Në pranverën e vitit 36 ps.K, një mësues u soll në gjyq para Poncit Pilat, guvernatori provincial i provincës romake të Judesë.
Ky mësues ishte akuzuar për blasfemi nga vetë populli i tij, popullin hebre i Jerusalemit, të cilët kërkuan vdekjen e tij. Pilati e kuptoi se akuzat kundër këtij njeriu – Joshua Ben Jusufi, një rabin (shkollar hebre që studionte ligjet hebreje), ishin bërë nga xhelozia.
Në vitin 6 ps. K, një përfaqëuses nga Judeja kishte ardhur tek Augusti, perandor i Romës, duke kërkuar që populli i tyre të aneksohej zyrtarisht nga Perandoria Romake.
Zona kishte kohë që ishte nën dominimin romak, por romakët kishin shmangur aneksimin e saj, sepse rajoni ishte shumë i vështirë për t’u qeverisur.
Megjithatë, Judeja ishte një nyje strategjike në sistemin e mbrojtjes në Lindjen e Mesme Romake, Augusti ra dakord. Menjëherë, u urdhërua të mbahej regjistrimi i popullsisë nga guvernatori i Sirisë.
Të gjithë qytetarët e Judesë duhet të ktheheshin në qytetet e tyre të lindjes për t’u regjistruar.
Sigurisht, siç e dimë, një marangoz me emrin Jozef u kthye në qytetin e lindjes, Betlehem, ku gruaja e tij priste një fëmijë.
Nënpunësi civil përgjegjës për regjistrimin e tyre i shpjegoi se Maria duhej ta lindte foshnjën e saj në këtë qytet më pas mund të shkonin nga qyteti prej të cilit kishin ardhur.
Pastaj Jozefi dhe familja e tij u kthyen në Nazaret, ku Jezusi u rrit, edhe pse nuk dimë pothuajse asgjë nga fëmijëria e tij. Jeta e Jezusit vjen nga të katër Ungjijtë- Mateu, Marku, Luka dhe Gjoni. Ku Ungjilli i Lukës është më i sakti nga ana historike.
Apostulli Pjetër, një nga ndjekësit e parë të Jezusit na tregon se si Jezusi u paraqit para tij në Detin e Galilesë dhe e thirri Pjetrin që ta ndiqte atë.
Ndërsa udhëtonin së bashku përgjatë misionit të tyre, Jezusi predikonte nëpër sinagoga, duke e shfaquar veten në pozicionin e farisenjve (anëtarë të një sekti antik hebre), dhe ofroi faljen e mëkatit për ata që erdhën tek ai për shërim.
Gjithnjë, farisenjtë e panë rabinin e ri si kërcënim. Mesazhi i Jezusit – se mbretëria e Perëndisë i përkiste të varfërve – u interpretua si një thirrje për një revulucion social midis farisenjve dhe saducenjve (edhe një sekt hebraik) të pasur pro-romakë.
Për popullin hebre, Pashkët gjithmonë sillnin me vete ndjenjën se një ditë Izraeli do t’i dëbojë romakët dhe do t’i kthehet në statusin e tij si një komb i madh sovran.
Për të siguruar që të mos shpërthenin revolta, guvernatori romak gjithmonë udhëtonte për në Jerusalem për Pashkë me një grup të vogël ushtarësh. Kur Jezusi u soll përpara qeveritarit nga Sinedri (këshilli i lartë hebre), Pilati refuzoi ta ekzekutonte atë për blasfemi.
Por Sinedri insistoi, dhe turma i kërkoi që Jezusi të vritet. Një ushtar romak, duke dëshmuar guximin e Jezusit në kryq, bëhet i pari që e shpall këtë njeri si birin e Perëndisë.
Që nga ajo kohë, mesazhi i Jezusit ka transformuar jetën e miliarda njerëzve, në botë që Romakët nuk e dinin kurrë se ekzistonin. Fjalët e një mësuesi të thjeshtë që bëjnë jehonë në korridoret e kohës dolën të jenë më të fuqishme se legjionet e Romës, më të qëndrueshme se perandoria e Çezarit.
