Vladimir Putin do të sulmojë Ukrainën jo nga toka, por nga Deti i Zi, duke bllokuar ose kapur portet e saj dhe duke krijuar një korridor tokësor për të lidhur Krimenë me Rusinë.
NATO do të dënojë veprimet e Kremlinit, por nuk do të ndërhyjë.
Në fund të fundit, Ukraina nuk është anëtare e aleancës dhe nuk është e mbrojtur ga garancitë e nenit 5 të Traktatit të Atlantikut të Veriut, i cili siguron anëtarët e mbrojtjes së tyre kolektive.
Krerët e të ashtuquajturit bllok i Bukureshtit Nëntë të anëtarëve të “krahut lindor” të NATO-s mund të kenë diskutuar një skenar të ngjashëm kur u mblodhën për një samit virtual këtë javë me Sekretarin e Përgjithshëm Jens Stoltenberg dhe Presidentin e SHBA Joe Biden.
Zyrtarët në Ukrainë thonë se një numër masiv i trupave mbetet i vendosur me pajisje ushtarake në afërsi të vendit, megjithëse stërvitjet e “gatishmërisë luftarake” të Rusisë pranë kufijve kanë përfunduar zyrtarisht.
Krijuar në 2014 me iniciativën e Rumanisë dhe Polonisë në prag të aneksimit të Krimesë nga Putini, anëtarët e tjerë të bllokut Nine Bucharest janë Letonia, Lituania, Estonia, Republika Çeke, Sllovakia, Hungaria dhe Bullgaria.
Megjithëse Dihet se Hungaria dhe Bullgaria kanë qëndrime më të buta përkundrejt Rusisë së Putinit sesa të tjerët, grupi në tërësi gjithmonë mbron një qasje maksimale të presionit ndaj Kremlinit.
Disa aleatë, të tilla si Gjermania dhe Franca, priren të jenë më të përmbajtur në qasjet e tyre ndaj Rusisë.
Duke gjykuar nga pjesëmarrja e Biden, vendi ka vëmendjen e anëtarit kryesor të NATO-s: SHBA.
Në një vizitë të fundit në Kiev, Sekretari i Shtetit Antony Blinken premtoi më shumë shpërndarje të armëve të SHBA-së në Ukrainë dhe la të kuptohej mundësia e dhënies së vendit statusi i partnerit global, të cilin vetëm aleatët e besuar si Koreja e Jugut, Australia dhe Jordania posedojnë.
Nëse Ukraina merr një “azhurnim” të tillë, Gjeorgjia ndoshta do ta ndiqte atë së shpejti.
Putini është i detyruar t’i kushtojë vëmendje. Ai është plotësisht i bindur se asnjë pjesë tjetër e Bashkimit Sovjetik nuk duhet të ëndërrojë kurrë anëtarësimin në NATO.
Kjo është “vija e tij e kuqe”.
Megjithëse Deti i Zi përmendet rregullisht si një rajon përparësor, nuk është e qartë se aleanca ka një strategji atje.
Fakti i thjeshtë është se Ukraina (dhe Gjeorgjia) nuk do të pushojnë së trokituri në derën e NATO-s.
Ushtria e Ukrainës ka fituar përvojë në shtatë vjet konfrontimi me forcat ruse.
Me qasjen në armët e SHBA, ata janë shumë më të armatosur dhe të trajnuar.
Oficerët rregullisht studiojnë në vendet e NATO-s.
Ndërsa Bashkimi Sovjetik tërhiqet shpejt në kujtesën historike, elita politike dhe ushtarake e Ukrainës do të bëhet më këmbëngulëse se anëtarësimi në NATO është e vetmja garanci e vërtetë e sigurisë së vendit.
Me Samitin e NATO-s në Bukuresht 2008, që premton anëtarësim në të ardhmen për Ukrainasit dhe Gjeorgjianët, do të bëhet gjithnjë e më e vështirë për aleatët të vazhdojnë të plaçkitin Rusinë ndërsa mbajnë aleatët përfundimtar në paradhomë.
Duke spikatur paparashikueshmërinë e tij, Putini është mjaft i aftë të vendosë për një “grevë paraprake” kundër Ukrainës.
Duke pasur parasysh rritjen e fuqishme të efektivitetit luftarak të forcave të armatosura ukrainase, kjo ndoshta do të nënkuptojë një luftë të madhe në rajonin e Detit të Zi në një shkallë të pakrahasueshme me konfliktin 2014-2015.
Një luftë e tillë do të godiste tregjet globale dhe do t’i jepte fund stabilitetit të pasigurt në krahun jugor të NATO-s.
Nëse Ukraina mund të mposhtet Kremlini do të bëhej fuqia mbizotëruese e Detit të Zi.
Për më tepër, pas kaq shumë vitesh bashkëpunimi me Kiev, kjo do të ishte edhe humbja e NATO-s. Më e rëndësishmja, ajo do të ndajë dhe do të dobësojë fatalisht aleancën, ku Nine Bukureshti ka dhënë alarmin për disa vjet ndërsa aleatët e tjerë pretendojnë se kjo i përket atyre vetëm pjesërisht.
Një rezultat i tillë do të ishte fitorja më e madhe e Putinit.
Përkthyer dhe përshtatur nga Deutsche Welle/ konica.al