G7, një klub ekskluziv që përfshin “ekonomitë e përparuara” më të mëdha në botë, filloi jetën në 1975 si Grupi i Gjashtë, u riemërua Grupi i Shtatë kur Kanadaja u bashkua në 1976, u bë Grupi i Tetë kur Rusia u shtua në 1997 dhe më pas u bënë shtatë përsëri në 2014 kur Rusia u dëbua.
Në botën e 2021, duket paksa një anakronizëm, megjithatë pritet shumë.
Boris Johnson, i cili do të presë samitin tre-ditor të këtij viti në Cornwall, e ka përshëndetur atë si një “moment historik për planetin”. Për kryeministrin, është një mundësi e artë për të shfaqur “Britaninë Globale” dhe për të demonstruar se si, sipas pikëpamjes së tij miopike, “prishja” me BE i ka dhënë vendit një jetë të re si një “forcë ndërkombëtare” për ndërkombëtarizmin.
Një aspekt tjetër anakronik i kësaj ngjarjeje, ku do të marrin pjesë drejtuesit e SHBA-së, Gjermanisë, Japonisë, Francës, Italisë dhe Kanadasë, është mungesa e vendit që, nga shumica e vlerësimeve, së shpejti do të jetë ekonomia më e madhe nga të gjitha: Kina.
Problem, gjithashtu, është fakti që këto shtatë vende, që përfaqësojnë vetëm një të dhjetën e popullsisë së botës, komandojnë 40% të PBB-së globale.
Është pak çudi që shumë në botën në zhvillim e shohin të qetë atë që ata e shohin si një klik të një njeriu të pasur që supozon se drejton çështjet ndërkombëtare mbi bazën e një rendi global të vjetëruar të krijuar disa dekada më parë.
Nuk është çudi që dobia e G7 vihet në dyshim.
Johnson ka përcaktuar disa synime shumë të vështira të samitit: udhëheqjen e rimëkëmbjes globale post-pandemike, trajtimin e ndryshimit të klimës, promovimin e tregtisë së lirë dhe “mbrojtjen e vlerave tona të përbashkëta”.
Tingellon bukur. Megjithatë, grupet e shoqërisë civile thonë se axhenda nuk është aq ambicioze sa duhet, për shembull, në trajtimin e barazisë gjinore dhe racore.
Britania do të njoftojë planet për të dhuruar doza vaksinash në vendet më në nevojë.
Por kjo deklaratë ndjenjë e mirë lë pa përgjigje pyetjet kryesore në lidhje me burimet, disponueshmërinë dhe ndarjen e patentave në një kohë kur skema ndërkombëtare Covax nuk mund të sigurojë akses të barabartë të vaksinave për të gjithë.
Një zotimpër të ndërtuar një sistem shëndetësor global për të kundërshtuar kërcënimet në të ardhmen është një tjetër aspiratë e mirë, por që do të jetë e vështirë për t’u ofruar dhe financuar.
Johnson thotë se ai dëshiron që samiti të përqëndrohet në “krijimin e një të ardhme më të gjelbër, më të prosperuar” dhe do të nxisë udhëheqësit e tjerë të përputhen me synimin e MB për uljen e emetimeve të karbonit me 78% deri në 2035.
Më shumë nevojitet urgjentisht.
Vendet e pasura kanë një histori të keqe për të ndihmuar vendet e varfëra për të luftuar ndryshimin e klimës – dhe ende po investojnë më shumë në lëndë djegëse fosile sesa në energji të pastër.
SHBA dhe MB janë të vetmet dy vendet e G7 që kanë dhënë propozime në muajt e fundit për të rritur financimin e klimës për të ndihmuar vendet e varfëra të ulin emetimet e gazeve serë dhe të zbusin efektet e motit ekstrem, sipas një raporti të ri.
Një premtim i vitit 2009 për të siguruar 100 miliardë dollarë në vit për vendet në zhvillim deri në vitin 2020 nuk është mbajtur, thonë studiuesit.
Ndryshimet në rregullat ndërkombëtare të taksave që rregullojnë shumëkombëshet janë të mirëseardhura.
Por do të ketë skepticizëm për qëllime të tjera tepër të njohura të G7, siç është rritja e numrit të përgjithshëm të fëmijëve në arsimin me kohë të plotë.
Promovimi i multilateralizmit dhe vlerave të përbashkëta demokratike në kundërshtim me Kinën, Rusinë dhe regjimet e ngjashme autoritare është një detyrë mjaft e vështirë pa qëllime të dukshme vetjake.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Boris Johnson po tallet me Brexit dhe BE-në?!
A do të rikthehet Rusia në G7?
A është Boris Johnson në telashe?!
