Nord Stream 2, tubacioni pothuajse i përfunduar që shkon drejtpërdrejt nga Rusia në Gjermani, nuk ka të bëjë vërtet me sigurimin e gazit natyror të lirë.
Bëhet fjalë për përfitime personale dhe interesin kombëtar të këtyre dy vendeve.
Gazsjellësi përtej Balltikut i ka vënë Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimin Evropian kundër Gjermanisë dhe një kor të madh të kritikëve vendas kundër Kancelares Angela Merkel.
Po të ishte vetëm një çështje e molekulave të gazit, projekti nuk do të kishte parë kurrë dritën e diellit.
Atëherë, pse e bëri atë?
Kthehuni në 2005, kur Gerhard Schröder dhe Presidenti rus Vladimir Putin nënshkruan marrëveshjen pak para se Schröder të hiqte dorë nga posti i kancelarit. Menjëherë pasi ia dorëzoi pushtetin Merkel, gjigandi rus i energjisë Gazprom, në thelb një degë e Kremlinit, emërohet kryetari i Shröder i komitetit të aksionarëve të Nord Stream AG.
Në vitin 2016, Schröder u ngrit në krye të Nord Stream 2, me Gazprom aksionerin e vetëm.
Që atëherë, Schröder ka qenë njeriu i palodhur i Putinit. Schöder nuk lodhet të përsërisë se ai e bëri atë për të mirën e Gjermanisë.
Në fakt, Gjermania dhe Evropa Perëndimore nuk kanë nevojë për Nord Stream 2.
Çmimi i naftës është më shumë se përgjysmuar që nga kulmi në 2008.
Dhe me gjithnjë e më shumë fusha të reja gazi që vijnë në rrjedhën e sipërme, veçanërisht në Mesdhe, për të mos përmendur Amerikën e Veriut, çmimi i gazit ka rënë me pothuajse katër të pestat gjatë kësaj periudhe.
As mbushja e gazit nuk ka të ngjarë të jetë e përkohshme, duke pasur parasysh gjithnjë e më shumë burime të ripërtëritshme që dalin në treg.
Ka tashmë 13 tubacione që drejtojnë nga Rusia në Evropë, duke dhënë rreth 250 miliardë metra kub (m3) gaz.
Nord Stream 2 do të rrisë varësinë nga Rusia, por shumë më tepër është në rrezik, sepse tubacioni anashkalon Ukrainën dhe Poloninë.
Nord Stream 2 i mundëson Putinit të dobësojë të dy vendet duke i privuar nga tarifat e tranzitit. Në vitin 2020, Ukraina fitoi 3 miliard dollarë tarifa nga transportimi i rreth 50 miliardë m3 gaz.
Nord Stream 2 mund të pompojë rreth të njëjtën sasi gazi .
Schröder nuk po mendonte me të vërtetë për Gjermaninë ose Evropën kur e bëri mikun e tij Putin të plotësonte pensionin e kancelarit të tij modest prej 93,000 € (113,000 $) në vit. Mister i vërtetë është Merkel.
Kur ish-Presidenti i SHBA, Donald Trump i tha asaj, “Ju duhet të ndaloni së bleruri gaz nga Putini”, ajo nuk u largua. Një zyrtar gjerman u zotua: “Ne do të bëjmë gjithçka që duhet për të përfunduar këtë tubacion.”
Me sa duket, furnizimet me energji nuk janë më të rëndësishmet në mendjen e Merkel.
Kjo nuk ka të bëjë me “politikën e ulët” të gazit dhe parave, por “politikën e lartë” të shteteve që kërkojnë pushtet dhe pozitë.
Pavarësisht nga sa shpesh gjermanët dhe rusët kanë konflikte, gjermanët duket se dëgjojnë Bismarck, i cili i tha vendit në mes të vendit: “Asnjëherë mos e ndërprit lidhjen me Shën Petersburg”.
Sot, megjithatë, Merkel po vepron në një fazë të re, dhe jo vetëm për shkak të furnizimit të tepërt dhe kërkesës së zvogëluar ndërsa bota industriale kalon te dielli, era dhe efikasiteti më i lartë.
Papritmas, Merkel është “vetëm në shtëpi”. Edhe francezët janë kthyer kundër marrëveshjes.
Të mbështetur në energjinë bërthamore, Franca nuk ka nevojë për gaz rus. Ajo shqetësohet më shumë për “marrëdhëniet speciale” të Gjermanisë dhe hijen e zgjatur të Rusisë mbi Evropën. Vetëm këtë muaj, ministri i jashtëm rus Sergej Lavrov kërcënoi të prishë marrëdhëniet me BE nëse vendos sanksione të reja.
Përveç kësaj, Merkel përballet me erëra të papara në terrenin e saj.
Edhe kolegët e krishterë demokratë të shquar dhe të Gjelbrit me mendje pacifiste janë kthyer kundër Putinit.
Pse? Dy fjalë: Alexei Navalny.
Tentativa e Kremlinit për vrasjen e Navalny, dhe tani dënimi me burg i gjatë ndaj tij, ka tronditur klasën politike të Gjermanisë.
Merkel ka manovruar Gjermaninë në izolim. Por bast i zgjuar është që Nord Stream 2 do të përfundojë.
Me vetëm 100 milje të mbetura për të bërë, ajo sfidon imagjinatën për të besuar se një projekt prej 10 miliardë eurosh do të varroset nën rërat balltike.
Në fund, gjermanët nuk do të sulmojnë rusët dhe presidenti i SHBA Joe Biden do të sillet më mir% me Gjermaninë sesa Trump.
Një marrëveshje do të arrihet. Por kush do të “negociojë” me tregun e energjisë?
Gjykata e furnizimit dhe kërkesës mund të nxjerrë këtë vendim përfundimtar: nuk ka nevojë për një tubacion tjetër.
Nëse është kështu, Nord Stream 2 thjesht mund të kalbet poshtë Baltikut – një monument për lakminë dhe marrëzinë.
Josef Joffe, një bashkëpunëtor në Institucionin Hoover të Universitetit Stanford, shërben në këshillin editorial të së përjavshmes gjermane Die Zeit dhe jep mësime për politikë ndërkombëtare në Universitetin Johns Hopkins, Shkolla e Studimeve të Avancuara Ndërkombëtare Paul H. Nitze.
Përkthyer dhe përshtatur nga Project Syndicate/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Nord Stream 2 i Rusisë është i besueshëm për Evropën”
“SHBA shkel sovranitetin evropian për të ndaluar Nord Stream 2”
