Javën e kaluar, Partia e Gjelbër Gjermane emëroi një kandidate, Annalena Baerbock, për kancelare – hera e parë në historinë e saj që e bën këtë.
Historikisht, vetëm partitë e mëdha të Gjermanisë – Kristian Demokratët (CDU / CSU) dhe Social Demokratët (SPD) – kanë emëruar një kandidat për kreun e qeverisë gjermane, pasi vetëm ata konsideroheshin pretendentë të mundshëm për të udhëhequr një qeveri koalicioni.
Por Partia e Gjelbër, e cila mori vetëm 8.9 përqind të votave në zgjedhjet e fundit federale, ka arsye të besojë ndryshe.
Sondazhet e nxjerrin më shumë se 20 përqind të votave kombëtare, të cilat në parlamentin gjithnjë e më të copëtuar të Gjermanisë mund të jenë të mjaftueshme për të udhëhequr një koalicion.
Në shumë zgjedhje shtetërore dhe lokale në vitet e fundit, të Gjelbrit morën rezultatet më të mira në historinë e tyre.
Pas 16 vitesh nën kancelaren Angela Merkel dhe aleancën e saj CDU / CSU, Gjermania duket e gatshme për një ndryshim – dhe shumë i shohin të Gjelbrit si mjetin e preferuar për këtë ndryshim.
Nëse duam të kuptojmë suksesin aktual të Gjelbërve Gjermanë, duhet të kalojmë përtej disa narrativave që ekzistojnë rreth partive të Gjelbra të Evropës.
Komentuesit shpesh i portretizojnë ato si parti të lidhura me çështjen e ndryshimit të klimës.
Sidoqoftë, partitë e gjelbra po bëjnë fushata për më shumë sesa mbrojtjen e mjedisit dhe ndryshimin e klimës.
Në ndryshimin e hapësirës politike në Evropën Perëndimore – e cila tani vërtitet fort rreth çështjeve të tilla si imigrimi, barazia gjinore, të drejtat LGBT dhe integrimi ndërkombëtar – Partitë e Gjelbra përfaqësojnë një agjendë të gjerë progresive.
Kombinimi i pozicioneve të majta ekonomikisht dhe progresive kulturore, të Gjelbrit Gjerman mund të konsiderohet e kundërta e Alternativës së djathtë radikale për Gjermaninë (AfD).
Për njerëzit që kujdesen për politikat progresive në çështjet nga imigracioni te barazia gjinore, të Gjelbërit gjermanë ofrojnë një ofertë shumë më të qartë sesa, për shembull, SPD socialdemokrate.
Kur ajo u bë një udhëheqëse e partisë në 2018, Baerbock theksoi se partia e saj kishte nevojë të zgjeronte axhendën dhe të mos shihej si një parti vetëm e çështjeve mjedisore.
Fjalimet e saj fokusohen rregullisht në thellimin e integrimit evropian, në përmirësimin e shkollave dhe arsimit dhe në uljen e pabarazisë ekonomike.
Në zgjedhjet e fundit rajonale dhe lokale, të Gjelbërit morën mbështetje të niveleve të larta në shumë zona rurale si dhe në Ruhrgebiet, ish-zemra industriale e qymyrit dhe çelikut në Gjermani. Analizat më specifike të bazuara në të dhënat e sondazhit tregojnë se, midis votuesve me nivele më të ulëta të arsimit, rreth 30 përqind mund të imagjinojnë të votojnë për të Gjelbrit.
Për më tepër, shumë mbështetës të CDU i emërtojnë të Gjelbrit si zgjedhja e tyre e dytë, e cila është veçanërisht e rëndësishme duke pasur parasysh nivelet e ulëta të popullaritetit të Armin Laschet, kandidatit të sapoemëruar për kancelar nga CDU / CSU.
Të gjithë këta faktorë nënkuptojnë që të Gjelbrit janë në një pozitë shumë të fortë për t’u bashkuar ose edhe për të udhëhequr qeverinë e ardhshme gjermane – dhe kjo është vetëm një perspektivë afatshkurtër.
Ndryshimi socio-strukturor sugjeron që të Gjelbrit mund të vendoset edhe si forca kryesore në të majtën gjermane.
Suksesi i të Gjelbërve Gjermanë përfaqëson një zhvendosje më të gjerë në disa vende të Evropës Perëndimore, ku partitë përparimtare kulturore dhe shoqërore liberale, të tilla si D66 Hollandez ose La République En Marche e Emmanuel Macron, kanë tërhequr pjesë të mëdha të votuesve nga partitë tradicionale socialdemokrate.
Nëse këto parti të tjera arrijnë të tërheqin votuesit nga e djathta kryesore, kjo do të nxisë partitë dhe aleancat progresive – dhe do të sigurojë një model se si të mobilizohen koalicione të reja të votuesve.
Zgjedhjet e Gjermanisë në shtator do të jenë një provë nëse partitë si të Gjelbrit mund të ndryshojnë peisazhin politik – dhe, çfarëdo që të ndodhë, do të ketë mësime për botën.
Tarik Abou-Chadi është profesor asistent i shkencave politike në Universitetin e Zyrihut dhe Qendrën për Studime të Demokracisë Aarau.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Evropa, një laborator gjigant politik
