Shtetet e Bashkuara mund të marrin një mësim nga ajo që po ndodh këtë javë në Izrael, ku dy krahë rrënjësisht të ndryshme të politikës Izraelite janë bashkuar në kundërshtimin e qeverisë polarizuese të Kryeministrit Benjamin Netanyahu.
Naftali Bennett dhe Yair Lapid nuk mund të pajtoheshin më shumë për çështje të mëdha.
Bennett është një ish-udhëheqës ortodoks hebre që vendos të aneksojë Bregun Perëndimor; Lapid është një hebre laik që favorizon një zgjidhje me dy shtete të problemit palestinez.
Megjithatë, të dy bashkuan forcat fundjavën e kaluar për atë që mbështetësit e quajnë një “ndryshim të qeverisë”. Misioni është të rrëzojë Netanyahun dhe t’i japë fund bllokimit në politikën izraelite që ai ndihmoi të krijohej.
Netanyahu është i mbijetuari politik i fundit.
Ai ka mbetur kryeministër për 12 vitet e fundit pjesërisht për shkak të gjenialitetit të tij në shfrytëzimin e ndarjeve në shoqërinë izraelite për përfitimet e tij. Ai e ka mbajtur postin e tij pavarësisht nga një padi e vitit 2019 për akuzat e ryshfetit, mashtrimit, dhe një gjykimi që rifilloi në prill, në të cilin ai u deklarua i pafajshëm.
Por këtë javë, kërcënimet dhe ngatërresat e Netanyahut më në fund duket se po merrnin fund.
Lapid dhe Bennett i kërkuan Presidentit Izraelit Reuven Rivlin një mandat për të formuar një qeveri dhe ata duket se kanë votat e Knesset për të hequr Netanyahu.
Ne do ta dimë deri të mërkurën në mbrëmje nëse kanë pasur sukses.
Çfarë ka ndodhur në Izrael për të prodhuar këtë lëvizje të jashtëzakonshme (nëse është e pasigurt) për unitetin kombëtar?
Pjesërisht është zhgënjimi me ngërçin politik që krijoi Netanyahu ndërsa mbajti detyrën përmes katër zgjedhjeve pa përfundim gjatë dy viteve të fundit. Pjesërisht, është një ndjenjë e neveritjes për Netanyahu që vazhdon të mbajë pushtetin edhe kur gjykohet me akuzat se e abuzoi atë.
Mbi të gjitha, unë dyshoj, Bennett dhe Lapid janë bërë bashkë për shkak të një pasioni të përbashkët për mirëqenien e vendit të tyre.
Dhe kjo është pika që unë uroj që amerikanët të mund të mësojnë diçka.
Ky duket të jetë një moment kur versioni i Izraelit i shteteve “të kuqe” dhe “blu” – njerëz që nuk bien dakord për çështje themelore – kanë vendosur t’i lënë ato ndarje mënjanë për shkak të diçkaje që është më e rëndësishme: mbijetesa kombëtare.
Një ngjashmëri shqetësuese midis politikës izraelite dhe asaj amerikane është se mbështetësit e fortë të Netanyahut kanë kërcënuar me dhunë ditët e fundit, ashtu siç bënë mbështetësit e Trump në kryengritjen e 6 janarit.
Avigdor Liberman, një tjetër ish-aleat i Netanyahut që tani mbështet ndryshimin, në mënyrë specifike krahasoi kërcënimet dhe frikësimet nga mbështetësit e Netanyahut kundër atyre që ata i konsiderojnë tradhtarë me kryengritjen e 6 janarit.
Unë kam parë Lapid dhe Bennett duke folur shumë herë në Tel Aviv në konferenca të mbajtura nga Instituti për Studime të Sigurisë Kombëtare. Është e vështirë të imagjinosh edhe dy njerëz të ndryshëm – në stil, temperament dhe ideologji. Ata kanë vizione konkurruese për të ardhmen e shtetit.
Por ajo që ata ndajnë është një besim se kombi dhe institucionet e tij janë të parët.
Koalicioni i ndryshimit nuk do të zgjidhë të gjitha problemet e Izraelit. Por kjo do të përforcojë bazat e demokracisë izraelite – dhe nevojën që njerëzit të bashkohen, edhe kur ata nuk bien dakord për politikën.
Le të shpresojmë që amerikanët të përjetojnë të njëjtën zbulim para se të jetë tepër vonë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Israeli, ‘macja e zezë’ për Lindjen e Mesme”
“Diplomacia: art i frenimit të pushtetit”
