Për politikanët në SHBA. dhe Evropën Perëndimore që kërkojnë të largojnë vëmendjen nga trajtimi i tyre katastrofik i pandemisë Covid-19, ideja e “Kinës” është bërë një “shpëtim”. Bukuria e fajësimit të “Kinës” qëndron në paqartësinë e saj.
A po dënojnë kritikët thjesht mënyrën sesi partia komuniste fshehu informacionin gjatë atyre javëve të rëndësishme? Si liberalët ashtu edhe konservatorët në SHBA, përfshirë Donald Donald, e kanë përdorur këtë mbrojtje.
Apo, a është nënkuptimi që fajtorët e vërtetë janë “populli kinez” dhe kultura dhe zakonet e tyre?
Cilado qofshin synimet, ne tani shohim se si kritikat ndaj “Kinës” janë përkthyer në një sulm të dhunës raciste që synon diasporën kineze dhe aziatike që jeton në SHBA., Evropën Perëndimore dhe kudo tjetër.
Le të pretendojmë se koronavirusi është shkaktuar nga një dashuri e veçantë për të ngrënë pangolina. Megjithëse është e vërtetë që mishi i pangolinës reklamohet si një lloj ilaçi popullor në territorin e Kinës, statistikat sugjerojnë se variabla reale kryesore janë efektet e globalizmit, të cilat kanë pasuruar klasat e biznesit të vendit.
Ishin të njëjtat forca ekonomike që përshpejtuan gjithashtu përhapjen e virusit jashtë shtetit. Wuhan, origjina e virusit, fillimisht shërbeu si një qendër midis metropoleve bregdetare, të tilla si Guangzhou dhe Shanghai, dhe Kinës.
Gjatë muajit shkurt dhe mars rastet e koronavirusit kanë zbuluar lidhjet ekonomike të fshehura për një kohë të gjatë, të tilla si investimet kineze në infrastrukturë në Qom, Iran ose lidhjet midis industrisë së pjesëve të automjeteve Wuhan dhe fabrikave në Serbi, Korenë e Jugut dhe Gjermani.
Koronavirusi mund të jetë shfaqur së pari në Kinë, por përhapja dhe kriza që pasuan u ndikuan edhe nga tregtia, turizmi dhe zinxhirët e furnizimit.
Por a është kontrasti midis regjimeve autoritare dhe demokratike aq i madh, siç pretendojnë ideologët perëndimorë?
Shumica e studiuese bien dakord me faktin që Kina e fshehu krizën në Wuhan për tre javë në janar. Sidoqoftë, është akoma më keq të mësosh sesa kohë iu desh qeverive perëndimore t’ju përgjigjeshin krizës.
Ky pasivitet ishte pjesërisht produkt i një ekskluziviteti perëndimor që besonte se viruset dhe epidemitë ndodhin vetëm “atje”, në vendet e varfëra dhe jo të bardha.
Në SHBA, një politikan nga Kansas deklaroi se qyteti i tij ishte i sigurt sepse kishte vetëm disa banorë kinezë. Në Filadelfia, qarkulluan zëra se virusi nuk mund të infektonte amerikanët e zinj sepse ishte një sëmundje kineze.
Frika nga Kina nuk u krijua nga koronavirusi, por tani ajo shihet si një forcë shkatërrimi globale dhe e padukshme.
Dhe kjo nuk do të zhduket automatikisht kur të krijohet një vaksinë, veçse nëse kërkojmë vazhdimisht tolerancën.
Ne gjithashtu duhet të njohim dhe të përballemi me forcat politiko-ekonomike që janë pas reagimit të perëndimit dhe pamjaftueshmërisë së nacionalizmit për t’iu përgjigjur krizave shëndetësore sociale dhe publike.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Media përhap panik për të dëmtuar Trumpin”
“Me apo pa koronavirus, Kina do tejkalojë SHBA”
“Nuk është krizë shëndetësore, por ekonomike”
