Pushtimi i paligjshëm i Vladimir Putin i Ukrainës vitin e kaluar shkaktoi luftëra paralele.
Njëra është konflikti i përgjakshëm i artilerisë dhe këmbësorisë. Tjetra është lufta e errët dhe pa kufij që vë në ballë fuqinë financiare, ligjore dhe rregullatore të administratës Biden dhe aleatëve të saj perëndimorë kundër ekonomisë së Moskës me bazë naftën dhe gazin.
Synimi i Perëndimit në nisjen e luftës së dytë – luftën e sanksioneve ekonomike – ishte të ndëshkonte Rusinë dhe të dëmtonte aftësinë e saj për të mbështetur luftën tokësore në Ukrainë. Rezultatet e kësaj përpjekjeje të deritanishme janë të përziera. Sanksionet po shterrojnë të ardhurat e shtetit rus dhe po tronditin bazat financiare të vendit, duke e izoluar gradualisht Moskën nga sistemi financiar global.
Por ata nuk e kanë dobësuar vullnetin apo kapacitetin e saj për të luftuar – ose nuk kanë shkaktuar kolapsin ekonomik rus që disa prisnin.
Në rastin e sanksioneve, koha duhet të jetë në anën e Perëndimit.
Me më shumë presion politik, përfshirë disa aleatë të SHBA-së, masat e vendosura nga Shtetet e Bashkuara dhe vendet evropiane mund të pritet të shkaktojnë pasoja të mëdha ndaj regjimit të presidentit rus dhe oligarkëve rusë që ndihmojnë në mbajtjen e tij në këmbë.
Ndërsa Moska ka pasur njëfarë suksesi në mobilizimin e një ushtrie ndërkombëtare ndërmjetësish që shmangin sanksionet, kjo përpjekje ka ardhur me kosto të konsiderueshme.
Ekonomistët vënë në dukje se edhe pse të ardhurat ruse po bien, shpenzimet e Kremlinit janë rritur ndërsa ai përpiqet të importojë gjysmëpërçues dhe materiale të tjera të nevojshme për të ushqyer një ‘makineri lufte’ që funksionon. Numri ka filluar të rritet: deficiti i qeverisë ruse po rritet dhe vlera e rublës ruse ka rënë ndjeshëm në gjashtë muajt e fundit.
Megjithatë, vetëm kjo nuk do ta gjunjëzojë regjimin e Putin. Hapat e mëtejshëm janë të nevojshëm, duke filluar me ato më të ashpra për të ulur të ardhurat ruse nga nafta.
Ndërsa nafta e papërpunuar ruse ka gjetur shumë blerës të gatshëm jashtë koalicionit të vendeve sanksionuese, kufiri perëndimor i ka fuqizuar importuesit të negociojnë çmime më të ulëta, duke ulur ndikimin e tregut të Kremlinit. Krahasuar me shumicën e eksporteve të papërpunuara në botë, nafta ruse tani është e lirë. Ministria e financave e Putin pranoi se të ardhurat e qeverisë federale ruse nga nafta në janar kishin rënë gati 60 për qind që nga marsi i kaluar, muaji pas pushtimit.
Në të njëjtën kohë, megjithatë, ka shenja në rritje se tregtarët që shkatërrojnë sanksionet dhe ndërmjetës të tjerë po hartojnë skema për të kapërcyer kufirin e çmimit dhe kufizime të tjera perëndimore mbi eksportet ruse të energjisë. Këtë javë, për shembull, Financial Times publikoi një përshkrim të detajuar se si një firmë me bazë në Zvicër, e cila është pjesë e regjimit të sanksioneve, hoqi dorë nga aktiviteti i saj tregtar në naftën ruse të Lindjes së Largët qershorin e kaluar dhe e zhvendosi atë në një kompani me emër pothuajse identik në Dubai, i cili përdor huadhënës në Lindjen e Mesme dhe cisterna të regjistruara në Kinë, Indi dhe vende të tjera që nuk janë regjistruar për sanksionet. Firma në Dubai, Paramount Energy and Commodities DMCC, thotë se është në përputhje me të gjitha “ligjet dhe rregulloret” përkatëse.
Qeveritë perëndimore duhet të intensifikojnë shqyrtimin e tyre të mashtrimeve të tilla dhe t’i penalizojnë ato aty ku është e mundur.
Zyrtarët e Departamentit të Thesarit të SHBA thonë se ka pak prova të evazionit të sanksioneve. Por studiues të pavarur në Global Witness, thonë se zbatimi i kufirit të çmimit është i dobët.
Përtej zbatimit më agresiv, ka mënyra të tjera për të shtrënguar pengesën mbi eksportet e energjisë që Putin përdor për të financuar luftën e tij.
Synimi i vendosjes së kufirit të naftës së papërpunuar ruse në 60 dollarë, afërsisht 20 për qind nën çmimin standard kryesor ndërkombëtar, ishte të zvogëlohej rezerva e parave të gatshme të Rusisë, duke i ofruar asaj ende një nxitje të mjaftueshme për të ruajtur eksportet dhe për të mbajtur tregjet globale të naftës të qëndrueshme. Tani është koha për të ulur më tej kufirin perëndimor, në rritje, në 40 dollarë për fuçi ose më pak, në përputhje me rekomandimet nga Shkolla e Ekonomisë e Kievit dhe ish-ambasadori i SHBA në Rusi, Michael McFaul.
Edhe në atë nivel, Moska do të përfitonte nga nafta e saj, kostot e prodhimit të së cilës janë ndër më të ulëtat në botë dhe nuk do të kishte gjasa të ulë prodhimin; ajo ka disa opsione të tjera të besueshme për gjenerimin e të ardhurave.
Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e tyre mund të zgjerojnë gjithashtu sanksionet individuale kundër oligarkëve rusë që mbështesin Kremlinin. Në dhjetor, Kanadaja u bë vendi i parë i G-7 që ndoqi konfiskimin e aseteve të ngrira nga një oligark i sanksionuar, Roman Abramovich, i cili i ka shërbyer Putinit për vite me radhë. Sipas një ligji të miratuar vitin e kaluar, Otava tha se do të përdorte 26 milionë dollarë nga Granite Capital Holdings Ltd., në pronësi të Abramovich, për rindërtimin e Ukrainës dhe për të kompensuar të mbijetuarit e luftës ukrainase.
Çështja më e gjerë nëse duhen konfiskuar rreth 300 miliardë dollarë aktive të ngrira të bankës qendrore ruse në bankat perëndimore dhe japoneze për të rindërtuar përfundimisht Ukrainën, është më e ndërlikuar.
Në një mënyrë apo tjetër, Rusia duhet të detyrohet të paguajë pjesën e qindra miliarda dollarëve që do të kërkohen për rindërtimin e Ukrainës. Por sekuestrimi i fondeve të bankës qendrore mund të dëmtojë sistemin financiar ndërkombëtar, në të cilin asete të tilla supozohen të jenë të shenjta.
BE-ja krijoi një grup pune për të studiuar këtë çështje, një veprim i iniciuar nga presidenca aktuale suedeze e Këshillit të Bashkimit Evropian.
Një hap i parë i zgjuar për grupin e punës do të ishte të hidhte dritë mbi vetë asetet – ku mbahen ato, në çfarë forme dhe sasie.
Putin është i bindur se koha është aleati i tij në Ukrainë dhe se Perëndimi do të lodhet me koston dhe angazhimin e kërkuar për të mbrojtur Kievin dhe për ta ndihmuar atë të rifitojë territorin e humbur nga rrëmbimi i tokës nga diktatori rus.
Rënia e ekonomisë së Rusisë me sanksione dhe masa më të ashpra është një mënyrë për ta bindur atë, së bashku me elitat e tjera ruse, se çmimi do të jetë më i lartë, do të zgjasë më shumë dhe do të shkaktojë më shumë dhimbje sesa imagjinon aktualisht Kremlini.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Ngërçit’ të Gjermanisë, mund t’i japë fund vetëm Amerika!
“Çelësi” për humbjen e Putinit? Rusët që janë kundër luftës!
