Italia ka votuar për një qeveri të re, me gjasë që do të udhëhiqet nga një kryeministër, partia e të cilit doli nga hiri i fashizmit italian të pas Luftës së Dytë Botërore.
Rritja e Giorgia Melonit, etno-nacionalistes së zjarrtë që duket fitimtare në zgjedhjet e së dielës, ka tronditur Evropën dhe ka shkaktuar frikën se Italia mund të jetë thembra e Akilit në vendosmërinë perëndimore për t’i rezistuar fushatës së përgjakshme të Rusisë në Ukrainë.
Në fakt, do të ishte e vështirë ta gjykonim Melonin, e cila do të ishte kryeministrja e parë femër e Italisë, si fashiste. Dhe, pasi hoqi dorë nga admirimi i saj i mëparshëm për diktatorin rus Vladimir Putin, ajo ka qenë e pakursyer në mbështetjen e mbështetjes së NATO-s për Ukrainën – edhe pse e njëjta gjë nuk mund të thuhet për partnerët e saj të mundshëm të koalicionit.
Ajo gjithashtu ka ‘zbutur’ retorikën e saj të dikurshme referuar Bashkimit Evropian, ndoshta sepse Italia varet nga fondet e ndihmës pandemike nga BE.
Megjithatë, ka mjaft arsye për shqetësim për Melonin, e cila është vendosur të qeverisë një nga ekonomitë më të mëdha në botë.
Ajo është e fundit në një listë ekstremistësh që kanë patur rezultate shumë të mira në zgjedhjet evropiane këtë vit, duke përfshirë nacionalistët në Francë, Hungari dhe Suedi.
Fitorja e saj e dukshme është më shumë provë se liderët e ekstremit të djathtë po marrin pushtetin në një kontinent të goditur nga imigracioni, problemet ekonomike dhe, lufta më shkatërruese në tre të katërtat e një shekulli.
Përmbysja politike është dështimi në Itali, e cila ka pasur 69 qeveri në 77 vitet që nga përfundimi i Luftës së Dytë Botërore.
Megjithatë, Meloni që merr postin e kryeministres do të ishte një ngjarje vendimtare. Ajo ka hedhur idenë e ngritjes së një bllokade detare për të ndaluar të huajt e paautorizuar të arrijnë në brigjet italiane.
Kjo nuk ka gjasa të funksionojë. Është gjithashtu një jehonë toksike e antisemitizmit të ashpër të Musolinit, diktatorit të Luftës së Dytë Botërore, të cilin Meloni dikur e admironte hapur.
Intoleranca e saj u drejtohet gjithashtu njerëzve LGBTQ, për të cilët qeveria e saj mund të vendosë që Italia të jetë i vetmi vend që nuk ka legalizuar martesat e të njëjtit seks. Duke i përshtatur pikëpamjet e saj si pro-familjes, ajo është zotuar të ndalojë birësimet e njerëzve të të njëjtit seks.
Partia e saj dhe partnerët e saj të koalicionit të krahut të djathtë përfshijnë figura që mund të kërcënojnë zgjedhjet e lira dhe të ndershme, dhe që do të imitonin kryeministrin hungarez Viktor Orban, i cili ka shkatërruar aspektet kryesore të demokracisë së atij vendi.
Megjithatë, bllokut të Meloni do t’i mungojnë votat në Parlamentin e Italisë për të dëmtuar mbrojtjen kushtetuese për institucionet demokratike italiane.
Rreziku i fshehur i një qeverie Meloni është për aftësinë e Evropës për t’i bërë ballë përpjekjeve të Putin për të thyer sanksionet perëndimore anti-Kremlin, duke përdorur varësinë e Evropës nga eksportet ruse të energjisë si mjet.
Ekonomia e Italisë është anemike kronike dhe shumë italianë do të vuajnë ndërsa presioni i Moskës rritet.
Kjo do të testojë vendosmërinë e Melonit, veçanërisht duke pasur parasysh se një nga partnerët e saj të koalicionit, Matteo Salvini i partisë Liga, kundërshton sanksionet dhe tjetri, ish-kryeministri Silvio Berlusconi, është një apologjetar i autoritarit rus.
Uashingtoni, NATO dhe BE duhet të përdorin mjetet e tyre në dispozicion për të siguruar që ‘shtylla kurrizore’ e Melonit të mbetet e fortë.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
