Zyrtarët e lartë të administratës së Biden mbajtën takimet e tyre të para të mëdha me homologët e tyre të qeverisë kineze të enjten në Alaskë.
Ndërkohë, përsëri në Uashington, të dy palët përballen me një provë të madhe.
Ekziston një hap ër klasën politike për të treguar se mund të punojë në mënyrë konstruktive për të ndihmuar Shtetet e Bashkuara të përballojnë sfidën e një Kine në rritje.
Por të dy palët do të duhet të bëjnë kompromis për ta bërë atë të funksionojë.
Udhëheqësi i Shumicës së Senatit Charles E. Schumer (D-N.Y.) ka udhëzuar tetë komisione të veçanta të Senatit që të përgatisin shpejt projekt-ligjet e lidhura me Kinën në javët e ardhshme, me udhëzime për të bërë përpjekjet sa më dypalëshe të jetë e mundur.
Qëllimi i projektit është një i denjë: të rrisë në mënyrë drastike burimet dhe vëmendjen që Shtetet e Bashkuara po kryejnë për konkurrencën me Kinën në frontet ekonomike, prodhuese dhe shkencore.
Thelbi i paketës legjislative do të jetë Akti i Kufijve të Pafund, të udhëhequr nga Schumer dhe Senatori Todd C. Young (R-Ind.), I cili premton 100 miliardë dollarë për të rimodeluar Fondacionin Kombëtar të Shkencës.
Kur njoftoi projektin muajin e kaluar, Schumer tha se qëllimi ishte të “kalonte konkurrencën e Kinës dhe të krijonte vende të reja pune amerikane” në një listë të gjatë të industrive duke përfshirë gjysmëpërçuesit, inteligjencën artificiale, telekomunikacionin 5G, llogaritjen kuantike dhe kërkimin biomjekësor.
Ai i bëri thirrje Kongresit të veprojë shpejt.
E megjithatë, edhe në këtë fazë relativisht të hershme, iniciativa e Kinës e Schumer po bie viktimë e politikës partizane dhe mosfunksionimit burokratik.
Ndihmësit e Senatit nga të dy palët u ankuan që Schumer po nxiton një pjesë të komplikuar të legjislacionit. Shumica e stafeve të komisioneve janë akoma duke u organizuar. Orari i nxituar lejon pak kohë për negociata të vërteta.
Republikanët ankohen se idetë e tyre po marrin lehtësi të shkurtra, veçanërisht propozimet që përqendrohen në sigurinë kombëtare, agresionin ekonomik të Kinës ose ndikimin e Partisë Komuniste Kineze dhe operacionet e ndërhyrjes në Shtetet e Bashkuara.
“Përballja dhe konkurrimi me Republikën Popullore të Kinës është sfida më e rëndësishme gjeostrategjike që vendi ynë do të përballet për të ardhmen e parashikueshme”, më tha Young. Ai e quajti projektin “një mundësi e rrallë për ne që të bashkohemi dhe të avancojmë legjislacionin që do të na mundësojë jo vetëm të konkurrojmë me Kinën, por të investojmë në popullin Amerikan”.
Kjo përpjekje për një qasje bipartizane të Kinës do të ketë sukses vetëm nëse demokratët marrin disa propozime republikane dhe nëse republikanët negociojnë me mirëbesim.
Demokratët duhet të pranojnë se përballja e sjelljes malinje të qeverisë kineze nuk është e njëjta gjë si sulmi ndaj popullit kinez, i cili nuk është përgjegjës për veprimet e qeverisë së tyre.
Kjo përpjekje për t’iu përgjigjur shtypjes së brendshme të përshkallëzuar të qeverisë kineze dhe agresionit të jashtëm shpesh paraqitet si një zgjedhje e rremë midis një Luftë të Ftohtë të re dhe të rrezikshme ose duke mos bërë asgjë.
Qëllimi i Pekinit është të përkeqësojë përçarjet në shoqërinë amerikane.
Të dyja palët duhet t’i rezistojnë tundimit për të politizuar çështjen e Kinës.
Lajmi i mirë është se në të vërtetë ka shumë konsensus mbi politikën e Kinës, si në Kongres ashtu edhe në vend.
Nëse Kongresi mund të jetë i unifikuar për të mbështetur këtë qëllim, qeveria kineze mund të jetë e bindur se nuk mund të injorojë më shqetësimet e vlefshme të bashkësisë ndërkombëtare.
Nuk është një përpjekje për të rritur tensionet.
Është ajo që të dy palët duhet ta shohin si shansin më të mirë për të shmangur konfliktin që as Shtetet e Bashkuara dhe as Kina nuk kërkojnë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Lufta” me Kinën/ Çfarë synon SHBA?
A e përballon Kina një luftë të ftohtë?
“Kina po përgatitet për më të keqen”
