Pesë ditët e fundit, forcat ukrainase kanë fituar terren, si në veri të Donbasit ashtu edhe në jug të vendit, dhe po ndryshon në mënyrë dramatike rrjedhën e një konflikti për të cilin përgjegjësinë e vetme e mban presidenti rus Vladimir Putin.
Dinamika e re e luftës, e cila pasqyron rezistencën e patundur të ukrainasve, justifikon gjithashtu zgjedhjet strategjike të bëra nga aleatët perëndimorë të Kievit: ofrimin e ndihmës pa kaluar kufirin e armiqësisë.
200 ditët e fundit kanë parë një kthesë spektakolare në konflikt. Në fillim të pushtimit, më 24 shkurt, balanca e fuqisë për sa i përket burimeve të mobilizuara ushtarake ishte qartësisht në favor të Moskës.
Përparimi në veri të Donbasit dhe presioni që ushtarët ukrainas po ushtrojnë në rajonin e Khersonit dëshmojnë për përmbysjen totale të situatës. Forcat ukrainase tani duket se janë më të shumta, më të pajisura dhe shumë më të motivuara.
Ndihma e konsiderueshme ushtarake e dërguar në Kiev, kryesisht nga Shtetet e Bashkuara, po bën një ndryshim të vërtetë në terren, si dhe trajnimi i ushtarëve ukrainas, të cilët janë jashtëzakonisht efektivë taktikisht.
Është një kthesë e turpshme e ngjarjeve për mbështetësit e verbër të Kremlinit, të cilët fillimisht kërkuan dorëzimin e Ukrainës, duke e konsideruar humbjen e saj të pashmangshme, përpara se të kritikonin përmbytjen e mbështetjes ushtarake që vinte nga Perëndimi.
Ata thanë se ndihma ushtarake do të zgjaste më kot vuajtjet e popullit ukrainas, përballë një ushtrie ruse që nuk do të tërhiqet kurrë as edhe një centimetër.
Presidenti i Ukrainës Volodymyr Zelensky iu drejtua këtyre rusëve pro-luftës më 11 shtator, pasi termocentralet ukrainas u bombarduan në hakmarrje për ofensivën në vazhdim, në një fjalim drejtuar Moskës sa të fuqishme aq edhe të dhimbshme, të publikuar në internet. “A mendoni akoma se mund të na trembni, të na thyeni, të na bindni të bëjmë lëshime? Vërtet nuk kuptoni asgjë? Nuk kuptoni kush jemi ne? Çfarë përfaqësojmë? Çfarë është në rrezik për ne?” shkroi ai. Ishte një deklaratë që simbolizonte vërtetë e fortë.
Do të ishte e rrezikshme sot të parashikohej një fund i shpejtë i një konflikti që do të ketë një ndikim kritik në vetë ekzistencën e Ukrainës dhe që po bëhet i tillë për regjimin në Moskë.
Kjo është me të vërtetë pengesa e dytë e pësuar nga ajo që teorikisht duhet të jetë ushtria më e fuqishme në konflikt. Pas dështimit të ofensivës fillestare të Rusisë në Kiev në fillim të luftës, trupat ruse nuk ishin në gjendje të parashikonin një ofensivë e cila megjithatë mobilizoi forca të konsiderueshme.
Këto dy dështime në pak më shumë se gjashtë muaj do të lënë gjurmë të qëndrueshme.
Në fakt, përparimi ukrainas më në fund tërhoqi perden njëherë e përgjithmonë mbi gënjeshtrën e “operacionit special ushtarak” – fraza që synonte të maskonte fytyrën e vërtetë të luftës me semantikë të paqartë dhe të bindte opinionin publik rus, të mashtruar nga propaganda.
Rezultati rus ka rritur zemërimin e njerëzve në Moskë që po bëjnë thirrje për një luftë gjithëpërfshirëse, duke rrezikuar të provokojnë një përshkallëzim të pakontrollueshëm.
Propaganda ruse gjithashtu duhet të punojë fort për të qetësuar një shoqëri që nuk mund të mos vërë re humnerën midis narrativës zyrtare dhe dëshmive gjithnjë e më të pavërteta.
Armët perëndimore kanë gjithashtu rolin e tyre për të luajtur.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Çelësi” për humbjen e Putinit? Rusët që janë kundër luftës!
