Në fund të gushtit, forcat ukrainase nisën një ofensivë me lëvizje të ngadaltë për të larguar pushtuesit rusë nga Kherson, një nga qytetet më të mëdha që ata kanë pushtuar që nga fillimi i luftës më shumë se gjashtë muaj më parë.
Instituti për Studimin e Luftës raporton se “kundërofensiva ukrainase po bën përparim”, megjithëse nuk është ende e qartë se kur, apo edhe nëse, ukrainasit mund të çlirojnë Kherson.
Por, ndërsa fati i Khersonit mbetet për t’u përcaktuar, diçka është e qartë: Ukraina po fiton luftën e saj të pavarësisë.
Çështja kryesore tani është se sa nga territori i saj mund të rikthehet. Ekzistenca e një shteti ukrainas demokratik, properëndimor nuk është më në dyshim. Planet luftarake të diktatorit rus Vladimir Putin kanë dështuar.
Kolegët e My Post raportuan se Putini kishte planifikuar “të pushtonte Kievin brenda tre deri në katër ditë”, “të hiqte Presidentin Volodymyr Zelensky” dhe “të vendoste një qeveri kukull”. Forcat e tjera ruse supozohej të lëviznin nga lindja dhe jugu, “duke lënë një shtet ukrainas në perëndim”.
Kur ato plane fillestare u penguan nga mbrojtja heroike e Kievit, Putini u zhvendos në mes të prillit për t’u fokusuar në rajonin e Donbasit në lindje. Në fillim të korrikut, forcat e Putinit kishin detyruar të tërhiqeshin mbrojtësit ukrainas nga Luhansk, një nga dy provincat në Donbas. Por trupat ruse nuk i futën në kurth forcat ukrainase, siç kishin shpresuar, dhe nuk kanë bërë ndonjë përparim të dukshëm në Donetsk (provinca tjetër në rajonin e Donbasit). Në vend të kësaj, ata janë hedhur në mbrojtje në Kherson dhe në pjesën tjetër të jugut.
Moska tani është detyruar të shtyjë planet për një “referendum” farsë, të planifikuar për në mes të shtatorit, për aneksimin e Khersonit në Rusi.
Forcat ukrainase kanë iniciativën dhe po shfaqin qëndrueshmëri, pavarësisht nga viktimat e konsiderueshme. Putin shpresonte të copëtonte Ukrainën. Në vend të kësaj ai e ka bashkuar atë.
Në një sondazh të fundit, 91 përqind e ukrainasve shprehën miratimin e Zelensky dhe 98 përqind shprehën besimin në fitore.
Putini ka arritur të mbajë mbështetjen ruse për “operacionin e tij special ushtarak” vetëm duke shtypur brutalisht mospajtimin dhe duke fshehur koston e tij reale. Drejtori i CIA-s, William Burns, tha më 20 korrik se viktimat ruse u vlerësuan në 15,000 trupa të vrarë dhe 45,000 të plagosur. Analistët e pavarur vlerësojnë se Rusia ka humbur më shumë se 5,400 automjete ushtarake (duke përfshirë më shumë se 1,000 tanke) së bashku me 52 avionë dhe 11 anije. Humbje të tilla masive të trupave dhe pajisjeve do të jetë e vështirë të zëvendësohen – aq më tepër sepse Putin refuzon të rrezikojë një mobilizim total të shoqërisë ruse që mund të minojë mbështetjen për sundimin e tij të paligjshëm.
Rusia është e detyruar të blejë predha artilerie nga Koreja e Veriut dhe drone nga Irani.
Putini kishte shpresuar të gjunjëzonte Ukrainën dhe aleatët e saj perëndimorë duke zhvilluar luftë ekonomike.
Më 22 korrik, nën presionin e Turqisë dhe vendeve të tjera mbështetjen e të cilave ai po kërkon, Putin ra dakord të hiqte bllokadën e tij në Detin e Zi dhe të lejonte dërgesat e grurit ukrainas nën kujdesin e Kombeve të Bashkuara.
Ministria e Infrastrukturës së Ukrainës raporton se deri më tani 86 anije kanë lundruar nga portet e Ukrainës duke transportuar 2 milionë tonë produkte bujqësore në 19 vende. Këto dërgesa po zbehin përpjekjet e Putinit për mungesën e ushqimit, duke zbutur presionet inflacioniste dhe duke lejuar Ukrainën të gjenerojë të ardhura shumë të nevojshme.
Putini është përpjekur të përdorë kërcënimin e ndërprerjeve ruse të energjisë për të bindur Evropën të ndalojë mbështetjen e Ukrainës. Një zëdhënës i Kremlinit sapo njoftoi se Rusia po mbyllte tubacionin e gazit natyror Nord Stream 1 për në Evropë derisa të hiqen sanksionet perëndimore.
Por evropianët nuk janë lëkundur. Përkundrazi, ata kanë përshpejtuar përpjekjet e tyre për t’i dhënë fund varësisë nga energjia ruse.
Objektet evropiane të depozitimit të gazit janë mbushur gati 80 për qind tashmë, shumë përpara afatit të nëntorit, dhe Bashkimi Evropian po rrit importet e gazit natyror të lëngshëm, duke shtyrë planet për mbylljen e centraleve bërthamore dhe duke reduktuar përdorimin e energjisë.
Sanksionet perëndimore nuk kanë çuar në një shpërthim ekonomik në Rusi ose nuk e kanë detyruar Putinin të ndërpresë pushtimin e tij, por ato po marrin një taksë që vetëm do të rritet.
Sipas Bloomberg, një dokument i brendshëm i qeverisë ruse paralajmëron për një “recesion shumë më të gjatë dhe më të thellë” sesa zyrtarët e pranojnë në “deklaratat e tyre optimiste publike”, me ekonominë që nuk kthehet në nivelin e saj të paraluftës deri në “fundin e dekadës ose më vonë”.
Nuk ka vend për vetëkënaqësi. Ukraina mund të mbizotërojë vetëm nëse vazhdon të marrë ndihmë të konsiderueshme perëndimore dhe ka nevojë për më shumë ndihmë (aeroplanë luftarakë, raketa me rreze të gjatë dhe tanke) për të përfunduar çlirimin e tokës së saj.
Por më shumë se gjashtë muaj pas “luftës së zgjedhur” të Putinit, humbja e mundshme e Rusisë është në fokus.
Ajo që mbetet për t’u përcaktuar është madhësia dhe ndikimi i asaj disfate.
Nëse ukrainasit arrijnë të bllokojnë deri në 25,000 trupa ruse në bregun perëndimor të lumit Dnieper rreth Khersonit, kjo mund të shkundë deri në themel regjimin kriminal të Putinit.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Deutsche Welle”: BE-ja kërkon të ndalojë arin rus
“Çelësi” për humbjen e Putinit? Rusët që janë kundër luftës!
