Në tetor 1938, Kryetari Mao Zedong, duke iu drejtuar besimtarëve të Partisë Komuniste Kineze, shpiku një shprehje – “ngrini një shkëmb vetëm për të goditur këmbën tuaj” – për të përshkruar dështimin e Kryeministrit britanik Neville Chamberlain në negociatat e tij me udhëheqësin gjerman Adolf Hitler.
Xi Jinping, pasardhësi i Mao si shefi i Partisë Komuniste, do të bënte mirë të merrte një mësim nga kryetari.
Në të gjithë globin, përfaqësuesit diplomatikë të Xi në Evropë, Pekin, Hong Kong, Kanada, Australi dhe gjetkë, janë duke ngritur gurë dhe duke thyer këmbët e tyre. Kina është gati të shohë rritjen e ndikimit të saj nëse e luan me zgjuarsi.
Por nuk është kështu; përkundrazi, po tjetërson individë dhe kombe në të gjithë botën.
Hapat e gabuar më të fundit të Kinës kanë ndodhur në Evropë dhe tani rrezikojnë të shkatërrojnë fitoren më të madhe të politikës së jashtme të Pekinit atje në vite. Javën e kaluar, Bashkimi Evropian u bashkua me Shtetet e Bashkuara, Britaninë dhe Kanadanë për të sanksionuar katër zyrtarë të rangut relativisht të ulët nga Kina për trajtimin e Ujgurëve në Xinjiang.
Kina megjithatë vendosi të vazhdonte. Ajo goditi Evropën duke sanksionuar 10 individë, përfshirë anëtarët e Parlamentit Evropian, dhe katër organizata, midis tyre Instituti Mercator për Studimet e Kinës, i respektuar gjerësisht.
Në marrjen e këtij shkëmbi, Kina ka të ngjarë të shkatërrojë çdo shans që Parlamenti Evropian të miratojë një marrëveshje të madhe investimi me Evropën: Marrëveshjen Gjithëpërfshirëse BE-Kinë për Investime (CAI). CAI u përmbyll megjithë kundërshtimin nga administrata e ardhshme e Biden.
Zhurma e Kinës në Evropë është vetëm e fundit në një varg aventurash diplomatike që janë bërë një shenjë dalluese e sundimit të Xi Jinping.
Kinezët i kanë quajtur këto lloj ndërveprimesh diplomacinë “luftëtar ujku”, të frymëzuar nga një film aksion me të njëjtin emër.
Unë kam studiuar Kinën për tërë jetën time të rritur dhe duhet të pranoj se jam hutuar nga performanca e Kinës.
Tridhjetë e një vjet më parë, shkencëtari i madh politik Lucian Pye shkroi, “Vetëm kur gjithçka duket se po shkon mirë, zyrtarët kinezë krijojnë probleme për arsye që duken të papërgjegjshme.”
Pye argumentoi se një çelës për të kuptuar “sjelljen e dëmshme në vetvete” të Kinës fillon me vëzhgimin se shumica e saj është një shfaqje.
Sistemi politik i Kinës kërkon shprehje të besnikërisë së ekzagjeruar – nga diplomatët luftëtarë ujku dhe të zakonshmit – pikërisht sepse kaq shumë njerëz nuk besojnë në të vërtetë në atë që po bëjnë.
Merrni Regina Ip për shembull. Ajo është një politikane e shquar pro-Pekinit nga Hong Kong. Të Premten ajo postoi në Twitter një fotografi të saj ndërsa ishte ulur në një divan, duke vrojtuar me pikëllim koleksionin e saj Burberry. Marka luksoze britanike është një anëtare e Better Cotton Initiative, një grup që në tetor njoftoi se po pezullonte miratimin e tij të pambukut me burim nga Xinjiang, duke përmendur shqetësime për të drejtat e njeriut.
“Unë do të ndaloj blerjen ose përdorimin e produkteve Burberry derisa Burberry të tërhiqet ose të kërkojë falje për akuzat e saj të pabazuara kundër Xinjiang,” shkroi ajo.
Ip e ndjen qartë nevojën për të ndihmuar Kinën të marrë atë shkëmb. Kryetari Mao do të kishte buzëqeshur.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
”Muaji i mjaltit” me Amerikën mbaroi…
“Lufta” me Kinën/ Çfarë synon SHBA?
‘Prit dhe shiko’, strategjia e suksesshme e Kinës
