Fibroza pulmonare idiopatike (IPF) është një sëmundje serioze kronike që prek indet që rrethojnë qeskat e ajrit, ose alveolët, në mushkëri. Kjo gjendje ndodh kur indi i mushkërive bëhet i trashë dhe i ngurtë për arsye të panjohura. Me kalimin e kohës, këto ndryshime mund të shkaktojnë dhëmbëza të përhershme në mushkëri, të quajtura fibrozë, që e bëjnë atë progresivisht më të vështirë për të marrë frymë.
Rreziku për IPF është më i lartë nëse pini duhan ose keni një histori familjare të IPF, dhe rreziku rritet me moshën. Simptomat më të zakonshme të IPF janë gulçimi dhe kolla. Disa njerëz mund të mos kenë simptoma në fillim, por shenjat dhe simptomat mund të zhvillohen dhe të përkeqësohen me përparimin e sëmundjes.
Mënyra se si avancon IPF ndryshon nga personi në person, dhe dhëmbëzimi mund të ndodhë ngadalë ose shpejt. Në disa njerëz, sëmundja qëndron e njëjtë për vite me rradhë. Tek njerëzit e tjerë, gjendja bie shpejt. Shumë njerëz me IPF përjetojnë gjithashtu ato që njihen si përkeqësime akute, ku simptomat papritmas bëhen shumë më të rënda. Komplikime të tjera të IPF përfshijnë hipertensionin pulmonar dhe dështimin e frymëmarrjes, i cili ndodh kur mushkëritë nuk mund të japin oksigjen të mjaftueshëm në qarkullimin e gjakut pa mbështetje. Kjo parandalon trurin dhe organet e tjera që të marrin oksigjenin e nevojshëm.
Aktualisht nuk ka shërim për IPF. Sidoqoftë, ilaçe të caktuara mund të ngadalësojnë progresin e IPF, i cili mund të zgjasë jetëgjatësinë dhe të përmirësojë cilësinë e jetës për njerëzit që kanë sëmundjen.
Antibiotikët nuk ulin rrezikun e shtrimit në spital ose vdekjen në pacientët me një sëmundje vdekjeprurëse të mushkërive të njohur si fibrozë pulmonare idiopatike IDF, zbulon një studim i ri.
“Ne me siguri ishim të zhgënjyer në rezultatet”, tha bashkëautori i studimit Dr. Imre Noth, shefi i mjekësisë pulmonare dhe të kujdesit kritik në UVA Health në Charlottesville.
“Por ne mbetemi me shpresë që në analiza të mëtejshme të rrymës, ende mund të gjejmë grupe pacientësh që potencialisht përfitonin. Ndërkohë, ky studim do të sigurojë që askush të mos marrë antibiotikë pa nevojë “.
Fibroza pulmonare idiopatike (IPF) bën që indet të mblidhen në mushkëri me kalimin e kohës, duke i parandaluar ata që të sigurojnë trupin me oksigjen të mjaftueshëm. Zakonisht prek njerëzit mbi 50 vjeç, kryesisht meshkuj. Shumica jetojnë vetëm dy deri në pesë vjet pas diagnozës.
Shkaku është i panjohur, por faktorët mjedisorë dhe gjenetikë, si dhe infeksionet e mushkërive, mund të luajnë një rol. Studimet e mëparshme kanë sugjeruar që antibiotikët mund të ndihmojnë në trajtimin e gjemdjes.
Për të zbuluar nëse është e vërtetë, studiuesit në 35 site në SHBA zhvilluan një provë klinike me 513 pacientë, të moshës 40 vjeç ose më të vjetër. Gjysma morën antibiotikë (ose bashkë-trimoxazol ose doxycycline); pjesa tjetër mori kujdes standard.
Pas një ndjekjeje mesatare prej 12.7 muajsh (domethënë gjysma u ndoq më gjatë, gjysma për më pak kohë), nuk kishte ndonjë ndryshim statistikisht të rëndësishëm midis dy grupeve në shtrimin në spital ose vdekjen në lidhje me frymëmarrjen, sipas gjetjeve të botuara së fundmi në Journal of the American Medical.
Një studim i mëparshëm dha rezultate të ngjashme, dhe autorët e studimit të ri thonë se rezultatet e tyre konfirmojnë që antibiotikët nuk duhet të përdoren si një trajtim i përgjithshëm për IPF.
Megjithatë, ata nuk përjashtuan faktin që nga antibiotikët mund të përfitojnë një numër i vogël i pacientëve me ndërprerje të njohura të popullatave të mikroorganizmave në mushkëritë e tyre.
“Si studimi më i madh i vetëm për IPF i kryer ndonjëherë, mendoj se do të mësojmë shumë ndërsa i shikojmë gjërat nga afër”, tha Noth në një njoftim për shtyp të UVA.
“Ndoshta zgjedhjet tona të antibiotikëve kanë qenë të duhurat? A ka pasur disa pacientë që kanë dalë më mirë se të tjerët? Kë duhet të synojmë për trajtim? Këto janë të gjitha gjërat që ky studim do rishikohet dhe do vazhdojnë të bëhen kërkime më të avancuar që do të ndihmojnë në të ardhmen për trajtimin sa më adekuat të gjendjes.”
