Në dhjetor, kur u bë kancelari i parë i SPD-së i Gjermanisë për 16 vjet, Olaf Scholz pyeti ndihmësit nëse kishte një plan B për energjinë nëse Rusia mbyllte gazin. Përgjigjja, shkroi Scholz në një ese të botuar këtë muaj, ishte “jo”.
Kështu filloi një vit gjatë të cilit parimet dhe idetë që qëndronin në themel të dekadave të prosperitetit gjerman u testuan deri në shkatërrim.
Pushtimi brutal i Ukrainës nga Vladimir Putin dhe armatizimi i tij i furnizimeve me energji, e detyroi Gjermaninë që njëkohësisht t’i jepte fund varësisë së saj nga gazi rus dhe të rimendonte një profil si një fuqi ushtarake.
Duke pasur parasysh shkallën dhe urgjencën morale të sfidës – dhe rëndësinë gjeopolitike të Gjermanisë – qeveria e koalicionit tre-partiak ndonjëherë e pafuqishme e Scholz nuk ka marrë meritën ndërkombëtare që meriton.
Nën drejtimin e Scholz, Gjermania është bërë donatori i tretë më i madh i ndihmës, përfshirë armët, për Ukrainën.
Në të njëjtën kohë, ajo ka mbajtur një linjë të nevojshme për të mbajtur NATO-n jashtë luftës. Në vend, qeveria është përballur në mënyrë efektive me atë që Scholz e quan ‘zeitenwende’ (pikë kthese) duke shpenzuar shuma të jashtëzakonshme për t’u marrë me çështje të jashtëzakonshme. Ndërsa vendi ka aksesuar burimet alternative të gazit me shpejtësi marramendëse dhe është përpjekur të përshpejtojë kalimin drejt energjisë së rinovueshme, 200 miliardë euro janë marrë hua për të subvencionuar faturat e larta të energjisë.
Rreth 100 miliardë euro më shumë do të investohen në rritjen e aftësive të një ushtrie gjermane të profilit të lartë.
Kjo sasi e madhe e huamarrjes është klasifikuar si një fond emergjence. Kjo, nga ana tjetër, e ka lejuar Scholz të ndjekë disa nga axhendat e qendrës së majtë që e ndihmuan në zgjedhjen e tij: është rritur paga minimale, së bashku me pagesat e ndihmës sociale dhe pensionin shtetëror; një leje transporti publik e subvencionuar popullore do të rifutet në vitin 2023.
Qeveria e koalicionit po ua lehtëson gjithashtu emigrantëve aplikimin për natyralizim dhe shtetësi. Disa nga kritikët e Scholz në të majtë do të donin që qeveria të shkonte më tej dhe më shpejt në çështje të tilla si negociatat kolektive.
Por një vit më pas, dhe duke pasur parasysh rrethanat, ky duket si një rekord progresi.
Megjithatë, pas një viti traumatik të përshkruar nga një deputet i SPD-së si “absolutisht i çmendur”, e ardhmja duket po aq sfiduese për Scholz dhe partnerët e tij të koalicionit.
Në sondazhe, SPD mbetet shumë prapa opozitës së CDU. Në lindje, pakënaqësia me koston e mbështetjes së rezistencës së Ukrainës ndaj Putinit po rritet. Bastisjet e policisë në të gjithë vendin javën e kaluar, të cilat penguan një komplot të ekstremit të djathtë për të përmbysur shtetin, konfirmuan kërcënimin e paraqitur nga ekstremistët e skajshëm të radikalizuar në një epokë permakrize.
Në frontin e energjisë, retorika mbi nevojën për të përshpejtuar tranzicionin e gjelbër nuk po përputhet me fakte.
Dhe për çështjet e trazuara evropiane si kufizimet e çmimit të naftës dhe subvencionet e energjisë, liderë të tjerë të BE-së e kanë akuzuar Scholz-in për mungesë solidariteti.
Marrëdhëniet franko-gjermane, në veçanti, kanë nevojë për ‘riparim’.
Më e rëndësishmja, Scholz ka për detyrë të gjejë një model biznesi të përditësuar për ekonominë më të fuqishme të Evropës.
Pasi u pasurua përmes rritjes së udhëhequr nga eksportet në një epokë globalizimi të lartë dhe ndërvarësie ekonomike, Gjermania tani duhet të lundrojë në një botë shumëpolare në të cilën SHBA dhe Kina po ngrenë barriera.
Veprimet e Putinit e kanë lënë në histori doktrinën e Wandel durch Handel (ndryshimi përmes tregtisë). Pasi ka shmangur me sukses një fatkeqësi të mundshme gjatë vitit të tij të parë në detyrë, posti i kryeministrit të Scholz do të përcaktohet nga aftësia e tij për të gjetur një mënyrë për të ruajtur fuqitë ekonomike gjermane në kohë tërësisht ndryshe.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
