Kancelarja gjermane Angela Merkel do të vizitojë Shtëpinë e Bardhë në 15 korrik. Kur ajo takohet me Presidentin e SHBA Joe Biden, tubacioni Nord Stream 2 ka të ngjarë të jetë në krye të axhendës.
SHBA. ka kundërshtuar prej kohësh këtë projekt të infrastrukturës energjetike të udhëhequr nga Kremlini, por në muajt e fundit Biden ka bërë të qartë gatishmërinë e tij për të eksploruar kompromise të mundshme që mund të minimizojnë çdo ndikim negativ nga tubacioni ndërsa parandalojnë një “çarje” në marrëdhëniet SHBA-Gjermani.
Gjatë takimit të ardhshëm në Uashington, Merkel pritet të paraqesë çështjen ekonomike për Nord Stream 2 ndërsa përsërit sigurimet e gatishmërisë së Gjermanisë për të insistuar në vazhdimin e tranzitit të gazit rus përmes Ukrainës pas përfundimit të kontratës aktuale, e cila do të skadojë në 2024.
Nga një këndvështrim thjesht tregtar, argumentet e Merkel mund të duken bindëse.
Por siç e njohin shumica e vëzhguesve të ndershëm, Nord Stream 2 nuk është një projekt i zakonshëm biznesi.
Përkundrazi, është një armë gjeopolitike që synon zemrën e Evropës që është konceptuar që nga dita e parë si një mjet për të izoluar Ukrainën dhe forcuar pozicionin e Rusisë në përballjen e saj me botën perëndimore.
Me ndërtimin e Nord Stream 2 aktualisht në përfundim e sipër, Rusia po bën pak për të qetësuar frikën se synon të shantazhojë Evropën me tubacionin e ri. Përkundrazi, veprimet e Moskës tregojnë se ajo po rritet më e sigurt në aftësinë e saj për të shfrytëzuar furnizimet e energjisë për përfitime gjeopolitike.
Në muajt e fundit, gjigandi i gazit i kontrolluar nga Kremlini Gazprom ka refuzuar ofertat e Ukrainës për kapacitet shtesë të gazsjellësit, pavarësisht rritjes së kërkesës evropiane për gaz për shkak të një sërë faktorësh përfshirë mirëmbajtjen në tubacionet alternative ruse.
Moska preferon të presë që Nord Stream 2 të komisionohet dhe dëshiron të dërgojë një mesazh të qartë se pret që klientët evropianë të Rusisë ta lehtësojnë këtë proces pa vonesë.
Vendimi i Rusisë për të mos dërguar gaz shtesë në tregjet evropiane përmes Ukrainës ka rezultuar në çmime rekord të larta dhe rënie të rezervave të gazit.
Kjo po ngre shqetësime në të gjithë Evropën përpara sezonit të ardhshëm.
Veprimet e Moskës nuk mund të shpjegohen duke iu referuar interesave të ligjshëm ekonomikë të Gazprom.
Në realitet, këto manovra të fundit reflektojnë interesat gjeopolitike të Rusisë dhe preferencat personale të Vladimir Putin.
Kremlini ka ndjerë qartë mungesën e unitetit brenda botës perëndimore lidhur me projektin Nord Stream 2 dhe është i etur për të thelluar këto ndarje .
Duke refuzuar të adresojë mungesën aktuale të furnizimeve, Putini shpreson të rrisë presionin ndaj Gjermanisë dhe BE për miratimet përfundimtare të kërkuara para se Nord Stream 2 të hyjë në shërbim. ]
Në këtë mënyrë, ai synon të nënvizojë forcën në rritje të pozitës së Rusisë si furnizuesi kryesor i gazit në Evropë.
Veprimet e fundit të Gazprom demonstrojnë edhe një herë se Rusia nuk është një partner i besueshëm dhe nuk ka ndërmend të ndajë interesat ekonomike nga gjeopolitike.
Në vend të kësaj, Moska i konsideron furnizimet e energjisë si një mjet i politikës së jashtme për të zgjeruar ndikimin rus.
Kjo është menjëherë e dukshme brenda kufijve të ish perandorive cariste dhe sovjetike, ku Rusia moderne vazhdon t’i konsiderojë fqinjët e saj të pavarur si vetëm pjesërisht sovranë dhe që i nënshtrohen kontrollit jozyrtar të Kremlinit.
Synimi kryesor i politikave aktuale të gazsjellësit të Rusisë është Ukraina.
Ndërsa ndikimi negativ i Nord Stream 2 në ekonominë ukrainase është dokumentuar mirë, tubacioni i ri i Putin paraqet një kërcënim potencialisht shumë më të madh për sigurinë ukrainase.
Me betejën mbi Nord Stream 2 që tani po hyn në fazën e saj përfundimtare dhe vendimtare, është koha që udhëheqësit evropianë të marrin në konsideratë implikimet e këtij projekti të infrastrukturës që ndryshon lojën.
A është me të vërtetë në interesin e Evropës të mbështesë një tubacion që Rusia e konsideron qartë si një armë gjeopolitike? Si mundet që udhëheqësit e BE-së të pretendojnë të qëndrojnë me Ukrainën ndërsa lejojnë Nord Stream 2 të vazhdojë?
E vetmja përgjigje e ndjeshme për këto pyetje të vështirë është solidariteti më i madh evropian. Nëse Ukraina dhe vendet anëtare të BE-së nuk qëndrojnë së bashku tani, mund të ketë pak dyshim se ata do të bien individualisht viktima të akteve të mëtejshme të shantazheve dhe agresionit rus pasi Moska të ketë konsoliduar kontrollin e saj mbi furnizimet e energjisë të kontinentit.
Inna Sovsun është një deputete ukrainase me partinë Golos
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A duhet t’i ndërpresë Merkel projektet me Putinin?
BE duhet të bashkohet kundër Rusisë!
Aleanca energjitike Gjermani-Rusi përçan Evropën
