Më 27 qershor, Presidenti Francez Emmanuel Macron njoftoi se do të vizitojë Rusinë për të diskutuar sigurinë rajonale, konfliktet rajonale, ndryshimin e klimës dhe çështje të tjera me Presidentin Vladimir Putin.
Vetëm një ditë më parë, Macron dhe Putin diskutuan disa çështje bilaterale dhe ndërkombëtare, përfshirë krizat në Ukrainë, Libi dhe Siri.
Nëse vizita e Macron në Rusi shkon pa probleme, do të jetë takimi i shtatë midis dy liderëve që kur Macron mori detyrën në maj 2017.
Duke pasur parasysh se marrëdhëniet midis Rusisë dhe disa vendeve të mëdha perëndimore kanë qenë të tensionuara për një kohë të gjatë pas krizës së Ukrainës, nuk është e thjeshtë të kesh ndërveprime të tilla të shpeshta midis drejtuesve të lartë të Rusisë dhe Francës.
Kushdo që është i njohur me historinë e marrëdhënieve ndërkombëtare gjatë Luftës së Ftohtë, e di se edhe gjatë asaj periudhe të akullt, kur marrëdhëniet midis Perëndimit dhe Bashkimit Sovjetik ishin tensionuar, ish-presidenti francez Charles de Gaulle u përpoq të krijojë një “partneritet të veçantë” me Bashkimin Sovjetik.
Bashkëjetesa e marrëdhënies së ngushtë franko-sovjetike dhe struktura bipolare ishte në përputhje me qëllimin e Bashkimit Sovjetik për të pkampin perëndimor dhe qëllimin e Francës për të ruajtur statusin e saj të pushtetit.
Ajo formoi një situatë të favorshme midis Francës dhe Bashkimit Sovjetik. Marrëdhënia e veçantë midis dy palëve gjatë Luftës së Ftohtë hodhi themelet për marrëdhëniet e tyre të mëvonshme.
Macron i ka kushtuar një rëndësi të madhe marrëdhënieve të Francës me Rusinë. Për shembull, ai priti Putinin në Pallatin e Versajës në fillim të mandatit të tij, udhëhoqi një delegacion biznesi në Forumin Ekonomik Ndërkombëtar të Shën Petersburg dhe theksoi rëndësinë e Rusisë në zgjidhjen e krizës siriane dhe krizës bërthamore të Iranit në shumë raste.
Më e rëndësishmja, Macron do të dëshironte të vizitonte Rusinë edhe gjatë pandemisë në vazhdim. Mund të thuhet se partneriteti i veçantë midis Francës dhe Rusisë mbetet i fortë.
Politika e Francës ndaj Rusisë pasqyron atë që vendet evropiane kanë realizuar gradualisht: Perëndimi nuk ka arritur të shtypë Rusinë pas krizës së Ukrainës, dhe shkalla e ndërvarësisë midis Evropës dhe Rusisë është më e lartë se ajo midis SHBA dhe Rusisë.
Në këtë kontekst, Berlini dhe Parisi po rregullojnë politikat e tyre ndaj Moskës.
Kjo i përshtatet mirë Moskës. Më 1 korrik, Rusia përfundoi një referendum mbi një ndryshim kushtetues. Natyrisht, Rusia nuk dëshiron të merret shumë me punët e jashtme gjatë kësaj periudhe.
Pandemia e COVID-19 ka sjellë ndryshime të reja në situatën ndërkombëtare dhe Rusia po reagon në përputhje me rrethanat me diplomaci të matur.
Sidoqoftë, Rusia dhe fuqitë e tjera evropiane përballen me pengesa. Çështja e Ukrainës paraqet pengesën më të madhe.
Edhe pse Parisi synon të ndërmjetësojë midis Moskës dhe Kievit, ka hapësirë të kufizuar për negociata. Në fund të fundit, as Rusia dhe as Ukraina nuk ka gjasa të bëjnë lëshime.
Franca, si një udhëheqëse evropiane, gjithashtu duhet të kujdeset për Evropën. Pastaj përsëri, të dy do të duhet të mbajnë në mend se përparimi i partneritetit të tyre të veçantë do të jetë i vështirë për t’u arritur.