Qeveria e Kinës nuk ka legjitimitetin që vjen nga fitorja e zgjedhjeve.
Por zyrtarët në Kinë shpesh pretendojnë se partia komuniste përfiton nga diçka edhe më e mirë: “legjitimiteti i performancës”.
Ideja që qeveria kineze e tejkalon lehtësisht perëndimin është përforcuar gjatë krizës Covid-19.
Në një ceremoni në vitin 2020, Presidenti Xi Jinping shpalli se “pandemia dëshmon edhe një herë epërsinë e sistemit socialist me karakteristika kineze”.
Në përvjetorin e parë të shpërthimit të virusit në Wuhan, qyteti organizoi një ekspozitë mbi betejën e suksesshme të Kinës kundër sëmundjes, duke paraqitur, siç raportoi BBC, “modele të punonjësve mjekësorë me kostume hazmat”. . . dhe kudo portrete gjigante të Xi Jinping.”
Por triumfalizmi i Xi-t po e përndjek atë.
Politika “zero Covid” po dështon.
Shanghai, një qytet me 26 milionë banorë, është izoluar për pesë javë në një përpjekje të dëshpëruar për të frenuar virusin.
Autoritetet tani pretendojnë se bllokimi i Shangait po lehtësohet gradualisht. Por ka frikë në rritje se Pekini mund të jetë megaqyteti tjetër që do të mbyllet. Gjithsesi, rreth 345 milionë njerëz aktualisht mendohet se jetojnë nën izolim të plotë ose të pjesshëm, në 46 qytete të ndryshme.
Problemi është se versioni Omicron i Covid-19 është shumë i transmetueshëm. Kështu që çdo përpjekje për të futur xhindin Covid përsëri në shishe mund të jetë e dështuar.
Efektet sociale, psikologjike dhe ekonomike të izolimeve të stilit të Shangait janë të tmerrshme. Por janë efektet politike ato që mund të shqetësojnë më shumë Xi.
Udhëheqësi kinez po i afrohet një momenti kritik në sundimin e tij.
Këtë vit ai do të përfundojë dy mandate si Sekretar i Përgjithshëm i Partisë Komuniste Kineze – koha në të cilën dy paraardhësit e tij dhanë dorëheqjen.
Por Xi synon të qëndrojë.
Kjo do të duhet të bihet dakord në kongresin vendimtar të 20-të të Partisë Komuniste – i cili ndoshta do të zhvillohet në nëntor. Një mandat i tretë si udhëheqës i partisë do të forconte kontrollin personal të Xi në vend. Vitet e fundit, kufizimet e mandatit për presidencën kineze janë hequr.
Për të siguruar që konsolidimi i mëtejshëm i fuqisë personale të Xi-t të shkojë siç ishte planifikuar, kulti i Xi duhet të mbetet i paprekur. Por tani lideri kinez përballet me disa probleme.
Një rrugëdalje e dukshme do të ishte lëvizja drejt një politike të stilit perëndimor për të jetuar me virusin.
Instinkti i tyre i rrënjosur është t’i përgjigjen përhapjes së pandemisë duke kërkuar disiplinë dhe sakrificë gjithnjë e më të madhe nga populli kinez.
Faza e re e pandemisë po ekspozon gjithashtu të meta në reagimin fillestar të Kinës ndaj virusit. Suksesi i hershëm i strategjisë zero Covid siguroi që vdekjet në Kinë të ishin mijëra të t6illa, krahasuar me më shumë se një milion vdekje në SHBA. Ky ishte një triumf i vërtetë.
Por, Kina ishte shumë dobët për vaksinimin. Një numër i madh i të moshuarve nuk janë vaksinuar plotësisht. Gjithashtu duket sikur vaksinat e bëra në shtëpi të Kinës ofrojnë mbrojtje më të dobët se vaksinat MRNA që kanë qenë kritike për përgjigjen perëndimore. Kombinimi i këtyre dy faktorëve do të thotë që zyrtarët kinezë janë të tmerruar se, nëse e lënë situatën jashtë kontrollit, miliona bashkatdhetarë të tyre mund të vdesin.
Kjo do të ishte një tragjedi kombëtare. Do të ishte gjithashtu politikisht toksike për Xi.
Zyrtarët lokalë mund të detyrohen të marrin fajin për izolimin e zgjatur të Shangait.
Por izolime të ngjashme në baza kombëtare do të shtonin kritikat.
Çmimi ekonomik që Kina do të paguajë gjithashtu ka të ngjarë të rritet në muajt e ardhshëm.
Në një moment, e gjithë kjo mund të bëjë që elita e Kinës të bëjë pyetjen – a ka kuptim që sundimi i Xi të vazhdojë?
Jo vetëm lideri kinez ka bërë gabime. Çdo sistem qeverisës që investon kaq shumë pushtet dhe prestigj në një individ të vetëm është i prekshëm ndaj gabimeve katastrofike që sistemi nuk mund t’i korrigjojë.
Kongresi i partisë është gjashtë muaj larg. Në muajt në vazhdim, izolimet e përsëritura mund të testonin shoqërinë dhe ekonominë e Kinës si kurrë më parë.
Kontrolli i vazhdueshëm i Xi-t mbi pushtetin nuk mund të merret më si i mirëqenë.
Burimi: Financial Times
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Kina do të pushtojë Tajvanin deri në 2025”
“Mendimi i mirë” për Kinën nuk do t’i shërbejë SHBA-së
