Mediat perëndimore dominohen sot nga një lloj historie e çuditshme: Rusia ende nuk e ka pushtuar Ukrainën.
Por është ende shumë herët për të shpallur fitoren. Ka shumë forca ruse ende rreth Ukrainës; Putini ka ende shumë opsione. Ne nuk mund ta lexojmë mendjen e tij.
Ajo që ne dimë është se çfarë ka bërë Rusia në të kaluarën. Dhe kjo ofron një udhëzues se çfarë do të bëjë në ditët dhe javët në vijim. Versioni i shkurtër: Putini po luan një lojë që synon të minojë sovranitetin dhe pavarësinë e Ukrainës dhe të sigurohet që ky vend strategjikisht vendimtar të jetë në varësi të vullnetit të Moskës.
Gjatë dy dekadave të fundit, Rusia ka përdorur gjithçka, nga kërcënimi i veprimeve ushtarake te ndërhyrjet në sferat e ekonomisë, politikës dhe infrastrukturës kritike në fushatën e saj kundër shtetësisë ukrainase. Agresioni është i përhershëm.
Nocioni se Rusia mund t’i kthejë pa kushte territoret që ajo aktualisht pushton është fantastike. Në vend të kësaj, pyetja kryesore që shumë liderë perëndimorë dhe ukrainas i kanë bërë vetes është se sa më shumë nga territori i Ukrainës do të pushtonte Putini me mjete ushtarake ose, nëse kjo dështon, sa më shumë presion do të përjetojë Ukraina në fusha të tjera.
Në muajt e parë të 2014-ës, pas Revolucionit të Dinjitetit të Ukrainës që rrëzoi një president pro-Moskës, shteti rus rriti fushatën e tij të operacioneve të dhunshme brenda Ukrainës.
Trupat ruse, duke përdorur një përzierje mashtrimi dhe frikësimi, pushtuan Krimenë (të cilën Moska më vonë e aneksoi). Shteti rus u ngrit në këmbë, stërviti, pajisi dhe udhëhoqi një ushtri të paligjshme që pushtoi pjesë të Ukrainës lindore dhe luftoi kundër forcave të armatosura të Ukrainës.
Rusia ka mbajtur gjithashtu një prani të madhe ushtarake përgjatë kufijve të Ukrainës, gjë që përbënte një kërcënim të besueshëm të pushtimit në shkallë të plotë tashmë në vitin 2014.
Ndërsa ne nuk duhet të supozojmë se Kremlini do të përpiqet të përsërisë saktësisht të njëjtin skenar, viti 2014 shërben për të na kujtuar se rusët mund të përdorin gjithmonë kërcënimin e pushtimit si një instrument pushteti.
Duke vepruar kështu, Kremlini neutralizon opsionet për veprim nga vendet e tjera – jo vetëm të Ukrainës, por edhe të vendeve perëndimore që dëshirojnë të ndërhyjnë diplomatikisht.
Mbajtja e perspektivës së një kërcënimi të besueshëm ushtarak dhe rritja ose zvogëlimi i intensitetit të tij sipas nevojës, i mban Ukrainën dhe Perëndimin jashtë ekuilibrit dhe në mbrojtje – pikërisht nga frika se çdo lloj reagimi i fortë ushtarak do të shkaktonte agresion më të madh ushtarak, si p.sh. si një pushtim në shkallë të plotë.
Në të njëjtën kohë, Moska kryen lëvizje të tjera për ta mbajtur viktimën në një gjendje dobësie të përhershme.
Një qasje është shkatërrimi i kapaciteteve ushtarake të viktimës nëpërmjet akteve të pacipë të sabotimit, siç ndodhi në Republikën Çeke në 2014 dhe në Ukrainë në 2017 dhe përsëri në 2018.
Kërcënimi aktual i pushtimit u shkaktua në dukje nga një lëvizje relativisht e vogël nga ukrainasit për të përmirësuar aftësitë e tyre ushtarake – domethënë blerja e dronëve turq, të cilët Kievi deri më tani i ka përdorur, vetëm një herë dhe në mënyrë legjitime, kundër separatistëve në Donbas (që të gjithë duhet mos harroni se është tërësisht brenda kufijve të njohur ndërkombëtarisht të Ukrainës).
Rusia pushton ilegalisht pjesë të Ukrainës. Ajo mban një kërcënim të vazhdueshëm për të përdorur shkallë më të larta të forcës ushtarake. Dhe ai e përshkallëzon atë kërcënim sa herë që Ukraina bën përparimin më të vogël në aftësinë e saj për të mbrojtur veten.
Rusia ka bërë luftë kundër Ukrainës prej vitesh politikisht, ekonomikisht dhe diplomatikisht.
Diplomatikisht, Rusia ka përdorur marrëveshjet e Minskut dhe negociatat përkatëse në “Formatin e Normandisë” për të tentuar të injektojë në organin politik ukrainas dy provinca që do të kontrolloheshin në distancë nga Moska.
Kremlini duket se beson se lufta e tij e përhershme kundër shtetësisë dhe demokracisë ukrainase do ta bëjë atë më të fortë. Siç kanë mësuar Evropa dhe Shtetet e Bashkuara nga përvoja e hidhur, fuqitë ekspansioniste që sulmojnë fqinjët e tyre janë një rrezik për të gjithë.
Strategjia e Moskës për konfrontim të përhershëm, sado e shkathët dhe cinike, me kalimin e kohës do të gjenerojë një përgjigje të gjerë. Edhe perëndimorët mund të flenë me një sy hapur.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A është Putini thjesht duke kërcënuar apo po përgatitet për luftë?
Analizë e krizës në kufirin Ukrahinë-Rusi
