Shumë njerëz me defekte të lindura të zemrës duhet të marrin antikoagulantë (*hollues gjaku). Arsyet e zakonshme për këtë lloj trajtimi përfshijnë zëvendësimin e valvulave të zemrës, çrregullimet e ritmit të zemrës ose operacionet e mëparshme të ndërlikuara. Ilaçet për hollimin e gjakut ngadalësojnë koagulimin e gjakut, duke parandaluar komplikimet si formimi i mpiksjes së gjakut në valvulat artificiale, bllokimi i valvulave dhe mpiksjet e gjakut që udhëtojnë në tru dhe shkaktojnë goditje në tru.
Antikoagulantët zakonisht jepen nga goja. Në disa raste ato jepen në venë (intravenoz) ose duke i injektuar ato vetëm nën lëkurë (nënlëkurë).
Gjakderdhja mund të jetë një ndërlikim i marrjes së këtyre barnave. Tregojini mjekut nëse filloni të mavijoseni lehtë, ose vëreni gjakderdhje të pazakontë kudo, duke përfshirë mishrat e dhëmbëve ose gjakderdhjen nga hundët.
Medikamente Orale
Këto përfshijnë kryesisht aspirinë ose klopidogrel (Plavix) dhe ëarfarin (Coumadin). Këto medikamente ulin tendencën e koagulimit duke ndërhyrë në trombocitet ose duke bllokuar prodhimin e substancave koaguluese nga trupi. Kardiologu do të vendosë se cili është i duhuri për ju.
Aspirina tenton të shkaktojë më pak komplikime të gjakderdhjes sesa klopidogrel ose ëarfarin, por mund të mos bllokojë mjaftueshëm koagulimin. Mund t’ju shqetësojë gjithashtu stomakun.
Clopidogrel nuk kërkon monitorim të rregullt të gjakut, por ndikon në funksionin e trombociteve dhe kohën e gjakderdhjes deri në 7-10 ditë. Mund t’ju duhet të shmangni procedurat dentare dhe operacionet zgjedhore gjatë marrjes së aspirinës ose klopidogrelit për shkak të rrezikut të gjakderdhjes.
Varfarina rrit rrezikun e problemeve serioze të gjakderdhjes, edhe kur doza është në nivelin e rekomanduar. Gjatë marrjes së ëarfarinës, kërkohet monitorim i kujdesshëm dhe i rregullt i nivelit të hollimit të gjakut me anë të testeve.
Nëse merrni ëarfarin, mund t’ju duhet të kufizoni disa aktivitete fizike për të zvogëluar mundësinë e lëndimit, veçanërisht një dëmtim në kokë.
Përdorimi i ëarfarinës gjatë shtatzënisë gjithashtu mund të shkaktojë keqformime tek një fëmijë i palindur, kështu që diskutoni rreziqet e holluesve të gjakut me mjekun përpara se të mbeteni shtatzënë.
Medikamente intravenoze
Heparina intravenoze vepron me shpejtësi për të holluar gjakun. Kur ndërpritet, efekti gjithashtu zhduket me shpejtësi. Antikoagulantët oralë kanë veprim më të gjatë, kështu që nëse keni nevojë për kirurgji elektive (përfshirë kirurgjinë dentare), këto medikamente mund të kenë nevojë të ndërpriten dhe heparina intravenoze ose nënlëkurore, me veprim më të shkurtër të fillojë në spital përpara operacionit . Mjeku do të vendosë nëse kalimi është i nevojshëm bazuar në gjendjen tuaj të zemrës.
Medikamente nënlëkurore
Ekzistojnë dy ilaçe për hollimin e gjakut: heparina dhe heparina me peshë të ulët molekulare (Lovenox). Të dyja mund të injektohen vetëm nën lëkurë. Kjo ndonjëherë bëhet nëse kërkohet për një kohë më të gjatë (p.sh. gjatë shtatzënisë) dhe eliminon nevojën për një linjë intravenoze afatgjatë. Kardiologu do të përcaktojë se cili lloj ilaçi për hollimin e gjakut është më i miri për ju.
Monitorimi i mjekimit
Nëse jeni duke marrë ëarfarin, mjeku do të monitorojë rregullisht nivelin e koagulimit të gjakut për t’u siguruar që doza është e saktë. Një vlerë e quajtur INR (raporti ndërkombëtar i normalizuar) teston se sa shpejt mpikset gjaku. Doza e ëarfarinës do të rregullohet me kujdes për të mbajtur një nivel INR të përshtatshëm për gjendjen e zemrës. Ju duhet ta merrni ilaçin saktësisht siç është përshkruar. Ju gjithashtu duhet të bëni testin e gjakut rregullisht sipas urdhrave të mjekut. Nëse keni nevojë për heparin ose heparinë me peshë të ulët molekulare, kërkohen gjithashtu analiza gjaku për të kontrolluar nëse doza është e saktë.
Ndërveprimet me ilaçet dhe dietën me Ëarfarin
Shumë ilaçe pa recetë ose me recetë mund të ndërveprojnë me ëarfarin dhe të ndryshojnë INR-në, gjë që mund të jetë e rrezikshme. Këto barna përfshijnë shumicën e antibiotikëve, disa ilaçe kundër dhimbjeve (p.sh., ilaçe anti-inflamatore jo-steroide) dhe medikamente për refluksin acid, si cimetidina (Tagamet).
Nëse jeni duke marrë ëarfarin dhe filloni një recetë të re ose ilaçe pa recetë, konsultohuni me mjekun. Është e rëndësishme të përcaktohet nëse kjo mund të ndikojë në INR dhe nëse keni nevojë për analiza më të shpeshta të gjakut.
Në përgjithësi, shmangni aspirinën kur jeni duke u trajtuar me ëarfarin. Nëse keni një valvul mekanike të zemrës, aspirinë me dozë të ulët mund t’i shtohet ëarfarinës për të ndihmuar në parandalimin e formimit të mpiksjes së gjakut. Diskutoni këtë me kardiologun.
Disa ushqime gjithashtu ndërhyjnë në mënyrën se si trupi përpunon ëarfarinën. Kardiologu do të diskutojë ushqimet që duhen shmangur ose ngrënë rregullisht gjatë marrjes së ëarfarinës. Nëse jeni duke marrë ëarfarin, pyesni gjithmonë mjekun për dietën tuaj dhe përpara se të merrni ndonjë ilaç tjetër, duke përfshirë vitaminat dhe preparatet bimore.
Antikoagulimi në shtatzëni
Gratë që kanë nevojë për antikoagulim dhe mbeten shtatzënë duhet të marrin masa paraprake të veçanta. Varfarina paraqet rrezik të konsiderueshëm për fetusin, veçanërisht në tremujorin e parë. Shumë gra që marrin ëarfarin kalojnë në heparinë gjatë javëve të para të shtatzënisë. Disa mund të qëndrojnë me heparinë gjatë gjithë shtatzënisë dhe lindjes. Të tjerat mund të fillojnë përsëri me ëarfarin gjatë mesit të shtatzënisë, më pas të kalojnë përsëri në heparin për lindje.
Është e rëndësishme të diskutoni menaxhimin e antikoagulimit gjatë shtatzënisë me kardiologun dhe mjekun obstetër. Kujdesi duhet të jetë i përshtatur për çdo grua.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Defekt në zemër? Kur është mosha e duhur për kirurgji!
Ç’duhet të dini për vrimën në zemër!
