Vendet që kanë përballuar mirë pandeminë përballen me një tërheqje të qëndrueshme ekonomike nga kolapsi global i migrimit, i cili do të pengojë rritjen e popullsisë së tyre në moshë pune, kanë paralajmëruar ekonomistët.
Kriza e koronavirusit i dha fund rritjes së qëndrueshme të një dekade në flukset e migrantëve nëpër botë, sipas të dhënave të mbledhura nga OECD. Megjithëse pak vende kanë publikuar shifra për vitin 2020 si një e tërë, Jean-Christophe Dumont, i cili drejton kërkimet mbi migracionin në organizatën me bazë në Paris, tha se rënia nga viti në vit e flukseve hyrëse në vendet e pasura varionte nga 30 përqind në 70 ose 80 përqind në ato të tilla si Australia dhe Zelanda e Re që mbyllën kufijtë e tyre pothuajse plotësisht.
Me shumë vende që tani shtrëngojnë kontrollet e kufirit, migrimi në 2021 do të jetë “larg normales”, tha ai, dhe “mund të ishte i ngjashëm me vitin 2020 nëse gjërat nuk përmirësohen shpejt”. Migrantët mbajnë barrën e kësaj, nga punëtorët e pamundur për të marrë punë dhe anëtarët e familjes të mbajtur larg, te studentët e detyruar të shtyjnë kurset dhe refugjatët e bllokuar në kampe.
Do të ketë gjithashtu efekte të qëndrueshme për vendet të cilat vitet e fundit janë mbështetur në një fluks të vazhdueshëm të të ardhurve për të mbushur vende pune, për të mbështetur rritjen e fuqisë punëtore, për të rritur sektorin e arsimit dhe për të kompensuar barrën fiskale të një popullsie në plakje, thonë ekonomistët.
Nëse rritja e popullsisë do të jetë dukshëm më e ngadaltë në një botë post-Covid, trajektorja për ekonominë tonë do të duket ndryshe,- tha Philip Lowe, Banka Rezervë e Australisë. Për shembull, në Australi dhe Zelandën e Re rritja e produktit të brendshëm bruto është nxitur nga një popullsi në zgjerim, kryesisht për shkak të niveleve të larta të imigracionit neto.
Por edhe nëse migrimi neto kthehet në nivelet para-pandemike deri në vitin 2024, popullsia përkatëse e moshës së tyre të punës do të jetë 2 për qind dhe 2.8 për qind më e vogël në periudhën afatmesme, sipas vlerësimeve të FMN, ekuivalente me një humbje të prodhimit potencial midis 1.2 dhe 1.7 për qind.
Marcel Thieliant i këshillimit Capital Economics tha se migrimi ishte arsyeja kryesore që ekonomia Australiane nuk kishte gjasa të kthehej në rrugën e saj para virusit, duke e quajtur këtë “çmimin që ata po paguajnë për menaxhimin shumë të suksesshëm të virusit”. Philip Lowe, guvernator i bankës qendrore të Australisë, tha në një fjalim të fundit se rritja e popullsisë kishte formësuar ekonominë e vendit, duke nxitur rritjen e PBB-së, duke kompensuar plakjen e popullsisë së brendshme, duke rritur sektorin e arsimit dhe duke dëmtuar strehimin dhe infrastrukturën.
Ndërkohë Kanada, e cila ka një politikë të gjatë për të ndjekur rritjen e popullsisë me një ritëm të ngjashëm me Australinë, ka rritur objektivat e saj për imigracionin neto. Më parë synonte të sillte 1 milion njerëz midis vitit 2020 dhe 2022. Tani, për të adresuar mungesën, ai synon të sjellë 400,000 banorë të përhershëm në secilin prej tre viteve të ardhshme, i cili do të ishte niveli më i lartë i imigracionit neto në historinë e tij.
Qeveritë e tjera nuk e shohin rënien e migrimit si një problem të menjëhershëm, duke pasur parasysh që nivelet e përgjithshme të papunësisë po rriten në shumicën e vendeve. Një përjashtim është në fushat kryesore siç janë kujdesi shëndetësor dhe bujqësia, vitin e kaluar disa vende importuan punëtorë sezonalë edhe gjatë bllokimeve. “Në planin afatgjatë, me përjashtime, nuk ka madhësi optimale të popullsisë për asnjë vend. . . Në periudhën afatshkurtër dhe afatmesme, mund të jetë gjë e mirë që më pak njerëz po vijnë tani,” tha Madeleine Sumption, një anëtare e Komitetit Këshillues të Migracionit që këshillon qeverinë e MB.
Migrantët që mbërritën gjatë recesionit kishin më shumë të ngjarë të konkurronin drejtpërdrejt me punëtorët shtëpiak dhe të luftonin për të gjetur një terren në tregun e punës, shtoi ajo. Por një rënie e qëndrueshme e lëvizshmërisë ndërkufitare mund të godasë vendet ku migrimi ka kompensuar presionet fiskale të plakjes së popullatave. Pa imigracionin neto, shkalla natyrore e rënies së popullsisë së Gjermanisë ishte rreth 150,000 në vit përpara pandemisë, ndërsa popullsia e Italisë u tkurr me më shumë se 200,000 në vit. Kombinimi i pandemisë së imigracionit më të ulët, vdekshmërisë më të lartë dhe më pak lindjeve nënkuptonte që popullsia gjermane u tkurr në vitin 2020 për herë të parë në një dekadë.
Migrimi ndërkombëtar ka të ngjarë të rritet pasi të hapin kufijtë, por ekonomistët nuk presin që ajo të arrijë nivelet para-pandemike për disa kohë. Punëdhënësit ende nuk po punësojnë, studentët mund të rrezikojnë të mos regjistrohen në kurse këtë vit dhe migrantët ekzistues mund të vonojnë planet për të sjellë të afërmit për t’u bashkuar me ta. Përvoja e pandemisë ka bërë që qeveritë të kuptojnë vlerën e migrimit me aftësi të ulëta në sektorë të tillë si kujdesi, transporti dhe furnizimi me ushqim, ku shumë punëtorë kanë lindur jashtë vendit.
Bllokimet kanë përshpejtuar automatizimin dhe teknologjia mund të prishë kërkesën për fuqi punëtore me aftësi të ulëta: njerëzit që punonin më parë pastrues tani posedojnë robotë pastrues me vakum, dhe njerëzit e moshuar mund të përdorin në një farë mase vegla për t’i ndihmuar ata të menaxhojnë detyrat e përditshme ose të kërkojnë ndihmë ne emergjence.
Ndërkohë, kërkesa për migracion me aftësi të larta mund të lehtësohet ndjeshëm. Kompanitë shumëkombëshe shohin më pak nevojë për të dërguar punonjës në detyra afatshkurtra që mund të bëhen duke përdorur video konferencë, ose për të paguar kostot e zhvendosjes pasi rritja e punës në distancë e ka bërë më të lehtë punësimin përtej kufijve.
Një zhvendosje afatgjatë e kësaj natyre mund të shkurtojë popullsinë në moshë pune dhe kështu bazën e taksave, të disa vendeve të zhvilluara, tha Vargas-Silva. Por kjo gjithashtu mund të sjellë mundësi për punëtorë të kualifikuar në botën në zhvillim, të cilëve më parë u është dashur të çrrënjosin për të ndjekur karrierën e tyre.
Pra, në të ardhmen puna në distancë mund të bëjë që mungesat e fuqisë punëtore në vendet e zhvilluara të jenë më pak të mundshme, ndërsa lehtësojnë rrjedhjen e trurit nga bota në zhvillim. “Jo gjithçka është negative,” tha ai. “Ndikimi i të pasurit më pak migrim mund të jetë më i vogël sesa njerëzit do të kishin parashikuar dy vjet më parë.”
/Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga Financial Times
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
CNN/ Si biznesi global ka ndryshuar përgjithmonë?
Evropa po provon të zbusë izolimin
