Një nga pikat më të forta të demokracive është kapaciteti i tyre për të siguruar kalime paqësore të pushtetit.
Në Gjermani, ku 67-vjeçarja Angela Merkel ka mbretëruar për 16 vjet, votuesit do të vendosin se kush do të vijë më pas.
A mund të jenë zgjedhjet e përgjithshme të 26 shtatorit një shans për gjermanët për të dërguar një sinjal për ndryshimin e gjeneratës së vonuar?
Tërheqja e Merkel nga politika duket se ka hequr opsionin e vazhdimësisë nga votimi. Megjithatë, fakti që ajo është ende politikanIa më e popullarizuar në Gjermani po i çon në të vërtetë pasardhësit e saj të ardhshëm që të theksojnë biznesin si zakonisht dhe jo ndërprerjen.
Largimi i Merkel duhet të kishte hapur një mundësi reale për një brez të ri .
Në vend të kësaj, partitë kryesore po zgjedhin ta luajnë atë të sigurt.
Armin Laschet, lideri i Unionit Demokratik Kristian (CDU), është përpjekur të shesë veten si një Merkel me pantallona. Vetëm shtatë vjet më i ri se kancelari, ai pasqyron qasjen e saj centriste. Manifesti i tij mban titullin “Stabiliteti dhe Rinovimi” dhe nuk ka asgjë në të që sugjeron ndryshime të shpejta.
Në një farë mënyre, fushata e Laschet ka një ndjenjë përfundimisht të shekullit të 20-të, duke u mbështetur në retorikën antikomuniste të së kaluarës. Duke u zotuar se “do të parandalojë rrëshqitjen në të majtë”, ajo u kërkon votuesve të shmangin një koalicion të mundshëm të krahut të majtë të Social Demokratëve (SPD) me partinë socialiste, Die Linke.
Laschet duket se ka anashkaluar pikën se komunizmi nuk është më një kërcënim botëror. Aktualisht, vetëm rreth 1 në 5 gjermanë do të votonte për partinë që ka dominuar politikën gjermane të pasluftës si asnjë tjetër.
Vlen të përmendet se kandidati i SPD, Olaf Scholz po luan gjithashtu me kartën Merkel 2.0.
Kjo nuk është aq e largët sa duket. Në Gjermani, sistemi i votimit pothuajse gjithmonë çon në qeveri koalicioni, dhe SPD e Scholz ka drejtuar vendin së bashku me partinë e Merkel që nga viti 2013. Vetë Scholz ka shërbyer si zëvendëskancelar gjatë tre viteve të fundit.
Strategjia e Scholz për të sugjeruar sigurinë e vazhdimësisë duket se po funksionon. SPD e tij ka përparuar në të gjitha sondazhet nga vetëm 17 përqind në qershor në 25 përqind tani.
Sidoqoftë, është gjithashtu një fakt befasues se vetëm 12 përqind e gjermanëve mendojnë se partia e Scholz mund të përballojë më së miri problemet me të cilat po përballet vendi i tyre. Gati 40 përqind do të ktheheshin në partinë e Merkelit nëse do të udhëhiqej nga Markus Söder, kryeministri 54-vjeçar i Bavarisë, i cili ka një reputacion për vendosmërinë e guximshme dhe ka propozuar një sërë idesh konkrete për ndryshime politike, ekonomike dhe sociale.
E vënë në kontekst, popullariteti relativ i Scholz nuk tregon aq shumë një dëshirë gjermane për siguri në vazhdimësi, por frustrimin me mungesën e kandidatëve të besueshëm për ndryshim. Nuk është elektorati që ka frikë nga tranzicioni por politikanët.
Gjermania po humbet një shans për të çuar demokracinë e saj në shekullin e 21 -të.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Diplomacia: art i frenimit të pushtetit”
“Pasardhësi i Merkelit” e bëri një gabim që tani!
“Makthi” i Merkelit: A do t’ia dalë në këtë sfidë të fundit?
