Historia është e mbushur me kombe që nisën luftërat në pritje të një fitoreje të shpejtë dhe pa dhimbje, vetëm për t’u zhytur në një konflikt shumë më të zgjatur dhe shumë më pak të suksesshëm nga sa pritej.
Mendoni për Napoleonin në Spanjë dhe Rusi, Gjermaninë në Luftën e Parë dhe II Botërore, Korenë e Veriut në Luftën Koreane, Irakun në Luftën Iran-Irak, Shtetet e Bashkuara në Afganistan dhe Irak.
Të gjitha këto konflikte u kthyen në luftëra të zgjatura, në të cilat fitonte pala që mund të duronte.
Pushtimi rus i Ukrainës, tashmë më shumë se 100 ditësh, ka ndjekur këtë model.
Diktatori rus Vladimir Putin luajti kumar në një sulm të dështuar drejt Kievit. Në ato ditë, bota u mrekullua me heroizmin ukrainas. Fotot e traktorëve ukrainas duke tërhequr zvarrë tanke ruse janë bërë një sensacion në internet.
Por pavarësisht se ka vuajtur humbje të mëdha në njerëz dhe materiale – Pentagoni ka vlerësuar se Rusia ka humbur rreth 1000 tanke – Putin nuk i ka dhënë fund pushtimit të tij.
Ai thjesht e reduktoi atë. Në mesin e prillit, ai i riorientoi forcat e tij për t’u përqëndruar në rajonin Donbas të Ukrainës lindore. Presidenti Volodymyr Zelensky thotë se rusët po vrasin deri në 100 trupa ukrainase në ditë dhe po plagosin deri në 500 të tjerë.
Pushtuesit kontrollojnë rreth 20 për qind të Ukrainës – një zonë më e madhe se Holanda.
Putin thuhet se mendon se ai ende mund ta fitojë luftën duke pritur që Perëndimi të mos ketë më vullnet. Ish-sekretari i shtetit Henry Kissinger sugjeron që Ukraina duhet të heqë dorë nga territori për paqe dhe presidenti francez Emmanuel Macron këmbëngul se Rusia nuk duhet të “poshtërohet”.
Do të thotë kjo se Putin duhet të shpërblehet për agresionin e tij të paligjshëm?
Një sondazh i fundit zbulon se gati 80 për qind e ukrainasve thonë se vendi i tyre po ecën në drejtimin e duhur dhe shumë refugjatë ukrainas po kthehen në shtëpi.\
Situata në fushëbetejë është më e zymtë se një muaj më parë, por shumë më mirë se tre muaj më parë. Po, ukrainasit kanë humbur një pjesë të territorit- por ata gjithashtu kanë rifituar terren.
Ata kanë dëbuar “orkët”, siç i quajnë ata pushtuesit, nga veriu i Ukrainës dhe po rimarrin fshatrat në jug
Trupat ukrainase madje kanë rimarrë një pjesë të Severodonetsk, një qytet në lindjen e largët që dukej i humbur një javë më parë.
Teksa rusët vazhdojnë “të bëjnë përparim në rritje, të rëndë dhe të kushtueshëm në Ukrainën lindore” (për të cituar Institutin për Studimin e Luftës), ata nuk i janë afruar rrethimit të trupave ukrainase apo humbjes së vullnetit të tyre për të luftuar. Forcat ruse, nga ana tjetër, vazhdojnë të vuajnë nga lidershipi i paaftë dhe morali i ulët – gjë që ndihmon për të shpjeguar pse ato nuk përparojnë.
Ukraina ka ende shumë më tepër forca, me 700,000 trupa që përballen me më pak se 200,000 pushtues dhe arsenali i saj vazhdon të përmirësohet me dërgesat e armëve perëndimore.
Gjatë 100 ditëve të fundit, ne kemi kaluar nga pesimizmi i tepruar në optimizëm të tepruar dhe tani përsëri në pesimizëm të tepruar
Ky nuk është momenti për të humbur besimin në Ukrainë. Ky është momenti për të dyfishuar mbështetjen tonë për luftëtarët e saj.
Presidenti Biden në përgjithësi ka bërë një punë të shkëlqyer për të mbështetur Ukrainën. Ai ka bindur Kongresin të sigurojë 54 miliardë dollarë ndihmë që nga fillimi i pushtimit. Dhe ai ka pasur të drejtë të shmangë përfshirjen në luftime të drejtpërdrejta me rusët; pra refuzimi i tij për të shpallur një zonë ndalim-fluturimi.
Për muaj të tërë, ukrainasit kanë kërkuar sisteme të shumta raketash që do t’i lejonin ata të neutralizonin artilerinë ruse. Më në fund, javën e kaluar, Biden ra dakord të furnizonte sistemet raketore të artilerisë me lëvizshmëri të lartë M142 – por vetëm katër prej tyre.
Biden ende refuzon të furnizojë sistemet e mbrojtjes ajrore me rreze të gjatë Patriot ose aeroplanët luftarakë (MiG-29 ose, më mirë, F-16), që Ukraina ka nevojë dëshpërimisht. Ai gjithashtu refuzon të veprojë për bllokadën detare ruse të Detit të Zi, e cila po dobëson tmerrësisht shumë ekonominë e Ukrainës.
Biden do të bënte mirë të kujtonte Doktrinën Powell, të formuluar nga sekretari i ndjerë i shtetit Colin L. Powell.
Ai këshilloi kundër përfshirjes në “gjysmë-luftëra me zemër” dhe argumentoi se kur Shtetet e Bashkuara përdorin forcën, duhet ta bëjnë këtë për të fituar.
E njëjta doktrinë duhet të zbatohet për ndihmën ushtarake: në vend që t’i ofrojmë Ukrainës ndihma të mjaftueshme për të shmangur humbjen, ne duhet të ofrojmë mbështetje që ajo të mund të fitojë luftën (që do të thotë, të çlirojë pjesën më të madhe të territorit të humbur që nga 24 shkurti).
Ukraina nuk tregon asnjë shenjë të lodhjes nga lufta. As ne nuk duhet.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Amerika e Para”, në stilin e Biden
‘Konkurrenca për fuqi duhet të ndalë’
“Çelësi” për humbjen e Putinit? Rusët që janë kundër luftës!
