Besimi se Evropa kërcënohet nga ndryshimet demografike, është bërë frika kryesore për politikën në Shtetet e Bashkuara dhe Australi, si dhe në shumë vende evropiane, pavarësisht nëse ata kanë ose jo një popullsi të madhe emigrantësh.
Ishte një nga nxitësit e rezultatit të referendumit të Brexit.
Prania në samitin e Budapestit të ish-kryeministrit Australian Tony Abbott dhe lavdërimi i tij për Orbán, thekson natyrën globale të këtij besimi. Në një fjalim për nder të Margaret Thatcher në 2015, Abbott, një nga arkitektët e politikës së refugjatëve të Australisë, argumentoi që vendet evropiane duhet të fillonin një program masiv të burgosjes së migrantëve të mundshëm jashtë shtetit, dhe t’i zmbrapsnin ata: “Do të kërkojë forcë; do të kërkojë logjistikë dhe shpenzime masive; megjithatë është mënyra e vetme për të parandaluar një valë të njerëzimit të përshkojë Evropën dhe duke e ndryshuar atë ndoshta përgjithmonë. ”
Parashikimi mbështetet pjesërisht në realitetin demografik të pamohueshëm: popullsia e pjesëve të botës së zhvilluar po zvogëlohet, ndërsa ajo e botës së varfër po rritet.
Në të kaluarën, e majta i është përgjigjur retorikës anti-migruese të së djathtës me përgjigje ekonomike. Këto janë të rëndësishme, por jo të mjaftueshme.
E majta tradicionalisht, dhe me të drejtë, beson se njerëzit janë shumë më tepër sesa shuma e dobisë së tyre ekonomike për të tjerët, që ata kanë të drejta, dhe një vlerë të brendshme vetëm sepse janë njerëzorë. Ky është besimi dhe detyrimi moral, që na bën të trajtojmë refugjatët si njerëzit e tjerë.
Çdo përpjekje për të diskutuar demografinë tani duhet të fillojë me rëndësinë e të drejtave riprodhuese dhe zgjedhjeve të grave.
Këto çështje nuk do të largohen, dhe ato nuk mund të injorohen.
Por, ne nuk mund t’i mbyllim sytë dhe veshët përballë këtij realiteti. Pra, duhet të punohet drejt një botë në të cilën çdo fëmijë është i dëshiruar, dhe në të cilën secili ka një vend.