Ajo që të gjithë kishin frikë më në fund ndodhi. Houthi, një grup shiit jemenas që kontrollon kryeqytetin e vendit arab, u hodh në sulm, duke i “hedhur njëkohësisht benzinë zjarrit të ndezur në Lindjen e Mesme. Dhe këtë herë jo vetëm me lëshimin e raketave drejt Izraelit, por me kapjen e një anijeje tregtare që po kalonte tranzit në Detin e Kuq. Prej kohësh ekziston një dyshim i fortë se Houthi-t, të lidhur ngushtë me Iranin, mund të veprojnë në trupin e ujit që lidh Oqeanin Indian me Detin e Kuq dhe përmes të cilit kalojnë anijet tregtare që shkojnë drejt Kanalit të Suezit. Në të njëjtën kohë, përpjekja kryesore e luftës e Izraelit është kundër Hamasit në Gaza, por operacionet po intensifikohen në fronte edhe më të vogla si Bregu Perëndimor dhe kufijtë me Sirinë dhe Libanin, nga ku Hezbollahu shiit i mbështetur nga iranianët lëshojnë raketa në Galile. Kërcënime të reja vijnë nga Teherani. Ministri i Jashtëm iranian Hossein Amirabdollahian në një intervistë për Financial Times deklaroi se “ne nuk duam që lufta të përhapet, por për shkak të afrimit të SHBA dhe Izraelit, nëse krimet kundër Gazës dhe Bregut Perëndimor nuk janë ndalo, një konflikt i madh do të jetë i pashmangshëm”.
Sulmet ndaj ushtarëve
Sipas Departamentit Amerikan të Mbrojtjes, militantët e sponsorizuar nga Irani kanë kryer 61 sulme ndaj bazave dhe objekteve ushtarake amerikane në Irak dhe Siri që nga data 17-29 tetor në Irak dhe 32 në Siri. Rreth 2000 ushtarë amerikanë ndodhen në Irak dhe rreth 900 prej tyre janë në Siri.. Militantët sulmuan bazat amerikane me dronë vetëvrasës dhe raketa. Në shumicën e rasteve nuk ka të lënduar, por vetëm dëme të vogla. Numri më i madh i lëndimeve, kryesisht lëndime në kokë, u regjistruan gjatë sulmeve në bazën ajrore al-Asad në Irak dhe bazën al-Tanf në Siri, të cilat u zhvilluan midis 17 dhe 21 tetorit. Sulmet ndaj bazave ushtarake amerikane u orkestruan nga një kolektiv i përbërë nga grupe të ndryshme militante nën kujdesin e Iranit, i cili vepron nën emrin e Lëvizjes së Rezistencës Islamike në Irak.
Takimi sekret
Sulmet e vendosën kryeministrin irakian Muhammad Shia al-Sudani në një pozitë të vështirë. Domethënë, ai erdhi në pushtet falë mbështetjes që i dhanë ato grupe. Në të njëjtën kohë, al-Sudani dëshiron të ketë marrëdhënie të mira me SHBA-në dhe dëshiron që ushtarët amerikanë të vazhdojnë të qëndrojnë në Irak. Pasi Sekretari Amerikan i Shtetit Antony Blinken i tha kryeministrit irakian gjatë një vizite në Irak në tetor se SHBA nuk do të toleronte sulme ndaj bazave dhe njerëzve të saj, al-Sudani udhëtoi për në Iran dhe u takua me Udhëheqësin Suprem të Iranit Ayatollah Ali Khamenei. Një zyrtar nga një prej grupeve militante të lartpërmendura tha se al-Sudani u kishte bërë presion militantëve që të mos kryenin sulme ndërsa Blinken ishte në Irak. Kryeministri irakian thuhet se u premtoi militantëve se do t’u kërkonte amerikanëve të mos reagonin në mënyrë agresive.
:format(jpeg)/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/48927009/US_free_syria.0.0.jpg)
Hezitimi i SHBA
Që kur Hamasi sulmoi Izraelin më 7 tetor, Amerika ka zhvendosur disa nga trupat dhe pajisjet e saj në Lindjen e Mesme për të parandaluar përhapjen e konfliktit midis Hamasit dhe Izraelit. Në periudhën midis 27 tetorit dhe 12 nëntorit, SHBA-ja sulmoi vetëm tre herë infrastrukturën e grupeve militante. Disa zyrtarë nga administrata Biden shqetësohen se sulmet më të shpeshta do të çonin në një përshkallëzim. Departamenti Amerikan i Mbrojtjes tha se tre sulmet ishin efektive. Deri më tani, amerikanët nuk kanë sulmuar pozicionet e militantëve në Irak, sepse nuk duan të rrezikojnë marrëdhëniet e tyre me qeverinë irakiane. Ata mbrojnë vendimin për t’u hakmarrë vetëm kundër militantëve të vendosur në Siri duke pretenduar se ata po sulmojnë pozicionet e lidhura me Iranin dhe se duan të detyrojnë Teheranin t’u thotë militantëve të ndalojnë sulmet ndaj bazave amerikane. SHBA e konsideron praninë e ushtarëve të saj në Irak si një faktor kyç në luftën kundër Shtetit Islamik. Këto baza u lejojnë atyre të ndihmojnë shpejt forcat e tyre në Siri, por edhe të kenë një ndikim të madh në Lindjen e Mesme.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Nëse duan, i zgjidhim problemet në fushë-betejë”
