“Udhëtimi ynë personal në këtë botë të autizmit filloi pak më shumë se tetë vjet më parë me lindjen e djalit tonë, Petri.
Që nga fillimi, ai luftoi jashtëzakonisht shumë. Gjëja e parë që vumë re ishte se ai dukej shumë i shqetësuar. Ai ishte gjithnjë i përhumbur . Ai kishte një mungesë njohjeje nësy . Ai nuk hante ,nuk flinte . Ndërsa kalonte çdo ditë, ne njohëm më shumë karakteristika rreth “flamuri të kuq “ të autizmit me sjellje të përsëritura, vonesa në të folur / tinguj dhe më shumë.
“Unë e vendosa emrin e Petrit në listën e pritjes së çdo pediatri zhvillimor brenda dhe përreth qytetit ku jetonim . Më thanë që do të kishte një minimum pritjeje prej 6 muajsh. Ndërkohë, në moshën 12 muajshe, ai u zbulua se kishte të drejtë për programin: Babies Can’t Ëait (sistemi i ndërhyrjes së hershme ) për shkak të vonesave të tij të zhvillimit dhe ai filloi një kurs të qëndrueshëm të terapive të përditshme. Kur Petri ishte 15 muajsh, më në fund u takuam me një Pediatër të Zhvillimit. Mjeku konfirmoi atë që unë tashmë e dija: Petri ka autizëm.
“Unë qava gjatë gjithë rrugës për në shtëpi. Kam qarë për 2 ditë, duke shpresuar dhe lutur që të mund ta siguroja këtë fëmijë gjithçka me që i nevojitej. Hulumtimi im rekomandoi 40 orë terapi ABA (analiza e sjelljes së aplikuar), të cilën sigurimi nuk do ta mbulonte. Gjeta gjithashtu mijëra faqe me qasje të ndryshme trajtimi, të gjitha pretenduan se ishin efektive në trajtimin e autizmit. Unë nuk mund të përballoja për të bërë zgjedhjen e gabuar. E ardhmja e djalit tim varej prej saj.
“Për më tepër, unë isha shtatë muaj shtatzënë me vajzën tonë. Margarita lindi blu dhe menjëherë u përball me problemet e të ushqyerit dhe të gjumit. Luftimet shëndetësore të vajzës vazhduan, njëra pas tjetrës. Ajo ishte gjithashtu e shqetësuar, por në një mënyrë tjetër nga ajo që kishte qenë Petri. Kur Margarita ishte 12 muajshe, ne e gjetëm veten duke iu nënshtruar vlerësimit të dytë të programit :Baby Can’t Wait (sistemi i ndërhyrjes së hershme). Terapia e Margaritës filloi dhe terapia e Petrit vazhdoi. Tani kisha dy orare terapie për tu nënshtruar . Diagnoza e saj ‘zyrtare’ e Asperger erdhi në moshën 5 vjeç. Ishte një rrugë e gjatë.
“Ndërsa fëmijët tipikë caktojnë datat e lojërave dhe aktivitetet jashtëshkollore, jeta e fëmijëve tanë ka të bëjë me terapi, ditë për ditë, vit pas viti, zakonisht 7 ditë në javë. Njerëzit nga jashtë nuk mund të kuptojnë aftësitë e nevojshme me të cilat fëmijët tanë kërkojnë ndihmë.
“Fëmijët e mi tepër të veçantë kanë qenë një dhuratë e vërtetë. Sigurisht, si çdo nënë, unë do të hiqja betejat e tyre nëse do të kisha mundësi. Përpiqem çdo ditë të jem lloji i prindit që meritojnë. Shpresoj se po u dhuroj po aq shumë atyre sa janë ata për mua. Ata janë një shkëndijë e ndritshme në kaq shumë jetë.
Shpresa ime përfundimtare është që një ditë së shpejti fëmijët e mi do të jetojnë në një botë ku ata do të pranohen dhe vlerësohen, pavarësisht dallimeve të tyre. Për sa kohë që jam këtu, përpiqem t’i rrethoj ata me njerëz që i duan dhe i pranojnë ndërsa lundrojnë në këtë botë, sepse autizmi nuk merr asnjë ditë pushim. “
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A ka ndonjë lidhje midis kësaj sëmundje dhe autizmit?
Fëmijët në spektrin e autizmit: Unike dhe plotësisht interesante!
“Nënat frigoriferike”/ Përlotëse! Autizmi shkaktohet nga…
