Viti i Ri do të sjellë jo vetëm lidership të ri në vendet kyçe të energjisë në mbarë botën, por do të sjellë edhe zhvillime me ndikim në të ardhmen, pasi pushtetarët veprojnë për të siguruar me çdo kusht fatet e tyre.
Nga Rusia në Venezuelë dhe Shtetet e Bashkuara, me një surprizë në skenë të zbuluar tashmë në Argjentinë, ky është një nga vitet më të rëndësishme zgjedhore në dekada.
Rusi: 15-17 mars 2024
Presidenti rus Vladimir Putin po tërheq të gjitha ndalesat për ofertën e tij presidenciale në mars të vitit të ardhshëm. Për këtë qëllim, kritiku kryesor i Kremlinit dhe figura më me ndikim e opozitës në vend dhe aktivisti kundër korrupsionit, Alexei Navalny, është sekuestruar (në rastin më të mirë) në një vend sekret për dy javët e fundit. Askush nuk e di se ku ndodhet tani lideri i opozitës në burg.
Navalny, i cili ka vuajtur një dënim me burg në burgun 1K-6 jashtë Moskës, nuk është paraqitur në asnjë seancë gjyqësore të planifikuar për dhjetor, sipas The Moscow Times, dhe avokatët e tij nuk e kanë parë atë që nga 5 dhjetori.
Në gusht, Navalny u dënua me 19 vjet burg për akuzat “ekstremizëm” në një përpjekje të pacipë për ta mbajtur atë jashtë politikës.
Ndërkohë, është sezoni i lartë i tradhtisë në Rusi, pasi Putini kërkon të rrëzojë çdo kundërshtar. Sipas The Moscow Times, një numër rekord prej 63 rastesh të tradhtisë së lartë janë dërguar në gjykata këtë vit, me shtatë raste të tjera për “bashkëpunim konfidencial me një shtet apo organizatë të huaj”.
Më 22 dhjetor, Putin mori shitësin më të madh të makinave në vend (Rolf) dhe e vuri nën menaxhimin e shtetit, duke pretenduar se ishte për arsye komerciale, por realiteti është se pronari është Sergei Petrov, një kritik i Kremlinit. Rolf, i cili është i vendosur në Qipro, ka qenë rreth e rrotull që nga rënia e Bashkimit Sovjetik. Kremlini e ka akuzuar Rolfin për lëvizje të paligjshme të parave jashtë vendit në një kohë kur ekonomia ruse e kohës së luftës nuk mund ta lejojë këtë. Mendimi i Petrov për këtë është se Putini po i hap rrugën miqve të tij që të rishpërndajnë pasuritë mes tyre.
Sa i përket luftës në Ukrainë, mbetet e paqartë nëse Putin ia ka dalë t’i përcjellë publikut se kjo është një fitore në çfarëdo mënyre, apo çfarë ka nënkuptuar për ekonominë ruse apo ndikimin e Rusisë në arenën ish-sovjetike. Rusia në vitin 2024 do të sjellë padyshim një fitore tjetër për Putinin, por miqtë dhe besnikët e tij janë duke u zhvendosur, dhe kjo do të thotë një rishpërndarje e aseteve dhe një vend kryesisht i pa investueshëm. Sigurisht, fitorja e tij nuk do të tronditë tregun ose nuk do të ketë shumë ndikim në çmimet e naftës dhe gazit, të cilat prej kohësh kanë llogaritur çdo premium të Putinit që duhet të ketë. Një disfatë për Putinin, megjithatë, do të trondiste tregjet për shkak të sasisë masive të pasigurisë që do të sillte.
A mund ta sfidojë dikush Putinin në këtë pikë? Jo në të vërtetë. E vetmja ‘shpresë’ është ish-gazetarja Yekaterina Duntsova, e cila akuzohet se mbështetet nga shefi i Yukos Oil, Mikhail Khodorkovsky (të dy e mohojnë këtë), i cili klasifikohet në Rusi si “agjent i huaj”. Ai është një oligark i arratisur që drejton një lëvizje opozitare nga jashtë Rusisë.
Një kandidat i dytë u shfaq në dhjetor, 60-vjeçari Boris Nadezhdin, një ish politikan dhe komentator që ka akuzuar Putinin se ka minuar institucionet demokratike të vendit me autoritarizmin e tij. Ai gjithashtu e quajti pushtimin e Ukrainës nga Putini një “gabim fatal” – një deklaratë që mund ta çojë atë në burg për tradhti.
71-vjeçari Putin nuk duket se është dobësuar ndjeshëm nga rebelimi i dështuar i Wagner-it në fillim të këtij viti; Kundërofensiva e Ukrainës ka treguar shenja ngecjeje; dhe ndërsa ekonomia mund të mos jetë e qëndrueshme për shkak të përpjekjeve të luftës, makina e propagandës po punon me forcë të plotë për të kaluar një narrativë të ndryshme dhe duket se po funksionon. Shumica e analistëve po përgatiten për një zgjedhje spektakolare që do ta shohë Putinin – tashmë në pushtet që nga viti 1999 – të mbetet në pushtet falë ndryshimeve kushtetuese që ai u sigurua të kalonin për ta lejuar atë të qëndrojë në pushtet për më shumë se një dekadë më gjatë.
Për naftën, kjo do të nënkuptojë më shumë nga status quo-ja aktuale e luftës në Ukrainë dhe sanksionet perëndimore dhe kufijtë e çmimeve, të cilat thjesht do të bëhen normë.
Venezuelë – 2024 (TBD)
Presidenti i Venezuelës Nicolas Maduro ndërpreu një marrëveshje me Uashingtonin për një lehtësim të përkohshëm të sanksioneve ndaj naftës venezueliane. Marrëveshja ishte për zgjedhje të lira dhe të ndershme dhe se ai nuk do të përpiqej të pengonte pjesëmarrjen e opozitës.
Lëvizja e tij e parë ishte lëshimi i urdhër-arrestit për një pjesë të vogël të figurave të opozitës, duke përfshirë ish-udhëheqësin e Asamblesë Kombëtare Juan Guaido dhe stafin e kandidates presidenciale të opozitës Maria Corina Machado.
Kjo përkoi me mbajtjen e një referendumi për aneksimin e Essequibo, zonës së pasur me naftë të Guajanës, e cila përbën rreth dy të tretat e territorit të vendit. Ndërsa Guajana dhe Venezuela kanë zhvilluar bisedime që atëherë dhe janë zotuar të përmbahen nga një konfrontim ushtarak për këtë çështje, Maduro është i dëshpëruar dhe nga pikëpamja e brendshme, kjo është një lojë e krijuar për të anashkaluar zgjedhjet duke i përshkallëzuar gjërat në një nivel që do ta lejonte atë të deklaronte gjendje e jashtëzakonshme. Siç vërehet nga Andres Oppenheimer duke shkruar për Miami Herald në fund të dhjetorit, për të arritur qëllimet e tij, Maduro mund të dërgojë një forcë vjedhurazi për të marrë Essequibo pa gjuajtur asnjë plumb. Duke vendosur këtë prani dhe duke deklaruar zyrtarisht Essequibo nën kontrollin e Venezuelës, Maduro krijon një incident ndërkombëtar që Perëndimi do ta shohë të nevojshme ta trajtojë. Nën presionin e përshkallëzuar vazhdimisht të një “incidenti ndërkombëtar”, Maduro do të gjejë legjitimitetin që i nevojitet për të shpallur gjendjen e jashtëzakonshme dhe për të anuluar zgjedhjet e 2024-ës, ose të paktën t’i shtyjë ato për një kohë të pacaktuar.
Një gjendje e jashtëzakonshme do t’i lejonte atij të anulonte zgjedhjet. Perëndimi do të vepronte ngadalë sepse Kina dhe Rusia do të mbështesnin pretendimin e Venezuelës dhe Perëndimi do të kërkonte të shmangte çdo konfrontim aktual.
Kjo është gjithashtu një Kuti e Pandorës e mundshme me pasoja gjeopolitike, sepse Maduro po përdoret gjithashtu si një kukull për qëllimet kineze dhe iraniane.
Siç vuri në dukje historiani Gregory Copley për Oilprice.com më herët në dhjetor, Kina dhe Irani kanë punuar me Maduro për të përshkallëzuar krizën e Guajanës si një mënyrë për të detyruar Uashingtonin të tërheqë forcat nga ngritja ushtarake Indo-Paqësorit dhe t’i ridrejtojë ato. Lufta Rusi-Ukrainë ka përfituar gjithashtu Kinën pasi ka bërë që forcat perëndimore të zhyten në Euro-Atlantik. Copley e sheh perspektivën e mbështetjes ushtarake të SHBA-së dhe Britanisë së Madhe për Guajanën si “reale”.
/Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga “OilPrice.com“
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A mund të bashkëjetojë nafta në tregjet moderne?
Çfarë i pret konsumatorët në Evropë
Çmimi i naftës u rrit, pse nuk po gëzojnë të gjithë?
