Këtë javë, liderët e G7-s rikonfirmuan në një samit në Bavari “angazhimin e tyre të palëkundur” për të mbështetur luftën e Ukrainës kundër Rusisë “për aq kohë sa duhet”.
Më pas ata u nisën për në samitin e NATO-s në Madrid, ku diskutuan mënyrat për të forcuar aleancën ushtarake në përgjigje të agresionit të vazhdueshëm të Vladimir Putinit.
Fjalët e G7-ës nuk janë aspak të zbrazëta – liderët e saj tashmë kanë filluar të vendosin një ndalim të rënë dakord për arin rus dhe po kërkojnë mënyra për të kufizuar më tej shitjet e naftës duke vendosur një “çmim tavan” mbi eksportet ruse.
Samiti i NATO-s filloi gjithashtu me një sukses, me Turqinë që ra dakord të mbështesë pranimin e Finlandës dhe Suedisë në aleancë më 28 qershor. Megjithatë, ndërsa lufta e Putinit hyn në muajin e pestë – dhe me Kremlinin që refuzon as të shqyrtojë ndonjë zgjidhje serioze diplomatike për konfliktin – G7 dhe NATO duhet të fillojnë të shikojnë kërcënimet e mundshme ndaj aftësisë së tyre për të vazhduar mbështetjen për Kievin në afat të mesëm dhe afatgjatë.
Para së gjithash, është e rëndësishme që Perëndimi të veprojë për të siguruar që strategjia e tij të jetë me të vërtetë e qëndrueshme “për aq kohë sa duhet” që Rusia të mposhtet.
Kjo mund të jetë mjaft kohë, dhe Perëndimi është shumë më i ndjeshëm ndaj presionit publik, dhe rrjedhimisht ndaj ndikimit negativ ekonomik të sanksioneve, sesa Putini do të jetë ndonjëherë.
Kremlini nuk ka asnjë strategji për të kapërcyer sanksionet – Putin është qartësisht i lumtur që e zhyt ekonominë e vendit të tij në autarki në këmbim të realizimit të vizionit të tij neo-imperial – por beson se mund t’i kapërcejë ato për sa kohë që ka ende tregje të gatshme për të importuar naftën dhe gazin e saj, dhe për sa kohë që rubla mbetet e konvertueshme.
Ai gjithashtu beson se mund të vazhdojë të zbusë ndikimin e sanksioneve teknologjike duke gjetur partnerë në vende të treta.
Kjo sepse beson se uniteti perëndimor do të lëkundet pasi ndikimi ekonomik i sanksionimit të Rusisë të nidhet në Perëndim.
Ky besim përbën një shtyllë kryesore të propagandës ruse, e cila pretendon se Perëndimi po vuan shumë më tepër nga axhenda e sanksioneve sesa rusët. Kjo është krejtësisht e rreme – Perëndimi nuk ka parë asgjë si rritja e varfërisë prej 69 për qind që përjetoi Rusia në tremujorin e parë të 2022, e cila pasqyron vetëm ndikimin e pesë javëve të para të luftës dhe sanksioneve – por megjithatë, realiteti është se Sanksionet do të kenë një ndikim të rëndësishëm ekonomik dhe politik në Perëndim.
Parashikimet jashtëzakonisht të tmerrshme për ndikimin e sanksioneve në Perëndim janë tashmë të përhapura.
Ato përfshijnë pretendime se sanksionet do të shkaktojnë fundin e dollarit dhe të sistemit aktual monetar dhe financiar global që formon bazën e tregtisë ndërkombëtare dhe lëvizjes së kapitalit.
Disa madje kanë deklaruar se sanksionet sinjalizojnë fundin e “perandorisë amerikane”.
Ndërsa këto janë prognoza fantastike që ka shumë pak gjasa të realizohen, realiteti është se Perëndimi tashmë po përballet me një kosto të konsiderueshme ekonomike për politikën e tij të sanksioneve kundër Rusisë dhe ka të ngjarë të përballet me më shumë gjatë muajve të ardhshëm. Moska po punon shumë për ta siguruar këtë, duke ndërprerë në mënyrë selektive furnizimet me gaz për vendet evropiane që nuk janë të gatshme të paguajnë për to në rubla.
Çmimet e larta të naftës të shkaktuara nga pushtimi i Ukrainës nga Rusia dhe sanksionimi i mëvonshëm i hidrokarbureve të saj po ndihmojnë në nxitjen e inflacionit në Perëndim, dhe nga ana tjetër, kufizojnë mbështetjen për ndërprerjet e përgjithshme të eksporteve ruse.
Gjermania tashmë po përgatitet për reduktimin e gazit këtë dimër.
Masat e reja po bëhen gjithnjë e më të vështira për t’u rënë dakord, siç shihet nga fakti se diskutimet vazhdojnë ende në lidhje me propozimet e “tavanit të çmimit” për naftën ruse edhe pas përfundimit të samitit të G7 më 27 qershor.
Është më e rëndësishme se kurrë që të Perëndimi të përfshihet në një fushatë publike për të krijuar mbështetje për sanksionet. Administrata Biden ka tentuar një pjesë të kësaj, duke fajësuar Vladimir Putinin për inflacionin dhe duke etiketuar rritjen e çmimeve të karburantit si “rritje e çmimit të Putinit” – por me pak sukses.
Ky është një dështim që nuk mund të anashkalohet – veçanërisht për shkak se shumë nga faktorët që bëjnë që perspektiva ekonomike globale të kthehet në negative, me të vërtetë mund t’i atribuohet Kremlinit.
Ishte pushtimi i Ukrainës nga Rusia ai që çoi në rrëmujë tregjet globale. Është Kremlini ai që po ushtron presion aktiv ndaj furnizimeve evropiane me gaz, duke bllokuar tregtinë ukrainase dhe duke penguar prodhimin ukrainas.
Sanksionet ndaj Kremlinit nuk janë burimi i problemeve ekonomike aktuale dhe të ardhshme të Perëndimit.
Ata janë mënyra e Perëndimit për të bërë të qartë se Rusia nuk do të shihet si një partner i pranueshëm tregtar, ndërkohë që ajo vazhdon të njollosë burimet dhe produktet e saj me gjakun ukrainas.
Vëmendja e publikut ndaj luftës në Ukrainë, megjithatë, po bie në të gjithë Perëndimin dhe votuesit ka të ngjarë të kenë përparësi shqetësimet ekonomike mbi ato humanitare në zgjedhjet e ardhshme.
Ndërsa Perëndimi lufton për të rënë dakord për sanksionet e reja, është më e rëndësishme se kurrë të mbrohen ato ekzistuese. Fushatat e presionit publik janë një pjesë e rëndësishme e kësaj, por shumë më e rëndësishme do të ishte përfshirja e sanksioneve ekzistuese në legjislacion.
Kjo është veçanërisht e vërtetë për Shtetet e Bashkuara, të cilat luajnë një rol kyç në zbatimin e regjimit të sanksioneve perëndimore.
Kërcënime të ngjashme mbeten nga e djathta ekstreme populiste dhe e majta ekstreme në të gjithë Evropën. Përpara se Trump dhe të ngjashmit e tij të vënë në rrezik unitetin perëndimor – dhe të gjithë përparimin e bërë drejt fitores së luftës ekonomike kundër Rusisë, është thelbësore që sanksionet të kodifikohen në legjislacion.
Maximilian Hess është një anëtar në Institutin e Kërkimeve të Politikës së Jashtme dhe një konsulent i Riskut Politik me qendër në Londër.
Burimi: Al Jazeera
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Çelësi” për humbjen e Putinit? Rusët që janë kundër luftës!
“Rusia i ka përballuar sanksionet më mirë se Evropa”
“Nuk e kuptoj se si dikush mund të jetë mbështetës i Rusisë”
