Tani që Partia Demokratike ka fituar kontrollin e Dhomës së Përfaqësuesve të Shteteve të Bashkuara, duhet t’i rezistojë presionit për të nisur procedurat e hetimit të Presidentit Donald Trump.
Të paktën rezultatet e zgjedhjeve nuk ishin një fatkeqësi. Nëse demokratët nuk do të kishin arritur të siguronin shumicën në Dhomën e Përfaqësuesve, Presidenti Donald Trump do të ishte ndier i plotfuqishëm, dhe pasojat do të ishin të tmerrshme.
Një nga klishet politike më të zakonshme përpara këtyre zgjedhjeve afatmesme ishte se ato ishin një “betejë për shpirtin e Amerikës”. Është e lehtë të kuptohet se republikanët dhe demokratët janë shumë të ndryshëm: njëra anë është shumica, popullsi modeste, jo shumë të arsimuara dhe tjetra është popullsi më e arsimuar, më në moshë të re, urban, racialisht i ndryshëm etj.
Tundimi i madh për demokratët, tani që ata kanë fituar kontrollin e Shtëpisë, është që të shfrytëzojnë atë që ata e shohin si një nga pikat më të forta të tyre: diversitetin racor dhe gjinor.
E megjithatë, të përqendrosh axhendën tek Trump dhe diversiteti do të ishte një gabim. Do të ketë presion, veçanërisht nga demokratët e rinj, që do të kërkojnë të fajësojnë presidentin për çdo gjë. Por, për sa kohë që Senati është në duart e republikanëve, e gjitha kjo do të ishte praktikisht e pakuptimtë. Edhe nëse do të fajësohet, ai do të jetë ende president, dhe republikanët do të jenë të prirur ta mbrojnë atë edhe më shumë.
Sulmi ndaj Trumpit do ta bënte edhe më të vështirë për demokratët që të fitonin zgjedhjet kombëtare më vonë.
Ndërkohë republikanët, të cilët duken të bashkuar, kanë gjithashtu probleme. Republikanët socialë liberalë, shumë të arsimuar, të cilët dikur ishin shtylla e partisë, tani janë pothuajse të padukshëm. John McCain ishte ndoshta i fundit nga ata.
Demokratët duhet të përfitojnë nga kjo. Dhe mënyra për ta bërë këtë është të përqendrohen më shumë tek ekonomia. Kjo mund të duket një strategji naive por kjo është një çështje shumë e rëndësishme për amerikanët.
Ka patur periudha si ajo në fund të shekullit të nëntëmbëdhjetë, kur 2% e familjeve amerikane zotëronin më shumë se një të tretën e pasurisë së vendit, ose koha në të cilën jetojmë, kur 1% zotëron pothuajse gjysmën e pasurisë. Ka patur edhe periudha kur qeveritë janë përpjekur balancën. Shembulli më i famshëm është marrëveshja e Franklin D. Roosevelt në vitet 1930. Është e qartë se tanimë është koha për një tjetër marrëveshje si ajo.
Në vend që të premtohen më shumë ulje taksash për qytetarët e pasur, një politikë fiskale më e mirë mund të përmirësojë jetën e të gjithëve. Kujdesi shëndetësor i përballueshëm për të gjithë qytetarët është shenjë e një shoqërie të civilizuar. SHBA është ende larg nga ky qëllim. E njëjta gjë vlen edhe për arsimin publik.
Mesazhi që duhet të japin demokratët dy vitet e ardhshme, është se në plutokraci të gjithë humbasin…
Ian Buruma është autor i librave të shumtë, përfshirë “Vrasje në Amsterdam: Vdekja e Theo Van Gogh dhe Kufijtë e Tolerancës”, “Viti Zero: Një Historik i vitit 1945”, dhe, së fundi, “Një Romancë në Tokio”.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A është ende “Amerika e para”?
Kush është miliarderi që mund të rrëzojë Trump nga froni?
Po tani ç’do të bëhet me amerikanët??
