Çfarë ndryshimi bën lidershipi.
Udhëheqësit e Gjermanisë dhe Italisë kanë ofruar shembuj të kundërt për marrëdhëniet me Rusinë.
Olaf Scholz dhe Mario Draghi janë të parët sa i përket ndryshimit dramatik të politikës së jashtme të BE-së, të nxitur nga pushtimi i Ukrainës nga Rusia.
Ekonomitë e tyre – më e madhja dhe e treta më e madhe në eurozonë – janë shumë të varura nga energjia ruse.
Paraardhësit e Scholz dhe Draghit nxitën lidhjet ekonomike me Putinin. Ndërprerja e këtyre lidhjeve do t’i dëmtojë ata më shumë se shumica në bllok.
Por teksa të dy liderët po ndjekin një rrugë të përbashkët, njëri është i lëkundur dhe tjetri është i vendosur.
Dhe kjo do të ketë pasoja për balancën e pushtetit brenda bllokut.
Qasja e kujdesshme e Scholz-it është dukur si hezitim për të vepruar. Nga pezullimi i gazsjellësit Nord Stream 2 deri te embargot e BE-së për qymyrin dhe naftën ruse, ai është zvarritur vazhdimisht. Plani i tij shumëvjeçar prej 100 miliardë eurosh për të modernizuar ushtrinë gjermane është lënë në hije nga hezitimet për çështjen më urgjente të dërgesave të armëve në Ukrainë.
Në një intervistë me Der Spiegel, ai theksoi rreziqet e përshkallëzimit bërthamor për ta bërë këtë, vetëm për të dërguar tanke ditë më vonë.
Në Romë, Draghi ka kërkuar sanksione më të ashpra të BE-së.
“Draghi po përpiqet të konceptojë rolin që BE-ja duhet të luajë në këtë krizë,” thotë Susi Dennison, bashkëpunëtore e lartë në ECFR në Paris. “Rrëfimi i Draghi-t ka të bëjë me mënyrën se si Ukraina lufton për demokracinë dhe lirinë, ndërsa Scholz thekson rreziqet”, shton kolegia e saj, Jana Puglierin.
Të dy udhëheqësit kryesojnë koalicione të ndryshme, por Draghi ndihmohet nga statusi i tij jashtë vendit dhe popullariteti në vend.
Pa aspirata për të kërkuar një mandat tjetër, 74-vjeçari ish-kreu i Bankës Qendrore Evropiane është një “njeri i lirë”.
Ai përdor prestigjin që fitoi një dekadë më parë si shpëtimtar i eurozonës për të bindur votuesit të pranojnë një rrugë të vështirë, thotë Enrico Letta, një ish-kryeministër italian dhe tani kreu i Partisë Demokratike (PD) të qendrës së majtë.
Pasi pasoi Angela Merkelin si kancelare vitin e kaluar, Scholz gjithashtu duhet të menaxhojë një ndryshim më të madh, argumenton Dennison.
Sigurisht, vendosmëria e Draghit nuk e ka zhdukur plotësisht ndjenjën rusofile apo anti-NATO në Itali. Përveç presidentit Sergio Mattarella dhe PD-së, “pjesa tjetër e sistemit politik është ose shumë më e nuancuar ose kundërshtuar” me pikëpamjet pro-BE, atlantiste të Draghit, thotë Letta.
“Për momentin Putini është njeriu i keq, por nëse kjo narrativë ndryshon, ato parti mund të shkaktojnë telashe” – dhe të ndikojë një popullatë ende të pasigurt se sa është e gatshme të sakrifikojë për të ndihmuar Ukrainën.
Megjithatë, aftësia e Draghit për ta kthyer një dobësi në një pikë të fortë – dhe vështirësia që Scholz ka për ta bërë këtë – po ndryshon dinamikën e fuqisë brenda BE-së.
Jugu, i ndëshkuar nga veriu për dobësinë e tij fiskale dhe rrezikun që i paraqiste unionit një dekadë më parë, ka kaluar pritshmëritë, thotë Dennison. Kjo tregon aftësinë e vendeve jugore dhe periferike për të pranuar refugjatët ukrainas, si dhe për të treguar solidaritet me vendet e tjera anëtare, siç është oferta e Greqisë për të ndihmuar Bullgarinë pasi Moska ndaloi furnizimet me gaz për këtë të fundit.
Afërsia me Mesdheun – dikur problem gjatë krizës së refugjatëve sirianë dhe libianë – tani nënkupton akses në furnizime më të larmishme energjetike nga Algjeria dhe Lindja e Mesme.
Vështirësitë e brendshme të Gjermanisë mund të pengojnë drejtimin e BE-së.
Lidershipi mungon gjithnjë e më shumë në debatet mbi atë se cili duhet të jetë modeli i ri i pushtetit të BE-së gjatë përmbushjes së objektivave të ndryshimit të klimës, vëren Dennison.
“Është mjaft shqetësuese sepse votuesit evropianë kanë nevojë për një udhëheqje të fortë, një rrugë të qartë pasi do të duhet të bëhen sakrifica.”
Burimi: Financial Times
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Draghi do të jetë pesha e tretë e rëndë në BE!
A ishte plani i Merkel dhe Macron një hap gjigant për BE-në?
