U duksi një rast historik kur udhëheqësit e shteteve më të mëdha të Evropës, Gjermanisë, Italisë dhe Francës, më në fund vizituan Kievin të enjten.
Sirenat e sulmit ajror ranë ndërsa treni hyri në kryeqytetin ukrainas. Presidenti francez Emmanuel Macron foli për “një mesazh të unitetit evropian”. Por pas fjalëve të ngrohta, kishte edhe shumë llogaritje, teksa liderët e Evropës përpiqen për t’i dhënë fund luftës sa më shpejt të jetë e mundur.
Që kur Rusia pushtoi Ukrainën në shkurt, asnjë prej ”peshave të rënda” të Bashkimit Evropian nuk e kishte parë të arsyeshme të vizitonte Ukrainën.
Macron, i cili mburrej se ka kaluar “të paktën njëqind orë” në telefon me Vladimir Putin, deklaroi se do të udhëtonte për në Kiev vetëm nëse e ndjente se ishte “i dobishëm”. Kancelari gjerman Olaf Scholz foli me përbuzje se nuk donte të “bashkohej në radhën e njerëzve që bëjnë një hyrje-dalje të shpejtë për një mundësi fotoje”.
Por vizita e së enjtes nuk rezultoi të ishte veçanërisht “e dobishme” për Ukrainën, e cila është lutur për më shumë armë. Përveç gjashtë obuseve shtesë nga Franca, të gjithë liderët evropianë të ofruar ishte mbështetje për kandidimin e Ukrainës për t’u bërë anëtare e BE-së, në një moment në të ardhmen.
Vizitorët e bënë të qartë se ata duan që lufta të përfundojë sa më shpejt të jetë e mundur – dhe se ata presin që Kievi të bëjë lëshime për ta bërë këtë.
Italia, e cila merr 40 për qind të gazit të saj të importuar nga Rusia, tashmë kishte filluar të qarkullonte një plan paqeje që do ta detyronte në mënyrë implicite Ukrainën të hiqte dorë nga kontrolli politik mbi Krimenë dhe Donbasin. Si Italia ashtu edhe Gjermania kanë filluar të lejojnë kompanitë e tyre të energjisë të hapin llogari në rubla për të paguar gazin dhe naftën, duke ndihmuar kështu në nxitjen e makineris◄ së luftës së Putinit.
Macron, i cili ishte kritikuar gjerësisht për deklarimin e kohëve të fundit se Rusia nuk duhet të “poshtërohet”, e theksoi këtë. Ai tha se kushtet e ashpra të vendosura ndaj Gjermanisë pas humbjes së saj në Luftën e Parë Botërore kishin qenë “një gabim historik” që “humbi paqen sepse [Franca] donte të poshtëronte Gjermaninë”.
Rrezikiuështë se nëse Rusia nuk trajtohet me butësi tani, ajo do të kryejë krime shumë më të këqija në të ardhmen, ashtu siç bëri Gjermania në Luftën e Dytë Botërore.
Analogjia e Macron është veçanërisht e papërshtatshme pasi supozon se Rusia tashmë e ka humbur luftën. Por kjo nuk mund të ishte më larg nga e vërteta.
Sipas presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky, Rusia kontrollon një të pestën e vendit të tij. Analogjia e Macron është e gabuar në çdo mënyrë, dhe ai e di këtë.
Pas dëshirës për t’i dhënë fund konfliktit së shpejti qëndron supozimi i rremë se kjo do t’i lejojë Evropës të rifillojë biznesin si zakonisht. Rusia është një partner i rëndësishëm tregtar për Gjermaninë.
Macron dëshiron t’i jepet fund efekteve anësore të dhimbshme të luftës që po kërcënojnë mandatin e tij të ri si president dhe homologu i tij italian Mario Draghi gjithashtu po lufton me pasojat e sanksioneve.
Treshja e sheh një përfundim të shpejtë të luftës si të domosdoshëm nëse duan të formojnë një bosht të ri të fuqisë ekonomike dhe politike në Evropën kontinentale pas Brexit.
Por kjo qasje realpolitike nuk është vetëm moralisht e gabuar, por është edhe dritëshkurtër. Putini ka argumentuar shumë se rënia e Bashkimit Sovjetik, republikë përbërëse e të cilit ishte Ukraina, ishte “katastrofa më e madhe gjeopolitike e shekullit”. Ai e ka bërë të qartë se kërkon të zhbëjë këtë “katastrofë”.
Nëse Putini qetësohet tani, siç ndodhi në vitin 2014 kur Gjermania dhe Franca nuk arritën të ngrinin konfliktin në Ukrainë, ai thjesht do të marrë kohë.
Gjermania hodhi poshtë për një kohë të gjatë paralajmërimet se Moska mund të përpiqet të shfrytëzojë varësinë e saj të thellë nga gazi rus, duke inkurajuar kështu Kremlinin. Tani Gjermania, Italia dhe Franca duken të përgatitura për të bërë të njëjtin gabim përsëri.
Me Poloninë, shtetet baltike, Finlandën dhe Suedinë të shqetësuar seriozisht për sigurinë e tyre, qasja e Evropës Perëndimore ka gjithashtu të ngjarë të përkeqësojë tensionet brenda BE-së.
Qeveria gjermane, në veçanti, mbetet e shurdhër ndaj shqetësimeve të tyre.
Rusia, ndërkohë, tregon pak shenja shqetësimi. Gjatë vizitës në Kiev, ish-kryeministri Dmitry Medvedev përqeshi me liderët evropianë, duke i quajtur ata “adhurues të bretkosave, mëlçisë dhe spagetit”. Megjithatë, edhe pse Moska vazhdon bombardimet dhe granatimet pa dallim të civilëve ukrainas, politikanët rusë ende trajtohen si aktorë racionalë nga ata që kërkojnë paqen me çdo kusht.
Putini nuk mund dhe nuk do të heqë dorë nga pretendimi i tij për Evropën Lindore.
Realpolitika e supozuar e vendeve më të fuqishme të Evropës është edhe e turpshme dhe e pamenduar.
Franca dhe Gjermania, nga të gjitha vendet, duhet ta dinë se një diktator ambicioz nuk mund të qetësohet kurrë.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
