten, pasi ajo merrej me atë që e quan “vetmia e pacientit “ që vinte me dyshime dhe frikë të shkaktuar nga simptomat e saj. Por gjatë gjithë kësaj lufte që ka bërë trupi i saj, Aurora vazhdoi të jetojë jetën në kundërshtim me çdo gjë duke u përpjekur ta mbajë atë mbrapa.
Ajo la një martesë të dhunshme, u martua përsëri dhe përfundimisht mori një diagnozë të lupus. Dhe ndërsa një diagnozë ishte në një farë mënyre lehtësim, fatkeqësisht nuk i dha fund betejave të saj. Trajtimet që ka provuar nuk i ndalojnë simptomat , të cilat ndonjëherë e kanë bërë jetën e saj tepër të vështirë. Ajo duhej të merrte aq shumë trajtime si kujdes për lindjen e fëmijës së saj të dytë dhe ndihej si e burgosur në trupin e saj. Edhe pasi lindi djali ,ajo ende duhej të merrej me energjinë e furishme, ‘të zezat e jashtme’ kur energjia e saj ishte shteruar plotësisht, dhe shtimi në peshë i shkaktuar nga trajtimet. Sot, Aurora ka shpresë se një ditë mund të gjejë trajtime më të mira që ofrojnë më shumë zgjidhje afatgjatë. Por deri sa të vijë ajo ditë, Aurora lufton me ndonjë betejë të vogël herë pas here .
Ajo kontrollon atë që mundet dhe nuk merret me gjërat që nuk mund ti bëh dot. Përkundrazi, ajo përpiqet të shijojë jetën që ka me familjen e saj dhe është falënderuese për aleatët e kujdesit shëndetësor përkrah saj.