Ne mund të lexojmë shumë për fitoren mahnitëse të partisë Konservatore në zgjedhjet e zgjedhura në Hartlepool, një vend i privuar nga qyteti port në Anglinë veri-lindore.
Por është e rrallë që një qeveri të fitojë konkurse të tilla, veçanërisht kur ajo ka qenë në pushtet për 11 vjet dhe kur vendi ishte i opozitës për dekada.
Tani qyteti me nivelin më të lartë të papunësisë në vend ka një deputet Konservator. Kjo e bën për një moment të rëndësishëm.
Rezultati përfaqëson frytet e para të strategjisë politike të Boris Johnson, i cili qëndron në konsolidimin e votimit të lejes 2016 dhe përdorimin e shtetit për të drejtuar para dhe punë në pjesët e “rripit të ndryshkut” të Anglisë që votuan me shumicë për Brexit.
Laburistët mund të argumentojnë se “Super E Enjtja” ishte shumë më tepër sesa një zonë elektorale.
Diku tjetër, po zgjidheshin qeveritë lokale dhe ato lokale.
Megjithatë, në Skoci, Laburistët po avullohen nga nacionalistët. Festa po ngjitet në Uells. Por për të fituar pushtetin duhet të jetë konkurrues në Angli.
Zgjedhjet e qeverisë lokale angleze duket se tregojnë për një ringjallje të votimit për të Gjelbrit dhe Liberal Demokratët, duke “ngrënë” mbështetjen e Laburistëve.
Kjo tregon telashe të vërteta për Sir Keir Starmer, i cili mund të humbasë votat në të majtë dhe të djathtë.
Përgjigja për një periudhë afatshkurtër duhet të jetë që Laburistët të ndryshojnë drejtim më shumë sesa ta bëjnë kapitenin të ecë në dërrasë.
Sir Keir ka qenë vetëm një vit në postin e tij. Por ai nuk do të marrë përgjegjësinë për performancën e tmerrshme.
Do të ishte gabim të vazhdosh një strategji të zbrazët që nuk ka funksionuar.
Puna kërkon një program ekonomik mjaft të madh për të shkurtuar dhe ofruar shpresë. Sir Keir duhet të hapë politika që duket se gjykojnë votuesit që gjykon. Ai ka nevojë për një fjalor të ri për të bindur klasën punëtore tradicionale që Laburistët të qëndrojnë për interesat e tyre dhe të kuptojnë shqetësimet e tyre. Pa të ai nuk mund të shpresojë të ndërtojë një koalicion elektoral mjaft të gjerë për të fituar pushtetin.
Benjamin Disraeli, u tha, pa votuesin Konservator në njeriun që punonte ashtu si skulptori sheh “engjëllin e burgosur në një bllok mermeri”. Strategjia e Disraelit mori kohë, por ajo u shpërblye kur miliona britanikë të klasës punëtore hodhën votat e tyre për konservatorë në Britaninë e shekullit 19.
Johnson mesa duket do të jetë trashëgimtari politik i Disraeli.
Por Johnson nuk shihet si parimor.
Ai nuk mund të vendoste nëse është pro-lakmisë apo kundër pabarazisë.
Kjo mungesë e mjerueshme e qëndrueshmërisë po zgjidhet ngadalë nga Brexit.
Johnson është detyruar të zbulojë dhe shpjegojë atë për të cilën ai qëndron. Publiku po i jep atij përfitimin e dyshimit për momentin.
Sir Keir ka lëvizur nga drejtimi i fraksionit të mbetjes në partinë e Punës për të votuar për marrëveshjen e Johnson për Brexit.
Megjithatë ai ende nuk është në gjendje të thotë se si do ta bënte të suksesshme daljen e Britanisë nga BE.
Derisa Sir Keir nuk mund ta bëjë këtë, është e vështirë të shihet se si ai do të formojë një qeveri në çdo kohë të shpejtë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Nuk do i paguajmë 39 miliardë dollarë për Brexit”
“Ç’do të thoshte Churchill për Boris Johnson?”
‘Britania e Shkëlqyer’ pas Brexit
