Nëse i keni ndjekur lajmet për Ukrainën, mund të mendoni se lufta është kthyer në një ngërç të gjatë, të rëndë dhe disi të mërzitshëm. E keni gabim.
Gjërat në fakt po bëhen më të rrezikshme dita ditës.
Si fillim, sa më gjatë të vazhdojë kjo luftë, aq më shumë mundësi ka për llogaritje të gabuara katastrofike. Për këtë mjaftojnë deklaratat nga zyrtarët amerikanë këtë javë të kaluar në lidhje me përfshirjen e SHBA në luftën Rusi-Ukrainë:
Së pari, The Times zbuloi se “Shtetet e Bashkuara kanë ofruar inteligjencë në lidhje me njësitë ruse që i kanë lejuar ukrainasit të synojnë dhe vrasin shumë nga gjeneralët rusë që kanë vdekur në aksion në luftën e Ukrainës, sipas zyrtarëve të lartë amerikanë”. Së dyti, The Times, pas një raporti nga NBC News dhe duke cituar zyrtarë amerikanë, raportoi se Amerika “ka ofruar inteligjencë që i ka ndihmuar forcat ukrainase të lokalizojnë dhe godasin” flamurin e flotës ruse të Detit të Zi. Kjo ndihmë për shënjestrimin “kontribuoi në fundosjen eventuale” të Moskva nga dy raketa lundrimi ukrainase.
Nga informacioni që kam mundur të marr nga zyrtarë të lartë të SHBA-së, të cilët më folën në kushte anonimiteti, deklaratat nuk ishin pjesë e ndonjë strategjie të menduar dhe Presidenti Biden ishte i mërzitur për to.
Sipas tij, kjo është e pamatur dhe duhet të ndalet menjëherë – përpara se të përfundojmë në një luftë të paqëllimshme me Rusinë.
Ato tregojnë se ne nuk jemi më në një luftë indirekte me Rusinë, por përkundrazi po shkojmë drejt një lufte të drejtpërdrejtë – dhe askush nuk e ka përgatitur popullin amerikan ose Kongresin për këtë.
Kur zyrtarët amerikanë fillojnë të mburren në publik se kanë luajtur një rol në vrasjen e gjeneralëve rusë dhe fundosjen e anijes ruse, duke vrarë shumë marinarë, shtohen rreziqet që mund ta zgjerojnë këtë konflikt – dhe të tërheqin SHBA-në më thellë sesa mendohet.
Është dyfish e rrezikshme, thonë zyrtarë të lartë amerikanë, sepse është gjithnjë e më e qartë për ta se sjellja e Putinit nuk është aq e parashikueshme sa ka qenë në të kaluarën.
Dhe Putinit po i mbarojnë opsionet për një lloj suksesi në terren – apo edhe për të shpëtuar imazhin.
Biden i vuri në dukje ekipit të tij se Putini po përpiqej të pengonte zgjerimin e NATO-s dhe ai përfundoi duke nxitur zgjerimin e NATO-s. Si Finlanda ashtu edhe Suedia tani po ndërmarrin hapa drejt anëtarësimit në një aleancë nga e cila kanë qëndruar jashtë për shtatë dekada.
Por kjo është arsyeja pse zyrtarët amerikanë janë mjaft të shqetësuar për atë që Putini mund të bëjë. Putin mund të mobilizojë edhe më shumë ushtarë, të bëjë ndonjë provokim tjetër ose të mos bëjë asgjë. Por askush nuk e di.
Ne duhet të jemi të vetëdijshëm për faktin se nuk janë vetëm rusët që duan të na përfshijnë më shumë në luftë. Presidenti Volodymyr Zelensky i Ukrainës është përpjekur të bëjë të njëjtën gjë që në fillim – ta bëjë Ukrainën një anëtare të menjëhershme të NATO-s ose ta bëjë Uashingtonin të krijojë një pakt dypalësh sigurie me Kievin.
Kam frikë nga heroizmi dhe lidershipi i Zelenskit. Nëse do të isha në vendin e tij, do të veproja si ai.
Por unë jam një qytetar amerikan dhe dua që të jemi të kujdesshëm. Ukraina ishte dhe është ende një vend i mermertuar nga korrupsioni. Kjo nuk do të thotë që ne nuk duhet ta ndihmojmë atë. Unë insistoj ta bëjmë. Por ekipi i Biden-it po ecën në një litar me Zelensky-n – duke dashur të bëjë gjithçka që është e mundur për t’u siguruar që ai të fitojë këtë luftë. Por duhet mbajtur një far% distance mes nesh dhe lidershipit të Ukrainës.
Pikëpamja e Biden dhe ekipit të tij, është se Amerika duhet të ndihmojë Ukrainën të rivendosë sovranitetin e saj dhe të mundë rusët – por jo të lejojë që Ukraina të kthehet në një protektorat amerikan në kufirin e Rusisë.
Ne duhet të qëndrojmë të përqendruar në atë që është interesi ynë kombëtar.
Një gjë që di për Biden-in – me të cilin udhëtova në Afganistan në vitin 2002, kur ai ishte senator që drejtonte Komitetin e Marrëdhënieve me Jashtë – është se ai e di shumë mirë se ku fillojnë dhe mbarojnë interesat e SHBA. Pyesni afganët.
Pra ku jemi tani? Plani A i Putinit – marrja e Kievit dhe vendosja e liderit të tij – ka dështuar.
Dhe Plani i tij B – kontrolli i plotë i qendrës së vjetër industriale të Ukrainës, Donbas, i cili kryesisht flet rusisht – është ende në dyshim.
Ndërsa Amerika lundron në Ukrainë dhe Rusi dhe përpiqet të shmangë futjen në grackë, arritje ka qenë fakti që ka penguar Kinën t’i ofrojë ndihmë ushtarake Rusisë.
ndihmës ushtarake për Rusinë. Kjo ka qenë e madhe.
Pas fillimit të luftës, Biden i shpjegoi personalisht Xi-t në një telefonatë të gjatë se e ardhmja ekonomike e Kinës varet nga aksesi në tregjet amerikane dhe evropiane – dy partnerët e saj më të mëdhenj tregtarë – dhe nëse Kina i jepte ndihmë ushtarake Putinit, kjo do të kishte pasoja shumë negative. Xi bëri llogaritë dhe nuk ka ofruar armë për Rusinë, gjë që e ka bërë gjithashtu Putinin më të dobët.
Përfundimi im: Ne duhet t’i përmbahemi sa më shumë që të jetë e mundur qëllimit tonë origjinal të kufizuar dhe të përcaktuar qartë për të ndihmuar Ukrainën të dëbojë forcat ruse sa më shumë që të jetë e mundur ose të negociojë për tërheqjen e tyre sa herë që liderët mendojnë se është koha e duhur.
Por kemi të bëjmë me disa elementë tepër të paqëndrueshëm, veçanërisht me një Putin të plagosur politikisht.
Të mburresh për vrasjen e gjeneralëve të tij dhe fundosjen e anijeve të tij, ose të biesh në dashuri me Ukrainën në mënyra që do të na zhytin atje përgjithmonë, është kulmi i marrëzisë.
Burimi: New York Times
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Kufiri” që ndan miqësinë mes Xi Jinping dhe Putin
A mund të përdor Rusia armë kimike në Ukrainë?
A i duhen Perëndimit autokratët për të luftuar Putinin?
